เหมือนที่ผ่านมา
318 คำ
---
เช้าวันถัดมา พาฝันเล่าทุกอย่างให้เมย์ฟัง ทั้งเรื่องเก้าที่โผล่มาหาเรื่อง รวมถึงความสัมพันธ์ที่ภาคินพยายามเข้าหาเธอ
เมย์ฟังไปก็ทุบโต๊ะดัง ปัง!
“ยัยฝัน! แกจะมานั่งกลัวแล้วทำร้ายตัวเองแบบนี้ไม่ได้! ถึงแม้ว่าภาคินเขาจะเพิ่งเข้ามาก็จริง แต่ฉันดูอออก ว่าเขาชัดเจนกับแกนะเว้ย!”
เรย์รี่ เพื่อนอีกคนก็เสริมทันที
“ใช่! ผู้ชายแบบนี้หาไม่ได้ง่าย ๆ เลยนะ"
พาฝันก้มหน้ากอดหมอน ทั้งที่ใจมันกลัวเจ็บเหมือนครั้งก่อน
----
ที่ร้านกาแฟของภาคิน
เสียงกระดิ่งหน้าประตูดังขึ้น
เมื่อเมย์กับเพื่อน ๆ ก้าวเข้ามา
ภาคินที่อยู่หลังเคาน์เตอร์เงยหน้าขึ้น พอเห็นกลุ่มเพื่อนพาฝัน สีหน้าก็ฉายความแปลกใจ
“อ้าว…มากันพร้อมหน้าเลย มีอะไรหรือเปล่าครับ”
เมย์วางกระเป๋าลงบนโต๊ะดัง ตุบ ก่อนจะเท้าสะเอว “คุณภาคินคะ ฉันจะมาพูดตรง ๆ เลย คุณสนใจเพื่อนฉันจริงๆ ใช่ไหม จีบมันรึป่าว ”
ภาคินชะงักไป ดวงตาสั่นไหว “คุณถามผมจริงๆเหรอ…”
เพื่อนอีกคนพยักหน้าแรง
“ฉันจะบอกว่า ถ้าจริงจัง คุอย่าถอยนะ เราอยากให้คุณช่วยดึงมันออกมาจากคนเลวนั้นสักที”
ภาคินเงียบไปนาน ก่อนจะยกมือเสยผม ถอนหายใจยาว เขายิ้มเจือเศร้า
“ผมเองก็กลัวนะ…กลัวว่าถึงผมจะพยายามแค่ไหน เธอก็ไม่เปิดใจให้”
เมย์ตบโต๊ะอีกครั้ง “ไม่สิ คุณต้อง พยายามต่อไป! และฉันสัญญาว่าจะช่วยดันหลังเพื่อนฉันเอง”
ภาคินหัวเราะเบา ๆ “ขอบคุณครับ…ผมไม่อยากได้อะไรเลย นอกจากอยากให้เธอเชื่อ ว่าผมจะไม่ทำให้เธอเจ็บเหมือนที่ผ่านมา”
- ผู้เขียน
