EP.9 ร่างสัญญา NC+
1835 คำ
วันต่อมา
@หอสมุดในมหาวิทยาลัย
ด้านฟรอสต์พอมาถึงสถานที่นัดหมาย นัยต์ตาคมเข้มสะดุดเข้ากับร่างบางใบหน้าสวยอย่างปาลินที่นั่งรอตนอยู่ก่อนนั้น ใบหน้าอันหล่อเหลายกยิ้มร้ายด้วยสีหน้าพอใจที่เธอไม่ผิดนัดเขา
“รอนานไหมครับ” ปาลินร่างบางที่วุ่นวายกับหาชีทงานในกระเป๋าถึงกับสะดุ้งให้กับคนมาใหม่ ที่ฟรอสต์ไม่ถามเปล่า ทว่าเขากับถิอวิสาสะนั่งเก้าอี้ที่ติดกับเธอ มันใกล้มากๆ ซะคนตรงหน้าหลบรอยยิ้มมีเสน่ห์ไม่ทัน ให้ตายสิทำไมนายนี้ชอบใกล้ฉันจัง
“ว่าไง ครับปาลิน เธอยังไม่ตอบฉันเลย”
“ฉันมาถึงสักพักแล้วค่ะ คุณจะติวเลยไหม”
“แหม...คุณอะไรกัน เรียกแบบนี้มันห่างเหินนะครับ ทั้งที่เราอายุรุ่นเดียวกัน” อึก...อ่า นี้เขารู้ด้วยเหรอว่าฉันเท่าไหร่
“21 ปีใช่ไหมครับ” ปาลินได้แต่พยักหน้า
“เรียกฟรอสต์อย่างที่เพื่อนๆ ผมเรียกก็ได้ ผมยินดี แต่ที่จริงก็ไม่ได้อยากเป็นเพื่อนหรอกนะ อยากเป็นอะไรที่ใกล้ชิดมากกว่าเพื่อน” ด้านปาลินที่ฟรอสต์เอ่ยตรงๆ มาเช่นนี้ ร่างบางถึงกับทำหน้าไม่ถูก ไม่พอเขายังยื่นหน้าหล่อๆ มาแทบจะชิดกับหน้าฉันอยู่แล้ว
!! ตึก ตึก !!
“ได้ไหมครับ ปา”
“ฉันว่าเราเริ่มเข้าเนื้อหากันเถอะค่ะ” ฟรอสต์เอ่ยไม่ทันจบ ปาลินกับแทรกเสียงขึ้น มา เขาดูเจ้าเล่ห์เหมือนคนพูดไปเรื่อย
“ไม่เป็นไรครับ ผมไม่รีบวันนี้ผมมีเวลาอยู่กับปาลินทั้งวัน” แต่ก่อนที่ปาลินจะถ่ายทอดวิชาที่เรียนมาให้กับฟรอสต์นั้น ทว่ามือหนากับยื่นแผ่นกระดาษให้กับเธอ
“สัญญา ระหว่างนายจ้างกับติวเตอร์”
“เหอะ...” แค่ติวเลข นี้นายนี้ถึงขั้นร่างสัญญาเลยเหรอ ฉันติวให้นักศึกษามานับไม่ถ้วน
“นายคือคนแรกที่ฉันยอม” ปาลินไล่อ่านสัญญา เป็นการนับชั่วโมงทั่วไป จากนั้นก็บรรจงปลายปากกาลงตำแหน่งชื่อของเธอ ปาลินยอมเซ็นอย่างว่าง่ายโดยที่เธออ่านไม่จบ ฟรอสต์ยกยิ้มด้วยสีหน้าพอใจ
“พอใจนายหรือยัง” ร่างสูงไม่ตอบ ทว่าเขาแค่กระตุกรอยยิ้มเป็นคำตอบให้กับเธอ
จากนั้นปาลินก็เริ่มติวหนังสือให้กับฟรอสต์ ด้วยที่ทั้งสองต่างหวั่นไหว ระยะเวลาเพียงไม่นาน ทว่ากับรู้สึกใกล้ชิดกันมากขึ้น
1 ชั่วโมงผ่านไป
ด้านฟรอสต์ที่เริ่มจะนั่งไม่ติด เพราะทนมองใบหน้าสวยหวานริมฝีปากบางอมชมพูตรงหน้าที่พูดปาวๆ ไม่ไหว
‘เชี่ย’ ไม่เคยทนอะไรนานเท่านี้มาก่อน
“ก็น่ารักขนาดนี้ ใครมันจะทนไหว” ด้านปาลินเองก็ไม่ใช่คนโง่ที่ดูไม่ออก ฟรอสต์นั้นเข้าใกล้และสนใจเธอ อีกนิดหน้าหล่อๆ ของนายนี้จะทิ่มจมูกฉันแล้ว
!! จุ๊บ ฟอด!! จมูกโด่งคมสันปักเข้าพวงแก้มขาวใสอมชมพูของปาลินอย่างจงใจ เขาถือวิสาสะหอมแก้มเธออย่างหน้าด้านๆ
“ฟรอสต์...” ปาลินถลึงตาใส่คนหน้ามึน นี้เขากล้าดียังไง ถึงตีเนียน ปักจมูกเข้าพวงแก้มของเธออย่างหน้าด้านๆ มือหนาช้อนเข้าใต้หลังหู
