สะดุดรักนักจัดคู่

ภาสกรหรือคุณภาส @ บ้านคุณย่า ภาสกรในชุดสูททางการสีน้ำเงินเข้มผูกเนคไทเข้าชุดกันนั่งสำรวมหลังตรงอยู่บนโซฟาหลุยส์แบบยุโรป ขยับเนคไทนิดหน่อยเลื่อนมือดูเวลาที่นาฬิกาข้อมือ นี่...เขานั่งรอมาสิบนาทีแล้วเหรอเนี่ย เขาคิดในใจว่า คุณย่าจะทดสอบความอดทนเขาเหมือนตอนเด็ก อีกแล้วใช่ไหม "สวัสดีค่ะคุณภาส ของว่างค่ะ" แต่ดีหน่อยมีน้ำมะตูมกับของโปรดอย่าง ขนมเบื้องที่กินที่ไหนก็ไม่อร่อยเหมือนที่นี่ เพราะนี่คือสูตรชาววังของแท้ของดั้งเดิม "ขอบคุณครับคุณวิภา" พนักงานรับใช้วัยกลางคนยิ้มรับแล้วพูดว่า "รอคุณท่านสักครู่นะคะคุณภาส คุณท่านกำลังมาค่ะ" "ครับ" ภาสกรหันมาสนใจกับขนมเบื้อง หยิบขนมแผ่นบางไส้เค็มของโปรด อัดแน่นด้ว ฝอยทองเต็มแผ่นทะลักออกมายื่นเข้าปาก คำแล้วคำเล่าดื่มด่ำกับบรรยากาศเก่าๆในวัยเด็ก บ้านหลังนี้ที่เขาเคยอยู่ตั้งแต่เกิด "ภาสกร ตาภาส..." ภาสกรหันไปตามเสียงเรียกคุ้นหูที่เยือกเย็นและอบอุ่น พบกับคุณย่าในวัยเลขแปดแต่ยังสวยสง่าดุจเดิม ใช้วอร์คเกอร์สี่ขาประคองเดินมาทางตน "สวัสดีครับคุณย่า" ภาสกรลุกจากเก้าอี้สองมือประคองคุณย่าให้นั่งที่โซฟาข้างกัน "ขอบใจตาภาส" คุณย่ายิ้มเล็กน้อยพิจารณาใบหน้าหลานชาย "รอย่า นานไหม?" "ไม่นานครับ คุณย่า" "แต่ย่ารอหลานนานมากแล้วนะกี่เดือนแล้วที่ไม่มาหาย่า" ภาสกรรู้สึกผิดอย่าว่าแต่บ้านคุณย่าเลย บ้านของตัวเองเขาก็ไม่ได้มานานแล้วเหมือนกัน แต่คุณย่าก็เป็นแบบนี้ เขาทอดสายตามองไปยังคุณย่าสายตาเหงาๆ "น่าจะนานแล้วครับ ผมจำไม่ได้" "ย่าอยากมีเหลน" ภาสกรสะดุ้งเฮือก นี่คือสาเหตุที่เขาไม่ได้เข้ามาที่นี่เพราะกลัวคำพูดนี้ต่างหาก "ผมยังไม่มีแฟนครับ คุณย่า" "หาสิ...ย่าให้เวลาหกเดือนต้องพาหลานสะใภ้มาไหว้ย่า" "อายุตั้งสามสิบหกปีจะทำเป็นพ่อพวงมาลัยลอยไปลอยมา ไม่เป็นหลักแหล่งจะได้ยังไง" "ฮะ...ตาภาส" ภาสกรไม่รู้จะพูดอย่างไรดีให้คุณย่าเข้าใจ "หลานยังไม่มีสาวๆเลยครับ" แต่คุณย่า...มีหรือจะฟังเขา "ดูอย่างตาภาคย์ซิแฟนเขาน่ารักจะตายไปหัดหาให้ได้อย่างพี่เขาบ้าง" ภาสกรถูกเปรียบเทียบอีกครั้งเขาจะทำอย่างไรแฟนไม่ใช่ว่าจะหาได้ตามท้องถนนเสียเมื่อไหร่ "ผมจะพยายามครับ คุณย่า" "หามาให้ย่าภายในหกเดือนแล้วกัน ย่าจะรอ" คุณย่าภริตาผู้สืบเชื้อสายผู้ดีเก่าสามีอย่างคุณพงษ์ประเสริฐข้ารับใช้ในวังหลวง ได้เสียชีวิตไปแล้วหลายปีทิ้งสมบัติเก่าแก่ มรดกที่ดินในกรุงเทพฯมากมาย รวมถึงวิลล่าหลังใหญ่ติดแม่น้ำเจ้าพระยาหลังนี้ด้วย คุณย่าจึงทำหน้าที่ดูแลลูกหลานต่อจากสามี นางหันไปสั่งการกับพนักงานรับใช้คนสนิท "คุณวิภาบ้านโน้นเขามาถึงกันหรือยัง?" "ยังไม่มีใครมาเลยค่ะ คุณท่าน" คุณย่าถอนหายใจเฮือกใหญ่มองมาทางหลานชาย "คืนนี้นอนบ้านหรือเปล่า...