ตอนที่5.อย่าฝืนใจอีกเลย
1275 คำ
ภาสกรมองแผ่นหลังแบบบางน่าทะนุถนอม ถอดเบลเชอร์ตัวนอกสวมทับให้กีรติ นั่งลงข้างคนเมา
"หนาวไหม คุณกี้"
"ไม่ค่ะ...กี้ซาดิสม์ชอบทรมานตัวเอง"
ใบหน้าหวานยิ้มสวยนัยน์แววตาเหมือนมีอะไรบางอย่าง
มองดูท้องฟ้ายามค่ำคืนที่สวยงามแต่เศร้าบอกไม่ถูก
"กี้อิ่มแล้ว เราไปสกายวอร์คกันดีกว่าค่ะ"
ภาสกรมองอาหารเหลือเต็มโต๊ะ นานแล้วคงเย็นชืดไม่อร่อย ลุกจากเก้าอี้ก่อนตั้งหลักมั่นคงให้หญิงสาวเกาะ ยื่นแขนให้เธอคล้อง
"จับผมไว้ เดี๋ยวลื่น"
กีรติเกาะแขนเขาไว้เขย่งปลายเท้าสำรวจใบหน้าคมเข้ม
"ขอบคุณค่ะคุณภาส วันนี้เบ้าตาปลอดภัยดีนะคะ"
กีรติหัวเราะคิกคักมีความสุขที่ได้แซวคนตัวโต
"เวลากี้เมาจะเป็นแบบนี้แหละค่ะคุณภาส"
เขาพยักหน้าเห็นด้วย "ถ่ายรูปแล้วกลับบ้านกันนะครับ"
"ค่ะ..."
กีรติอยากซบใบหน้ากับไหล่กว้าง มีความสุขแบบหลอกๆ
"คราวหน้ากี้จะชวนเพื่อนมาด้วย เยอะๆเลย กินคนเดียวเหง๊าเหงา"
"ผมขอโทษ..."
ภาสกรรู้สึกผิดที่ทิ้งให้กีรติอยู่คนเดียว มือหนาโอบเอวบางไว้ระหว่างก้าวขาออกจากลิฟท์ เดินไปที่สกายวอล์ค
"คุณกี้ไม่กลัวความสูงเหรอครับ?"
คนเมาพยายามทรงตัว มีความสุขกับบรรยากาศโดยรอบแบบสามร้อยหกสิบองศา
"กี้ชอบความท้าทาย ไม่เห็นน่ากลัวเลยค่ะ"
ภาสกรรู้แล้ว...
เปลี่ยนรองเท้าเสร็จแล้วกีรติยื่นกระเป๋าให้เขาถือ
"ถ่ายรูปให้กี้ด้วยค่ะ จะเอาลงไอจี"
ภาสกรแอบเสียวคนเมากลัวจะลื่นล้ม แต่กีรติพิเศษกว่านั้น ถึงแม้จะมึนแต่เธอครองตัวได้ดี เอนจอยกับกระจกใส
นั่งกับพื้นกระจกโพสท่าให้เขาถ่ายรูปยิ้มสดใสให้กับสมาร์ทโฟน กีรติเต็มอิ่มขอนั่งพักที่เก้าอี้ "คุณภาส ถ่ายรูปไหมคะ กี้ถ่ายให้"
"ถ่ายคู่ดีกว่าครับ...คนเดียวเหงา"
ภาสกรมองใบหน้าหวาน เวลาเมานิดๆดูมีเสน่ห์ขี้เล่นกว่าตอนทำงานเสียอีก
เขายื่นสมาร์ทโฟนไปด้านหน้าถ่ายรูปคู่กับหญิงสาว ลำตัวแนบชิดใบหน้าใกล้กันเหมือนคู่รัก
เธอคงไม่รู้ว่าเขาโดนปฏิเสธเมื่อสักครู่
การเปิดเผยในสิ่งที่ชอบหรือไลฟ์สไตล์คือสิ่งจำเป็น ดีที่ต่างคนต่างเผื่อใจไว้ตั้งแต่แรก
เมื่อเขาชอบความตื่นเต้นผจญภัยแนวแอดเวนเจอร์ แต่เธอชอบความหรูหราในเมืองหลวง
ความไม่เข้ากัน ไม่ต้องเสียเวลาหลอกตัวเองว่าสามารถจูนกันได้ ก็ต้องโบกมือลาในวันแรกแบบนี้ ยุติธรรมที่สุดแล้ว
ภาสกร....
