ฉากเล่าจากมุมมองพาฝัน
> “หลังจากเรื่องเลวร้ายทุกอย่างผ่านไป… ฉันเลือกที่จะทุ่มเทให้กับงาน
สำนักงานกฎหมายเล็ก ๆ ที่ฉันและพ่อร่วมสร้าง เต็มไปด้วยผู้คนที่เดินเข้ามาหาความยุติธรรม
บางวันฉันแทบไม่มีเวลาแม้แต่จะนั่งพัก
แต่ความเหนื่อยกลับทำให้หัวใจฉันนิ่งขึ้น”
เธอเล่าด้วยแววตาที่มุ่งมั่น
> “ตอนนี้ เรากำลังวางแผนจะขยายอีกสองสาขา
เพื่อรองรับคนที่รอความช่วยเหลืออยู่ต่างจังหวัด”
เธอหัวเราะเบา ๆ เหมือนเหนื่อยแต่มีความสุข
> “ฉันอยู่ที่สำนักงานจนถึงสามทุ่มเกือบทุกวัน
เลยตัดสินใจขายคอนโดที่เคยอยู่ใกล้มหาลัย
แล้วซื้อใหม่ใกล้ที่ทำงานแทน
โชคดีที่พี่สันติ ลูกพี่ลูกน้องฝั่งแม่
ช่วยจัดการทุกอย่างให้หมด”
----
พาฝันเล่าเสียงเบา แววตาฉายความอ่อนไหว
> “ลึก ๆ ฉันยังรู้สึกผิดอยู่เสมอ ที่ตอนนั้นไม่เชื่อใจเขา ไม่ยอมฟังเขาเลย… แต่ถึงอย่างนั้น ภาคินก็ยังไม่เคยหายไปจากชีวิตฉันจริง ๆ”
เธอยกมื
