5 เกมเดิมพัน
1306 คำ
เวลาล่วงเลยไปจนเกือบเที่ยงคืน แสงสีในไนต์คลับเริ่มดรอปลงเป็นโทนม่วงเข้ม เสียงเบสยังหนักแน่นแต่เปลี่ยนจังหวะให้ช้าลง เข้ากับบรรยากาศของคนที่เริ่มเมา และอารมณ์ที่เริ่มตก
ไลลานั่งซึมอยู่หน้าเคาน์เตอร์บาร์ ตัวเอนไปข้างหน้าเล็กน้อย มือข้างหนึ่งควงแก้วเหล้าเบา ๆ ขอบตาบวมแดง ดวงตาหม่นแสงเหมือนคนที่กำลังพูดคุยกับความทรงจำมากกว่าจะสนใจสิ่งรอบตัว
จู่ ๆ ร่างสูงในชุดเชิ้ตดำสนิทกับกางเกงแสล็คเรียบหรู ก็ก้าวมานั่งลงที่เก้าอี้บาร์ข้างเธออย่างเงียบเชียบ เขาไม่พูดอะไร ไม่แม้แต่จะหันไปมองเธอ แค่สั่งเหล้า แล้วนั่งดื่มคนเดียวเงียบ ๆ และเขาคือ คุณโปรด ผู้ชายที่นั่งนิ่งได้อย่างทรงพลังที่สุดในร้านนี้
บนโซน VIP ข้างบน เพื่อน ๆ และน้องชายทั้งสามคนของเขาเบิกตากว้าง เมื่อเห็นเขาลงไปนั่งข้างเธอแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย
“เฮ้ย...เขาลงไปจริง!” เปรมอุทานเบา ๆ พร้อมยกแก้วแนบหน้า
“คิดว่าจะไม่เล่นเกมซะแล้ว” ปลื้มพูดทั้งหัวเราะทั้งลุ้น
“จบเลย คืนนี้มีคนเสียหุ้นแน่” ปราบเอ่ยอย่างเรียบ ๆ
ก่อนหน้านี้ไม่นาน ในโซน VIP พวกเขาและเพื่อนในกลุ่มเล่นเกมเดิมพันกันอย่างสนุกสนาน หลังเหล่าเพื่อนสนิทของพวกเขาหลายคนทยอยเดินลงไปขอทำคะเเนนกับสาวสวยลึกลับที่นั่งอยู่คนเดียวข้างล่าง แต่กลับถูกเธอเมินแบบไร้เยื่อใยทุกคน
แม้แต่คุณปราบที่ใคร ๆ ก็ยกให้เป็นคนที่ไม่มีใครกล้าปฏิเสธ เขาลงไปนั่งเงียบ ๆ ข้างเธอ แล้วเปิดบทสนทนาแบบมีชั้นเชิง แต่กลับไม่ได้แม้แต่รอยยิ้มกลับมา เธอไม่ชายตามองเขาเลย
คุณปลื้มที่คารมดี เสน่ห์ล้นมือ ลองใช้ทั้งมุก ทั้งรอยยิ้ม ทั้งสายตา แต่ก็ยังไม่ได้อะไรกลับมาเลยนอกจาก “ขอบคุณค่ะ” สั้น ๆ แล้วก็หันกลับไปสนใจแก้วเหล้าของตัวเอง
คุณเปรมยังโชคดีกว่า เพราะเธอยังรับไหว้สวัสดีด้วยรอยยิ้มบาง ๆ แต่พอเขาชวนคุยต่อ เธอก็เงียบกริบ ใจแข็งเกินกว่าที่เขาเคยเจอ
