ตอนที่21.เขาคือมนุษย์โบ้#2
"บี๋...เราเข้าบ้านเถอะนะพี่วิชไม่ไหวแล้ว"
เสียงกระซิบแหบโหยดังอยู่ที่ข้างหูชวนเข้าบ้าน แต่คนตัวหนักยังไม่ขยับร่างกายออกไปเสียที
"พี่วิชก็ออกไปก่อนสิคะ"
"แต่พี่ว่าบนรถมันตื่นเต้นดีนะ"
"ไม่เอา...เกรงใจแม่ย่านางท่าน"
ปวิชจูบที่หน้าผากอีกครั้งหอมที่ลาดไหล่เนียนนุ่ม ก่อนจะยอมย้ายตัวเองกลับมาที่เดิม พนมมือไหว้พูดงึมงำสองสามคำ
"ผมขอหนึ่งวันนะครับ"
โยเกิร์ตที่ดูเหมือนจะเงอะงะควานหาแพนตี้ที่ถูกเขาดึงโยนไปที่เบาะหลัง พอได้แล้วคิดสวมกลับดังเดิมแต่ถูกมือหนาดึงข้ามเบาะไปทั้งตัว
"ไม่ต้องใส่หรอกบี๋"
"ฮะ!..."
"ว๊าย!..ทำอะไรคะ"
เสียงวี๊ดว๊ายเพราะความตกใจทำเอาคนต้นเรื่องยิ้มพอใจ
เขาปรับเบาะรถให้เอนลงเล็กน้อยเพื่อให้หญิงสาวได้นั่งสบายๆ กดร่างบางให้ซบลงกับอกของเขา ถึงแม้เธอจะผลักดันเท่าไหร่ก็ไม่เป็นผล
"ไม่เอานะคะบนรถแบบนี้"
"ลองซักนิดซักหน่อยดีไหม"
"ไม่...อื้อ"
ค
