ตอนที่16.หลุมรักที่ขุดไว้
"ผมขอเป็นมากกว่าคนคุยได้ไหม?"
เธอต้องใจแข็งขนาดไหนถึงสามารถทนได้ต่อแรงปรารถนาเร่าร้อนนี้ได้ ต้องเตือนตนเองอยู่ทุกวันว่ามาที่นี่เพื่ออะไร ก่อกำแพงหนากางกั้นระหว่างเธอกับเขาขึ้นมา
"คนคุยเท่านั่นค่ะ"
พอได้ยินคำพูดไม่เข้าหู ปวิชรีบขึ้นจากน้ำยืนอยู่บนพื้นไม้เทียมใกล้กัน แต่สายตาจับจ้องไปที่ใบหน้างอง้ำอยู่ตลอดเวลา หยิบผ้าขนหนูอีกผืนซับหยดน้ำตามร่างกายแบบลวกๆ สายตาหื่นกระหายละจากใบหน้าสวยเลื่อนไปที่เรือนร่างเย้ายวน บิกีนี่แนบเนื้อตัวเล็กน่ามองผืนผ้าสามเหลี่ยมแทบปิดอะไรไว้ไม่มิด ผมยาวเปียกลู่แนบกับแผ่นหลังยิ่งมองเขาก็ยิ่งรักยิ่งต้องการไม่รู้เป็นเพราะอะไร
เช็ดตัวพอหมาดแล้วโยนผ้าขนหนูพาดไว้กับพนักเก้าอี้ ค่อยๆก้าวเข้าไปหาร่างบางที่ไม่ทันระวังตัวเพราะมัวแต่เช็ดหยาดน้ำที่เรือนผมอย่างชะล่าใจ
ยืนซ้อนที่ด้านหลังโน้มไปหอมแก้มแดงน่ารัก เธอพยายามกระเถิบหนีความแข็งขืนที่ดุนดัน