“กลิ่นหอมๆ จากแก้มชมพูของเธอ กำลังใจในการติวของฉัน”
“ปาลิน รู้ใช่ไหม ว่าฉันสนใจเธอ”
“นะ...นาย” ฟรอสต์โน้มใบหน้าคมสัน ประกบจูบริมฝีปากเรียวเล็กอย่างตั้งใจ ขณะที่คนตัวเล็กไม่ทันตั้งตัว
ปาลินที่ถูกฟรอสต์ถือวิสาสะสอดลิ้นเข้าโพรงปากหวานของเธออย่างช่ำชอง ราวกับไม่รู้สึกรู้สากับท่าทีหวาดกลัวของเธอ ปาลินหลับตาไม่แม้แต่จะกล้าเผชิญหน้ากับคนตัวสูงที่แทรกลิ้นเข้ากับโพรงปากของเธอ ร่างบางสั่นเทาอย่างเห็นได้ชัดแต่นั้นใช่ว่าคนถูกอารมณ์ไฟพิศวาสเข้าครอบงำจะหยุด
!! อู้อี้...“ ปาลินขยับตัวหนีต่อต้านสัมผัสอันวาบหวามซาบซ่าน ที่ไม่เคยได้รับจากชายคนใดมาก่อน มือเรียวกระชับเข้าชายเสื้อของตน แต่ก็ไม่เป็นผล เมื่อมือหนาของฟรอสต์ตึงเข้ากับมืออีกข้างของเธอ ล็อกใบหน้าเรียวสวยให้ได้องศารับกับเรียวปากอุ่นติดกลิ่นบุหรี่จางๆ ของเขา
“อืม...”
ด้านฟรอสต์เป็นอย่างที่เขาคิดไว้ไม่มีผิด เพียงแค่โพรงปากหนาของตนสัมผัสริมฝีปากบางอวบอิ่มอมชมพู ร่างสูงสั่นสู้มิอาจหยุดอารมณ์ที่กำลังพุ่งสูงนี้ได้ เขาจะถอยริมฝีปากออกได้อย่างไร เมื่อปาลินเผลอตัวส่งลิ้นเล็กสอดเข้าโพรงปากหนาของเขาอย่างยั่วยวน
“อ่าส์...อืม” เสียงทุ่มคำรามออกมาอย่างเร้าอารมณ์ ปาลินเห็นนิ่งๆ แบบนี้ ใครจะคิดว่า ปากหวานน่าลงลิ้นแบบนี้ อ่าส์ แบบนี้ก็เข้าทางผมสิครับ
“จ๊วบ จ๊าบ” ปาลินปากหวานอย่างที่คิดไว้ ไม่มีผิด จูบที่ดูดดื่มและช่ำชองที่ฟรอสต์จงใจมอบให้ ด้านปาลินปฏิเสธไม่ได้ รู้ตัวอีกทีเสื้อเชิ้ตสีขาวฉันก็ถูกปลดกระดุมเสียแล้ว ฉันไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ นี้ฉันเป็นอะไร
ที่ฟรอสต์จงใจให้มือเรียวจับเข้าที่คอเสื้อของคนตัวสูง ร่างบางหลุดเสียงครางประท้วง ราวกับควบคุมอารมณ์ไฟพิศวาสที่ถูกร่างสูงปลุกเร้าไม่ได้
ปาลินส่งเรียวลิ้นเล็ก ตวัดเข้าโพรงปากหนากลับอย่างที่เขาทำกับเธอ มือเรียวขย้ำเข้าคอเสื้อของคนร่างสูงเพื่อระบายอารมณ์ไฟพิศวาสที่ถูกคนตัวสูงปลุกเร้า
“จ๊วบ จ๊าบ” ฟรอสต์ที่เพียงแลกลิ้น จูบกับสาวๆ มานักต่อนัก แต่กับไม่มีสาวๆ คนไหนที่เร้าใจ จูบได้อารมณ์ทำเอาใจสั่นถึงเพียงนี้และเสียการควบคุมได้เท่ากับปาลิน จูบที่ไม่ประสีประสา ราวกับเด็กประถมอ่อนหัด ทว่ากับเร้าใจเขา ทำฟรอสต์เสียศูนย์แทบจะคลั่งลงแดงตาย
“แผล็บ แผล็บ” ลิ้นหนาตวัดบดขยี้ลงริมฝีปากบางจิ้มลิ้มอมชมพูเรียวสวยอย่างหนักหน่วง ทว่าเพียงแค่ชิมรสชาติปากของเธอ ทว่ากับหลงใหลกลิ่นกายหอมยั่วยวนอย่างไม่รู้ตัว ร่างหนาสั่นเทาอย่างควบคุมไม่ได้
