ฉันควรทำยังไงกับเขากันแน่… '
433 คำ
บนเตียง- ห้องพาฝัน
ภาคินที่เมาหนักค่อย ๆ ถูกประคองให้นั่งลงบนขอบเตียง ร่างสูงเอนพิงศีรษะกับไหล่เธอ กลิ่นแอลกอฮอล์เจือปนมากับกลิ่นกายอบอุ่นที่ทำให้หัวใจพาฝันเต้นแรง
ภาคิน เสียงพร่า มือเอื้อมขึ้นแตะต้นแขนเธออย่างแผ่วเบา
“พาฝัน…อย่าผลักผมไปเลยนะ”
ฝ่ามืออุ่นของเขาไล้ผ่านต้นแขน
ขึ้นสู่เรือนผมยาวสลวย คล้ายต้องการยืนยันว่าเธอมีอยู่ตรงนี้จริง ๆ พาฝันตัวแข็งทื่อ สับสนกับความใกล้ชิดที่ไม่เคยเผชิญ
ทำไมฉันถึงใจเต้นแรงแบบนี้…
ตอนอยู่กับเก้า ไม่เคยมีเลยสักครั้ง
เขาไม่เคยใส่ใจ ไม่เคยมองฉันด้วยสายตาแบบนี้…
ภาคินซุกใบหน้าลงใกล้ลมหายใจอุ่นรินรดข้างแก้ม พาฝันรีบเอียงตัวหลบ
แต่ยิ่งหนีก็ยิ่งถูกแขนแข็งแรงโอบรัดเอาไว้
นี่มันไม่ถูกต้อง…ฉันไม่ควรปล่อยให้เรื่องเลยเถิด แต่ทำไม…ถึงรู้สึกอ่อนแรงลงทุกที…
เธอเม้มปากแน่น หลับตา สูดหายใจลึก รวบรวมแรงใจ ผลักอกเขาออกเล็กน้อย
พาฝัน เสียงสั่น
“ภาคิน…คุณเมามากแล้ว พอเถอะ…”
--ห้องนอน
– ตีสี่ครึ่ง--
เสียงสั่นของโทรศัพท์บนหัวเตียงดังขึ้น
พาฝันที่ฟุบหลับอยู่สะดุ้งตื่น เธอขยี้ตาเบา ๆ ก่อนจะหันไปทางต้นเสียง
หน้าจอสว่างขึ้นพร้อมการแจ้งเตือนข้อความภาษาอังกฤษ —
“Khin, I’m coming back to Thailand next week. Let’s meet.”
พาฝันเผลอชำเลืองมอง
ภายในใจเหมือนถูกสะกิดบางอย่างให้วูบไหว ความสงสัยแล่นเข้ามาทันที
ใครกัน…คนสำคัญของเขาอีกคนหรือเปล่า?
เธอหันไปมองร่างสูงที่ยังคงหลับสนิทอยู่ข้าง ๆ
ลมหายใจของเขาสม่ำเสมอ ไม่รู้เลยว่าข้อความที่เข้ามาในยามวิกาล ทำให้เธอรู้สึกเหมือนถูกผลักออกไปจากโลกของเขาอีกครั้ง
บางที…ฉันอาจคิดไปเองก็ได้…คนอย่างภาคิน ย่อมมีผู้หญิงมากมายรายล้อม จะเป็นแค่ฉันคนเดียวได้ยังไง
เธอถอนหายใจแผ่วเบา ลุกขึ้นนั่งตรง
ปรับใจให้กลับเข้าสู่ความเป็นนักศึกษาอีกครั้ง ก่อนหยิบตำรากฎหมายเล่มหนามาเปิดอ่านใต้แสงโคมไฟ
แต่สายตากลับไม่จับอยู่ที่ตัวอักษร…
ทว่าเต็มไปด้วยความครุ่นคิด เรื่องราวที่ถาโถมเข้ามาไม่หยุด ทั้งรอยจูบที่ยังอุ่นอยู่ในความทรงจำ คำสารภาพรักจากคนเมา และข้อความสั้น ๆ บนหน้าจอโทรศัพท์นั้น
ฉันควรทำยังไงกับเขากันแน่…
- ผู้เขียน
