บทสนทนาในรถหรู ยามค่ำคืน
บรรยากาศในรถยังเงียบอึ้งหลังงานเลี้ยงเล็ก ๆ ภาคินขับไปเงียบ ๆ อยู่พักใหญ่
ก่อนเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นเล็กน้อย
“ฝัน…ผมต้องขอโทษจริง ๆ เรื่องแม่
ผมไม่ควรปล่อยให้คุณต้องเจอคำพูดแบบนั้นเลย”
พาฝันหันมามองเขา
สายตาสงบแต่หนักแน่น
“ฝันเองก็ต้องขอโทษ
ที่พูดแรงและตรงจนเหมือนแข็งใส่ท่าน…
แต่ฝันยังยืนยันนะคิน
ว่าไม่จำเป็นต้องพิสูจน์ตัวเองให้ใครเห็น”
ภาคินเม้มปากแน่น
หัวใจเขาเจ็บที่เห็นเธอพูดอย่างเด็ดเดี่ยว
ทั้งที่รู้ว่าลึก ๆ เธอเองก็คงเจ็บไม่น้อย
พาฝัน เสียงนุ่มลง
“ไม่ใช่ว่าฝันไม่แคร์คุณแม่ของคุณนะคะ…
แต่ปัญหาคือท่านไม่มีเหตุผลเลยสักนิด
ที่จะมองฝันแย่ตั้งแต่แรกโดยไม่รู้จัก”
เธอหันกลับไปมองนอกกระจก
ก่อนเอ่ยต่ออย่างหนักแน่นปนอบอุ่น
“แต่ถ้าวันไหน…ท่านเปิดใจจริง ๆ
ฝันก็พร้อมจะอ่อนเข้าหา พร้อมที่จะทำให้ท่านเห็น ว่าฝันรักคุณโดยไม่หวังสิ่งใดตอบแทน”
บร