ตาภาส?" ภาสกรอึกอักแต่ก็มีคำตอบรื่นหู เอาใจคนแก่ "หลาน...มีงานเช้า ถ้านอนที่นี่กว่าจะไปถึงออฟฟิศก็คงสายครับ" "คนแก่อย่างย่า ใครเขาจะสนใจ" "ทั้งลูกชายลูกสะใภ้ยุ่งกันตลอดปี มีหลานก็ไม่เคยมากินข้าวด้วย สมบัติคงต้องบริจาคให้หลวงแล้วล่ะมั้ง" ภาสกรจับมืออวบอูมลูบเบาๆ เขารู้...คนแก่ต้องการลูกหลานคอยเอาใจใส่ "ต่อไปนี้ผมจะมาหาคุณย่าทุกอาทิตย์ดีไหมครับ?" ไม่ใช่ว่าเขาเห็นแก่สมบัติเงินทองหรอกนะ แต่เขาคงคิดถึงแต่ตัวเองมากเกินไป ที่มีทุกวันนี้ไม่ใช่ว่าเพราะคุณย่าหรอกหรือ "ดีไหมครับคุณย่า?" คุณย่ายิ้มทั้งใบหน้า ภายใต้ผิวหนังเหี่ยวย่นตามวัยผมสีขาวถูกตกแต่งอย่างดี สุขภาพภายนอกดูดีทุกอย่างแต่ภายในจิตใจกลับเงียบเหงาบอกไม่ถูก "ดี...ดีที่สุด ภาสกร" ไม่นานวิภาเดินเข้ามาด้วยท่าทีนอบน้อม "ตั้งสำรับเสร็จแล้วค่ะ คุณท่าน" "ไปเถอะ...ตาภาสกินข้าวเย็นกับย่า" "ริมน้ำหรือเปล่าครับ?" ภาสกรหันไปถามสาวใช้ "ริมน้ำค่ะ...คุณภาส" ภาสกรรับรถเข็นจากสาวใช้ โอบเอวคุณย่าให้นั่งลงแล้วพาเดินไปยังศาลาท่าน้ำ ระยะทางจากบ้านของคุณย่าไม่ไกลจากท่าน้ำมากนัก บ้านหลังใหญ่มีพื้นที่กว้างขวาง ตกเย็นยิ่งร่มรื่นด้วยต้นไม้หลากหลายชนิดจัดสวนสวยน่ามองไปทุกมุม ภาสกรกวาดสายตาไปยังบ้านหลายหลังเรียงรายที่ตกแต่งปราณีตสวยงาม มีบ้านของเขาหลังเล็กที่ใช้นอนตั้งแต่ยังวัยรุ่น แต่พอกลับจากเมืองนอกเขาก็ติดคอนโดชอบความทันสมัยลืมความโบราณเรียบง่ายหมดสิ้น ใกล้กันเป็นบ้านพักของพ่อกับแม่ขนาดกระทัดรัดยังคงลักษณะเดิมไม่เปลี่ยน ถัดไปเป็นบ้านของพี่ภาคย์ที่ปลูกใหม่ดูทันสมัยกว่าทุกหลังแต่ยังมีกลิ่นอายแบบโบราณอยู่บ้าง ตรงกลางระหว่างบ้านทุกหลังมีสระว่ายน้ำขนาดใหญ่สร้างตั้งแต่สมัยโบราณรัชกาลที่ห้า มีฝั่งน้ำลึกกับฝั่งน้ำตื้นพร้อมเก้าอี้เปลเรียงรายเพราะตอนวัยรุ่นเขากับพี่ภาคย์ชอบว่ายน้ำกันมาก ข้างสระว่ายน้ำรายล้อมด้วยต้นไม้ร่มรื่น ภาสกรละสายตายากเย็น พารถเข็นที่มีคุณย่านั่งสู่ศาลาท่าน้ำมีอาหารตั้งไว้รอ เขาพาคุณย่าให้นั่งลงบนเก้าอี้ตรงข้ามมองอาหารบนโต๊ะ "ย่าเตรียมของโปรดไว้ให้หลานโดยเฉพาะ" "ดีครับ...