เป็นนางร้ายใครว่าสบาย

บทที่5

“อ่อ...ฉันก็พึ่งรู้ ที่นอนด้วยกันทุกวัน ฉันมีสถานะเป็นลูก..ไม่ใช่ผัว”คำหลังแหบพร่า..กว่าที่หญิงสาวหลงภพจะรู้ตัวว่าใบหน้าเขาอยู่ใกล้เธอเพียงแค่เอื้อม..ริมฝีปากแทบแตะกัน..และเขาเกือบจะเอาเปรียบคนตัวเล็กไปอีกคำรบหนึ่ง

ทว่ายัยคู่ขากลับไพล่คิดไปอีกเรื่องเสียอย่างงั้น

'หล่อวะ...ผู้ชายที่ฉันเปย์โคตรจะหล่อเลย..แถมเนื้อตัวหอมไปอี้ก หมดมากกว่านี้ฉันก็ยอม'

หญิงสาวไม่รู้เลยว่าสายตาราวกับมารดามองบุตรที่เธอใช้..มันถึงกับทำให้คนตัวโตเริ่มหัวร้อน

“เธอนี้ชักประสาทเข้าทุกทีแล้วนะ..อย่าทำหน้าโง่ๆ มองฉันแบบนี้อีก”ไอ้พระเอกของเรื่องชักโมโห..ในขณะที่ดวงตาเรียวสวยกะพริบปริบๆ อย่างคนคิดไม่ทัน..เขากำลังด่าเธออยู่ใช่มั้ย?

แต่เอาเถอะลูกเขยหล่อให้อภัยได้

“อื่อ ช่างมันเถอะ ว่าแต่คุณจะพาฉันไปไหนคะ?”หญิงสาวหลงภพถามเมื่อเขายังกระชากแขนเธอกลับเข้าไปในตัวตึก

อีกทั้งยังกดลิฟต์พิเศษกลับไปขึ้นเพนต์เฮ้าส์ชั้นเดิม...ขายาวจ้ำอ้าวไปด้วยลากสาวเจ้าไปด้วย ก่อนจะเลี้ยวไปที่ห้องหนึ่ง ซึ่งถ้าไม่สังเกตให้ดีก็คงคิดว่าเป็นแค่ภาพวาดหรูราคาแพง

เพียงแต่เธอจำได้ในบทนิยายบรรยายไว้ว่า..ห้องที่ว่าเป็นช่องลิฟต์พิเศษไว้สำหรับจอดรถหรู..และก็เป็นแบบที่เธอคิด เมื่อหลังประตู..มีรถซูเปอร์คาร์สีดำเหลือมแวววับราคาแปดหลักที่ในนิยายบรรยายว่ามีเพียงสองคันในประเทศ..ส่วนรถหรูอีกคันเป็นรถเปิดประทุนนั่งได้สองที่นั่งสีแดงสด..ราคาโหดร้ายพอๆ กัน และเป็นรถที่พระเอกมักจะเทียวไปรับไปส่งนางเอก

อย่าบอกว่าเจ้าลูกชายจะไปส่งเธอ!!

และโดยไม่ต้องรอคำตอบ...ร่างเล็กถูกดันเซหลุนๆ เข้าไปนั่งที่นั่งข้างคนขับ ก่อนเขาจะจัดแจงใช้รีโมตลิฟต์ในส่วนของที่จอดรถกดกลับไปที่ชั้นหนึ่งของเพ้นท์เฮ้าส์

“หอเธออยู่ที่ไหน?”คำถามของเจ้าลูกชายสุดหล่อ...พาลให้คนตั้งตนเป็นแม่ยกสะดุ้ง ก่อนจะเรียบเรียงความคิด..หอที่เธออาศัยอยู่กับยัยน้องนางเอกไกลจากตัวมหาวิทยาลัยออกมาพร้อมสมควร..ด้วยเรื่องของค่าเช่าที่ถูกกว่าหอพักในเมือง

เมื่อชายหนุ่มทายาทมหาเศรษฐีได้รับคำตอบ...รถซูเปอร์คาร์สีดำสุดหรูจึงแล่นฉิวถึงที่หมายภายในไม่ถึงสิบห้านาที...สมราคาเสียเหลือเกิน!!

ในขณะที่ร่างเล็กนั่งตัวเกร็งตลอดทางเพราะกลัวทำรถหรูเป็นรอย..แม้แต่รถมาจอดอยู่หน้าหอก็ยังคงไม่รู้ตัว

“ไม่ลงหรือไง”น้ำเสียงของคุณพระเอกสุดหล่อเริ่มหงุดหงิด..หญิงสาวรู้ตัวรีบเอาเข็มขัดนิรภัยออก ก่อนร่างเล็กสมส่วนจะรีบเปิดประตูรถออกไปอย่างระวัง

“ขอบคุณนะ พ่อหนุ่ม”

“….”