********
@ Exclusive Pub
ภาสกรส่งกีรติถึงบ้านเรียบร้อย คืนนี้เขาเฟลนิดหน่อย ต้องการที่ระบายและคลายเครียด ตอนนี้ก็หนึ่งเดือนแล้ว
เขายังไม่ได้อะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลยสักนิด
วายุมองเพื่อนรักกระดกเหล้าราคาแพงเข้าปาก "เฮ้ย! คุณภาสเดี๋ยวก็เมาหรอก"
ภาสกรตอบอย่างพาลๆว่า
"กินเหล้าก็ต้องเมาสิ คุณวายุไม่อย่างนั้นผมสั่งมะนาวโซดามาดื่มแล้วล่ะมั้ง"
วายุตวัดสายตามองคนอารมณ์ไม่ดี ต่อไปเขาจะไม่ถาม....
ภาสกรดื่มไปหลายแก้ว ลิ้นเริ่มพันกันถอนหายใจออกมา
"ผมโดนเทอีกแล้วว่ะ คุณวายุ"
วายุมองเพื่อนรักเขาเห็นใจอย่างมาก วางมือบนไหล่กว้าง
"ความรัก...ถ้าถึงเวลาก็มาเอง มันต้องถูกที่ถูกเวลาเว้ยเพื่อน"
ภาสกรพยักหน้า นึกทบทวนเหตุการณ์ แต่เห็นภาพซ้อนในสมองเป็นภาพของกีรติ
ในอิริยาบถต่างๆเข้ามาแทนที่ เขาไม่อยากฝืนความรู้สึกอีกแล้ว
"ผมว่า...ผมชอบคุณกี้ว่ะเพื่อน"
ระหว่างเขากับวายุ ไม่มีอะไรต้องปิด
ภาสกรหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาเปิดรูปที่เขาแอบถ่ายหญิงสาวขณะนอนหลับในรถ ใช้มือไล้บนหน้าจอตรงริมฝีปากน่าจูบ
"แล้วคุณภาส จะทำยังไงต่อ" วายุถาม
ภาสกรยิ้มกว้าง เขารู้ใจตัวเองหลายวันแล้วแต่ยังฝืนต่อ "จีบสิวะถามได้"
เขายังจำเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมาเมื่อหนึ่งชั่วโมงที่แล้วได้ดี
กริ๊ก! เสียงแก้วไวน์กระทบกัน
ภาสกรสบตากับหญิงสาว รู้สึกว่าเธอน่ารักและน่าจะเข้ากันได้ดี
ควรยกระดับความสัมพันธ์ถ้าเธอโอเคคืนนี้เขาคงไม่ต้องนอนคนเดียวอีกแล้ว
"อาทิตย์หน้าบริษัทผมจะพาพนักงานไปปลูกป่าที่สมุทรสาคร คุณออยไปไหมครับ"
หญิงสาวเงียบงันไปสักครู่ เหมือนคิดอะไรในใจ
"ออย...ออยไม่ชอบแบบดินโคลนเลอะเทอะอะไรแบบนั้นค่ะ"
"ไม่เป็นไรครับ คุณออยไม่ต้องลงก็ได้"
หญิงสาวยิ้มออกมา จิ้มสเต็กเข้าปากละเลียดไวน์รสชาติดี
"สิ้นเดือนผมนัดเพื่อน ไปส่องนกเขาใหญ่
คุณออยน่าจะโอเคนะครับ"
ก็เขามันคนชอบแอดเวนเจอร์ เข้าป่าเข้าพงแบบนี้ คู่ชีวิตก็ต้องไปกับเขาได้ และยังมีที่นาอีกกว่าหลายร้อยไร่ที่อยุธยาคงต้องไปเยือน
หญิงสาวอึกอัก
"ออย...ออยไม่ชอบอะไรแบบนี้เลยค่ะ"
ภาสกรเห็นว่าหญิงสาวน่าจะอึดอัด
จึงชวนเธอไปดูแสงสียามค่ำคืนของกรุงเทพมหานคร
"เราไปสกายวอร์คกันดีไหมครับ?"