ผมอยากกินพะแนงไก่พอดีเลย" คุณวิภาพร้อมสาวใช้อีกหนึ่งคน ยืนคอยให้บริการตักข้าวหอมมะลิเม็ดสวยส่งกลิ่นหอมใส่จาน "ข้าวหอมมะลิจากอยุธยาค่ะ..คุณภาส" "ขอบคุณครับ คุณวิภา" "กินเถอะตาภาส เดี๋ยวจะมืด" "วันนี้ผมไม่รีบครับคุณย่าไม่ได้ดูพระอาทิตย์ตกดินหน้าวัดอรุณนานแล้วครับ" "ดี...ดีลูก" คุณย่ายิ้มพอใจวันนี้มีความสุขอย่างยิ่ง ภาสกรอิ่มอร่อยกับอาหารชาววังอย่างพะแนงไก่ที่รสชาติไม่เหมือนใคร ปลาราดพริก แกงปูใบชะพลูและยำตะไคร้กุ้งสดกับวิวหลักล้านหน้าวัดอรุณยามเย็นเขายังพูดเอาใจคนแก่อีกว่า "อร่อยทุกอย่างเลยครับคุณย่า" "อาทิตย์หน้าอยากกินอะไรบอกย่า จะได้ให้แม่ครัวทำไว้ให้" "ครับ...คุณย่า" ก่อนกลับภาสกรทำหน้าที่หลานที่แสนดี ส่งคุณย่าถึงห้องนอนแล้วขอลากลับ ภารกิจหาเมียเริ่มนับตั้งแต่บัดนี้ ******** @ Exclusive Pub "คุณภาสทำไมวันนี้มาถึงนี่ได้" ภาสกรคลึงแก้วเครื่องดื่มในมือไปมาใช้ความคิด "หาเมียให้หน่อย" พูดจบยกแก้วบรั่นดีราคาแพงดื่มจนหมดแก้ว สีหน้าย่ำแย่เมื่อนึกถึงการหาเมีย เขายังสนุกอยู่เลยไม่อยากมีเมียที่เปรียบเหมือนนักสืบ ไม่ว่าอยู่ที่ไหนทำอะไรก็ต้องรายงาน วายุเจ้าของผับถึงกับชะงัก "อะไรนะคุณภาสกรจะหาเมีย" "เออ...คุณย่าให้เวลาหกเดือน ผมจะหาไปที่ไหน?" วายุรู้... คุณย่าของภาสกรทั้งเจ้าระเบียบ ทั้งหัวโบราณขนาดไหน เจ้าสาวคงจะหาที่ถูกใจยากหน่อย "น้องๆของคุณภาสตั้งหลายคนไม่ถูกใจซักคนเลยเหรอครับ" "ไม่...ไม่ถูกใจเป็นเมียนะไม่ใช่คู่นอน" เขาดื่มบรั่นดีอีกแก้วแก้กลุ้ม วายุสบตากับเพื่อนรักดีดนิ้วดังเป๊าะเหมือนนึกอะไรขึ้นได้ "คุณกี้ คุณกี้ช่วยได้" "ใครวะ...คุณกี้" "นี่แกลืมไปแล้วเหรอว่าน้องเดียร์แฟนฉันคุณกี้แนะนำมา" วายุหยิบสมาร์ทโฟนจากกระเป๋ากางเกง เยี่ยมชมอินสตาแกรมของแฟนสาวเลื่อนหารูปภาพ "คุณกีรติ หรือคุณกี้ เจ้าของเพจหาคู่ คิวปิดกามเทพสื่อรักและรายการ The Soulmate เพราะเราคู่กัน" ภาสกรแทบจะแหวกดูรูปตาเป็นมัน "สวยว่ะคุณวายุ..." วายุกระทุ้งศอกใส่เพื่อน "น้องเดียร์หรือคุณกี้วะ?" "เออ..." ภาสกรจะชมแฟนเพื่อนไปทำไม ไอ้เพื่อนไม่น่าถาม "มีที่อยู่ไหมวะพรุ่งนี้ผมจะไป" "วายุซะอย่างต้องมีอยู่แล้วคุณภาส" วายุให้ที่อยู่ของกีรติพร้อมเบอร์โทรให้กับคนใจร้อนอยากมีเมียแบบปัจจุบันทันด่วนยิ่งกว่ารถไฟความเร็วสูง "ขอบใจว่ะเพื่อน" ภาสกรยิ้มพอใจ วันนี้เขามาไม่เสียเวลาเปล่า คุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้ม คิวปิดกามเทพสื่อรัก.....