ความทรงจำเดิมของร่างพาตัวเธอกลับห้องอย่างไร้สติเล็กน้อย...ภายในหอยังคงมืดมิด..รสาเพื่อนสนิทของเธอคงกลับไปนอนที่บ้านเหมือนเฉกเช่นทุกอาทิตย์ที่หญิงสาวจะกลับไปช่วยงานแม่..ในห้อง มีเตียงนอนเล็กแคบสองอันอยู่คนฟาก..มณีเมขลาวางกระเป๋าสะพายก็อบเกรดเอลงบนเตียงฝั่งตน

สมองยังคงเบลอกลับสถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออก..ถ้าเธอนอนหลับไปสักตื่น..เช้ามาเธออาจจะกลับไปอยู่ร่างเดิมก็ได้ คิดได้ดังนั้นหญิงสาวต่างภพที่ผ่านโลกมาพอสมควร..จึงตัดสินใจไปอาบน้ำชำระคราบเหงื่อไคล..และกลิ่นอายของเขาให้หมดไป

เพียงแต่คนที่หวังไว้ว่า..ทุกอย่างจะเป็นเพียงความฝัน..กลับตื่นขึ้นมาพบความจริงอันเลวร้าย..เธอไม่ได้ฝัน..ทุกอย่างเป็นความจริง..ที่สำคัญเนื้อเรื่องดำเนินมาถึงตอนที่เธอขายตัวให้กับพระเอกเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

เมื่อพยายามเค้นรายละเอียดในนิยายรายตอน...ที่เธอชอบมากจนอ่านซ้ำวนไปวนมาหลายรอบ..ไทม์ไลน์ตรงนี้คงเป็นก่อนที่พระเอกจะเจอยัยน้อง..ปัญหาที่เกิดขึ้นคือ ถ้าเธอติดอยู่ในนิยายจริงๆ เธอจะทำยังไงให้หลุดพ้นกับชะตากรรมอันเลวร้ายอย่างการโดนรุมโทรม..แล้วสุดท้ายทนไม่ไหวต้องฆ่าตัวตายในที่สุด

คำตอบของคนผ่านโลกมาพอสมควรบอกกับตัวเองว่า

อย่างแรกสุดที่คิดได้คือ..ต้องพาตัวออกห่างบรรดา พระเอก นางเอก พระรอง นางร้ายหมายเลขหนึ่งของเรื่อง

อย่างที่สอง..คือ เงิน..อยู่ที่โลกไหน ถ้ามีเงินย่อมไม่ลำบาก

เธอต้องรอด...สู้เว้ยสาว!!!

มณีเมขลาเปิดเครื่องมือสื่อสารราคาถูกขึ้นมา...ก่อนจะหาสมุดปากกาเพื่อมาจด..สิ่งแรกที่เธอต้องรู้..นางร้ายเบอร์สองแบบเธอมีเงินอยู่เท่าไร...แอปพลิเคชันธนาคารสีเขียว..ตรงหน้ามันโชว์ขึ้นว่า...เงินเธอเหลือเพียงห้าพันบาท..อีกทั้งยังเป็นห้าพันบาทที่ต้องเจียดไว้สำหรับจ่ายค่าหอ ค่าน้ำค่าไฟ...มันจะไปพออะไร!!!

เมื่อสมองเค้นความทรงจำจึงได้รู้ว่า..หล่อนเดินไปขายตัวหน้าซื่อๆ กับพระเอก...แล้วพระเอกก็ยินดีรับปิ่นโตเป็นรายเดือนเงินเดือนที่เขาให้เดือนละแสน..ถ้าพอใจมีเพิ่มให้อีก....เพียงแต่เงื่อนไขของชายหนุ่มนั้นง่ายมาก ถ้าเขาเรียกหาต้องโผล่หน้ามา เขาต้องมาเป็นอันดับหนึ่งเสมอ..และที่สำคัญถ้าเขาเบื่อสัญญาต้องถูกยกเลิกทันที..เธอไม่มีสิทธิ์มาเรียกร้องใดๆ ทั้งนั้น ซึ่งนับจากวันแรกที่เขาจ่ายเงินให้..เดือนนี้ก็เข้าเดือนที่สองเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

เงินเดือนแรกที่ได้เธอเอาไปใช้หนี้ให้แม่ ส่วนเงินเดือนที่สองก็โดนไถไปอีกตามระเบียบ..สารพัดที่มารดาของร่างเดิมจะนำมาเป็นข้ออ้าง...และไอ้คนที่คิดถึงก็ส่งข้อความไลน์มาทันที

'อีณี พรุ่งนี้อย่าลืมโอนเงินมาให้แม่ด้วย ไอ้เต้มันป่วยต้องใช้เงิน'

ป่วย? ต้นเดือนก็พึ่งป่วยไป...ป่วยอะไรกันหนักกันหนา..สาวใหญ่คิดตามอย่างลำบากใจ ก่อนนึกขึ้นได้ว่ามีเงินอีกก้อนหนึ่งที่เจ้าลูกเขยสุดหล่อให้มาเพื่อเป็นค่าตัว..แบงก์สีเทาสิบแบงก์ในมือ..อาจพาเธอให้ตั้งหลักได้ไม่มากไม่น้อย

คิดได้ดังนั้น..มณีเมขลาก็จัดการเปลี่ยน pin เข้าแอปพลิเคชันทุกอันที่มี...กันไว้ดีกว่าแก้ เพราะเธอไม่รู้ว่าที่บ้านของนางร้ายเบอร์สองรู้รหัสเข้ามั้ย..แต่ที่แน่ๆ ปัญหาทางการเงินนะมีแน่นอน

มือเรียวสวยไล่ลิสสิ่งที่ต้องทำ..เงินในมือมีเพียงหมื่นห้าอาจสำรองใช้ได้แค่เพียงสองเดือน...วิกฤตขั้นสุด

สำหรับสาวใหญ่แล้วเธอนึกอยากเขกกะโหลกร่างเดิมนักหนา..เข้าใจว่าเจ้าหล่อนไม่มีทางเลือกมาก รักครอบครัว..ไม่อยากให้ที่บ้านลำบาก..แต่ขอโทษ ในสมัยเรียนเด็กรุ่นใหม่ไม่รู้จักคำว่าเตี้ยอุ้มค่อมหรือยังไง..ตัวเองต้องเอาให้รอดก่อนซิ ถึงจะคิดไปแบกคนอื่น