หญิงสาวหน้าถอดสี "กระจกใสน่ากลัวจังค่ะ ออยขอบายเราดูอยู่ตรงนี้ได้ไหมคะ?"
"ครับ...คุณออย"
ภาสกรสบตาสาวสวยอีกครั้ง ให้โอกาสเธอได้เลือกจะดีกว่า
ทางด้านหญิงสาวเธอมีเวลาอีกมาก สำหรับการเรียนรู้กับคู่เดทคนต่อไป
"คุณภาส คุณน่าสนใจนะคะ แต่ออยชอบแบบนี้หรือไม่เราไปเมืองนอกอย่างสวิสหรือเมกาดีไหมคะ?"
"คู่ชีวิตต้องไปกับผมได้ทุกที่ครับ"
"ออยเสียใจค่ะ ที่เป็นแบบนั้นไม่ได้"
การจากลากับคุณออย
ภาสกรไม่เสียใจมากให้โอกาสเธอได้เลือกอยู่กับคนที่ใช่จะดีกว่า
@ เจเนซิสมอเตอร์
วันนี้ภาสกรเข้าบริษัทแต่เช้า
รีบเคลียร์งานอะไรที่ประชุมเช้าได้เขาก็ประชุม เอนหลังพิงเก้าอี้เคาะนิ้วกับโต๊ะทำงาน อีกมือไถสมาร์ทโฟนดูรูปของกีรติ
"ศุกร์นี้คุณต้องไปกับผมกีรติ"
ก๊อก..ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้นพอเป็นพิธี
"ไง...ไอ้เสือ "
ภาสกรเงยหน้ามองตามเสียงเรียก เป็นภาคย์พี่ชายของเขาเดินยิ้มเผล่เข้าห้องมา
"หวัดดีพี่ภาคย์ เชิญนั่งครับ"
ภาคย์พี่ชายเพียงคนเดียวของเขาเพิ่งกลับจากต่างประเทศ เขามีเรื่องคุยมากมายเกี่ยวกับน้องชายตัวดี
"พี่ได้ข่าวว่า โดนคุณย่าเล่นงานเอาเหรอ"
ภาสกรเสยผมที่ปรกลงมาลวกๆ
"เพราะพี่นั่นแหละ มีเมียแล้วยังไม่มีเหลนให้คุณย่าอุ้มสักที"
"ทำอยู่เว้ย...แต่ไม่สำเร็จ"
"แล้วหาได้หรือยังแฟนน่ะ"
"ได้แน่นอน ผมกำลังหว่านล้อมอยู่"
ภาสกรคิดถึงกีรติที่เขาต้องออกแรงใช้กำลังบังคับถึงจะสำเร็จ
"ใครวะ? ไอ้เสือ"
ภาสกรคนขี้อวด เปิดรูปให้พี่ชายดู
"กีรติ คุณกี้"
"สวยว่ะ รีบพาไปหาคุณย่าเลย เมื่อวานมาบ่นที่บ้านพี่สามชั่วโมง"
"คุณกี้ยังไม่ตกลงเลยเอาไงดีพี่"
ภาคย์กุมขมับ น้องชายเขานี่มันไม่ได้เรื่องจริงๆ
"พาขึ้นคอนโดเลยไอ้เสือ"
ภาสกรส่ายหน้า พี่ชายเขาแนะนำแต่ละเรื่องดีๆทั้งนั้น กีรติเหมือนคนอื่นซะที่ไหน
"ทำเป็นไม่เคยไปได้...ไอ้เสือ"
ออนไรท์
- ผู้เขียน
