เสียงครางระงมดังก้องอยู่ในตำหนักสวรรค์ ภาพมายาฝันเปรียบดั่งภาพความจริงหาใช่แต่ง กลิ่นอายราคะปะทุร้อนหาได้กริ่งเกรง เสียงสวาทครางครวญไม่รู้วันคืน
ร่างเปลือยเปล่าอรชรอ้อนแอ้นผลัดเปลี่ยนละเลงฝัน ลำนำบทรักเฝ้าคะนึงหา เสียงเจือยแจ้วปนกระเส่าเคล้าน้ำตา นิ้วมือเรียวงามต่างละเลงทั่วทุกอณูกาย
‘แจะๆ อูยยย….อ๊าห์!’ ปลายลิ้นเล็กแตะปลายยอดอกบุรุษเพศ พลันตวัดเลียวนแล้วกัดกลืนดูดเม้มด้วยอารมรณ์กระสันซ่าน
‘แผล็บๆ แจ่บๆ’ มู่จิวซินหาได้ยอมน้อยหน้าไม่ ลิ้นสากร้อนตวัดเลียกลีบบุปผางาม น้ำใสๆ หยดทั่วใบหน้าช่างให้ รสชาติของน้ำเกสรบุปผาหอมหวนชวนดูดกินยิ่งนัก
‘อืม…อ่าห์ ช่างหวานหอมอร่อยเหลือเกินแม่นาง…’ ปลายลิ้นตวัดดูดเลียกลีบกุหลาบทุกซอกทุกมุม พลางดูดกลืนเลียซ้ำๆ ราวกับเป็นน้ำทิพย์ที่หยดชโลมลงมาบนผืนดินที่แห้งแล้ง
‘อูย…ซี๊ดดด…คุณชาย…อ่าห์! ข้าเสียวจนแทบจะขาดใจเหลือเกินเจ้าค่ะ…’ หนึ่งในหญิงงามที่นั่งทับใบหน้า