เหลือคนสุดท้าย คนที่ไม่มีใครคาดคิดว่าจะเล่นเกมนี้ด้วย คุณโปรด เดิมพันของคืนนี้คือ ถ้าใครสามารถทำให้เธอหันมาสนใจ หรือพาเธอกลับออกจากที่นี่ได้ จะได้รับหุ้นครึ่งหนึ่งของไนท์คลับสาขานี้จากสิงห์ ซึ่งเสนอเป็นรางวัลเพราะมั่นใจว่าไม่มีใครทำได้ และตอนนี้ทุกสายตาจับจ้องอยู่ที่โต๊ะบาร์หน้าเคาน์เตอร์
ไลลายังคงไม่หันไปมองเขา เธอยังควงแก้วเหล้าเหมือนเดิม เหมือนเขาไม่ใช่ใครที่ควรต้องใส่ใจ แต่คุณโปรดก็ไม่พูด ไม่เร่ง ไม่ขยับเข้าใกล้ เขาเพียงนั่งเงียบ ๆ ดื่มเหล้าในมือเหมือนเธอไม่ได้อยู่ตรงนั้น
ผ่านไปหลายนาทีที่เงียบงัน ไฟในคลับกะพริบแสงเล่นเหนือศีรษะพวกเขา แววตาของคุณโปรดนิ่งสนิท แต่แฝงอะไรบางอย่างในจังหวะการหายใจ เขาไม่ได้หวังจะชนะเกมนี้ แต่เขากำลังรู้สึกว่า บางอย่างที่ค้างอยู่ในใจเมื่อคืน อาจต้องได้รับคำตอบ
“คุณรู้ไหม ว่าคนที่เดินเข้ามานั่งเงียบ ๆ ข้างผู้หญิงเมาคนหนึ่ง มันดูน่ากลัวมากกว่าน่าสนใจ” เสียงหญิงสาวเอ่ยขึ้นเรียบ ๆ โดยไม่หันมามองเขา
คุณโปรดยกแก้วขึ้นจิบ ไม่รีบร้อน “ผมไม่คิดจะจีบคุณอยู่แล้ว”
“ดี เพราะคืนนี้ฉันไม่อยากโดนหลอกเพิ่มอีก” เธอหันมามองเขาเป็นครั้งแรก แววตาคมกริบ เหมือนรู้ทันทุกคำพูด
เขาเลิกคิ้วน้อย ๆ “งั้นคุณมักจะถูกหลอก?”
“ก็คนเรามักเชื่อในสิ่งที่อยากเชื่อ” เธอพูดเรียบ ๆ พร้อมยกแก้วขึ้นจิบบ้าง แล้วเอียงคอมองเขา “แล้วคุณล่ะ...มาทำไม”
“ถูกบังคับให้ลงมา” เขาตอบสั้น ๆ สายตาจับจ้องริมฝีปากเธอที่แดงจัดราวกับเชอรี่ชุ่มไวน์
“งั้นคุณแพ้พนันมาเหรอ?” เธอมองเขาด้วยแววตาเจ้าเล่ห์
“ยังไม่รู้ว่าผมจะแพ้หรือชนะ” เขาตอบกลับด้วยน้ำเสียงต่ำ แววตาสงบนิ่ง แต่ลึกซึ้งจนเธอเผลอกระพริบตา
“แต่ฉันไม่ใช่รางวัลของใคร” เธอพูดอย่างมั่นคง พลางหันหน้าไปอีกทาง
“คุณไม่ใช่...แต่คุณน่าจะเป็นคนที่รู้ว่าตัวเองน่ามองขนาดไหน” เขาตอบกลับเสียงเรียบ ราวกับไม่ใช่คำชมแต่เป็นข้อเท็จจริง
ไลลาหัวเราะในลำคอเบา ๆ “ปกติคนพูดแบบนี้มักจะพูดกับผู้หญิงที่จำพวกเขาไม่ได้”
“คุณจำผมไม่ได้จริง ๆ ใช่ไหม” เขาถามเบา ๆ
“เราควรเคยเจอกันเหรอ?” เธอขมวดคิ้วน้อย ๆ มองหน้าเขาอย่างสงสัย
“เมื่อคืน” เขาตอบสั้น ๆ
“เมื่อคืน...” เธอเงียบไป ก่อนจะหลุบตาลงต่ำแล้วหัวเราะขื่น “คุณเป็นเจ้าของห้องนั้น?”
เขาไม่ตอบ แต่ยกแก้วขึ้นชนเบา ๆ กับของเธอ “คุณนอนบนเตียงผมทั้งคืน”
ไลลาตีแขนเขาเบา ๆ อย่างไม่ทันยั้งตัว “คุณนี่มัน”
“แต่ผมไม่ได้แตะคุณเลย” เขาพูดต่อ ดวงตาจริงจังขึ้นเล็กน้อย “ไม่ใช่เพราะคุณเมา แต่เพราะคุณดูเศร้าเกินกว่าผมจะทำแบบนั้นได้”
ประโยคนั้นทำให้เธอเงียบไปอีกรอบ แล้วเอ่ยออกมาเบา ๆ “ขอบคุณ”
“งั้นคืนนี้จะลองนอนด้วยแบบไม่เมาดูไหมล่ะ” เขาโยนประโยคนี้ทิ้งไว้ในอากาศ พร้อมหันมาสบตาเธอตรง ๆ
ไลลาหัวเราะออกมาทันที “คุณมันร้าย”
“คุณยังไม่รู้ว่าผมร้ายแค่ไหน”
เธอหยุดหายใจชั่วครู่ ก่อนจะพูดคำหนึ่งที่ทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป “แล้วคุณ...ร้ายมากพอที่จะทำให้ฉันลืมรักแรกได้ไหม?”
คำถามนั้นทำให้คุณโปรดชะงักไป ไม่รู้ว่าเขาสะดุดกับคำไหนมากกว่ากัน แต่สิ่งที่ก้องในหัวกลับเป็นคำว่า รักแรก
รักแรก ความเจ็บที่ไม่เคยเลือน ความผูกพันที่ไม่เคยถูกแทนที่เขามองเธอเงียบ ๆ นานกว่าที่ตั้งใจ
“เป็นเพราะเขาเหรอ ที่ทำให้คุณเป็นแบบนี้” เขาถามเสียงต่ำ ราวกับรู้คำตอบอยู่แล้ว
ไลลาไม่ตอบ เพียงแค่พยักหน้าช้า ๆ แล้วเธอก็เปิดกระเป๋าชาแนลของตัวเอง หยิบบางสิ่งขึ้นมา แล้วยื่นให้พนักงานหน้าเคาน์เตอร์ มันคือบัตรเครดิตแบล็กการ์ด ไม่จำกัดวงเงิน
“เช็กบิลค่ะ” เธอพูดเรียบ ๆ ทุกการเคลื่อนไหวของเธออยู่ในสายตาเขาทั้งหมด
เธอหันกลับมา มองหน้าเขาอย่างมั่นคง ยื่นมือไปคว้าแขนเสื้อเชิ้ตดำของเขาเบา ๆ “ไปต่อกันเถอะ เราไปทำให้คุณชนะเดิมพันกันดีกว่า?” คำพูดนั้นเหมือนประโยคธรรมดา แต่กลับร้อนแรงกว่าไฟทั้งคลับ
เธอหมุนตัวเดินนำหน้าออกจากร้าน ช้าแต่มั่นคง คุณโปรดไม่พูดอะไร ไม่ปฏิเสธ ไม่เสแสร้ง เขาเพียงลุกขึ้น แล้วเดินตามเธอไปเงียบ ๆ
บนชั้น VIP ทุกสายตาจับจ้อง รอยยิ้มผุดขึ้นบนหน้าเพื่อน ๆ และน้องชายของเขา ไม่มีใครโวย ไม่มีใครครางว่าแพ้
เพราะแค่ได้เห็นคุณโปรด สนใจ ใครสักคนขนาดนี้ มันก็มากพอจะทำให้พวกเขารู้สึกว่าเริ่มมีความหวังอีกครั้งแล้ว และรู้สึกดีใจที่แพ้ให้คุณโปรดในครั้งนี้ด้วยซ้ำ เพราะไม่ง่ายเลยที่เขาจะสนใจใครสักคน
- ผู้เขียน