“อืม...จ๊วบๆ ” ด้านปาลิน ได้แต่หลับตา ปล่อยให้ฟรอสต์รุกลิ้นร้อนระอุ กวาดชิมความหวานจากโพรงปากของเธออยู่เช่นนั้นนานนับหลายนาที ปฎิเสธไม่ได้สัมผัสแปลกใหม่ที่ลิ้มลอง ทำเอาสั่นสะท้านไปทั้งตัว จนรู้สึกได้ถึงความผิดปกติของร่างกาย ที่เขายกตัวจากที่นั่งเก้าอี้คนละตัว ทว่ากับอุ้มฉันนั่งบนตักของเขา ขณะที่ลิ้นของเรายังคงสอดสัมผัสพันกัน
“อ่าส...อืม” ปาลินที่เหมือนว่าฉันและฟรอสต์จะเลยเถิดไปไกล
“ตุบๆ ตับ” ฉันเหมือนคนที่กำลังจะขาดอากาศหายใจได้แต่ครางประท้วง นั้นทำให้ฟรอสต์ได้สติ เขายอมถอนจูบออกจากริมฝีปากฉัน นัยน์ตาทั้งสองคู่ประสานกัน ไม่เพียงแค่ฉันสั่นไหวไปทั้งตัว วินาทีที่ฉันได้สติ ใบหน้าสวยหลบตาเขา เธอไม่กล้าสู้หน้า ไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้า
มือหนาสัมผัสที่ปลายครางเรียวสวยให้หันมาเผชิญหน้ากับตน ขณะที่มืออีกข้างยังเกาะเอวของคนบนตัก ปาลินต่อต้าน แขนหนาที่รัดเอวของเธอ
“เธอเองก็ชอบฉัน อย่างที่ฉันชอบเธอ ใช่ไหม” ฟรอสต์ไม่พูดเปล่า ใบหน้าอันหล่อเหลาหลุดยิ้ม ริมฝีปากหนาเลียริมฝีปากเรียวเล็กอย่างดูดดื่ม
“จ๊วบ...” ปาลิน ที่ไม่คิดว่าฟรอสต์จะทำต่อ ดวงตาเรียวเบิกกว้างด้วยสีหน้าตกใจ ตาแทบถลกออกจากเบ้า มือเรียวตัดสินใจผละคนเจ้าเล่ห์ออกจากตัว
“นายอะมั่วแล้ว จะติวไม่ใช่เหรอ ปล่อยสิ”
!!แป๊ก!! มือหนาบีบเข้าที่ช่วงเอวคอดเล็กของเธอ ขณะที่ปาลินนั่งคร่อมตักเขาไว้
“เค...” ฟรอสต์ยอมปล่อยคนตัวเล็กให้เป็นอิสระ ปาลินสัญญาที่เธอเซ็นไว้กับฟรอสต์ ติวทั้งหมด 10 วันกับจำนวนเงิน 1500 ดอลลาร์ แค่วันแรกยังโดนขนาดนี้ ไม่อยากจะคิดอีก 9 วัน ฉันจะทนได้ไหม ใบหน้าอันหล่อเหลาราวกับเทพบุตร พระเอกซีรี่ย์ที่ฉันชอบดู แถมยิ้มที่มีเสน่ห์ หัวใจฉันเหลวราวกับเทียนไขโดนไฟแบบนี้
‘นิ่งไว้ ยัยปา...’ เขาร้ายแบบนี้อันตรายต่อหัวใจของฉันนัก ปฎิเสธไม่ได้เขาจูบเธอเพียงแค่ไม่กี่นาที แต่นั้นทำเอาหัวใจเล็กๆ ด้านชาราวกับไม่เคยเกิดขึ้นกับชายหนุ่มคนไหนมาก่อน แม้แต่เอริค แฟนเก่าฉันใจไม่สั่นเท่ากับคนตรงหน้านี้มาก่อน
ปาลินร่างบางหลบสายตาเจ้าเล่ห์เธอไม่กล้าแม้แต่เผชิญหน้ากับเขา ขณะที่ฟรอสต์ยังคงยิ้มกริ่ม
‘เหอะ...ยิ่งเขาขยับเข้าใกล้ แทบจะประชิดตัว‘ นั้นยิ่งทำให้ฉันเขินอาย แก้มแดงราวกับผลเชอร์รี่
!!อะ...ฮืม!! เสียงฟรอสต์ทำเอาร่างบางได้สติ
“ไง จะซิ่ง ไม่ติวให้ต่อแล้วเหรอครับ” ฟรอสต์ไม่เพียงแค่พูด ทว่าคนตรงหน้ามือกับลากเก้าอี้เข้ามาประชิดตัวปาลิน ขณะที่มืออีกข้างยังถือวิสาสะเกาะเอวเธออย่างหน้าด้านๆ
“นาย...”
“ทำไมละครับ คนสวย” ฟรอสต์ไม่พูดเปล่า ทว่ากับชูสัญญาการติวให้กับปาลิน
“ยังไม่คบ 4 ชั่วโมง เท่ากับเธอผิดสัญญากับนายจ้าง” ด้านปาลินที่ทำอะไรไม่ได้ร่างบางเม้มริมฝีปากแน่น พร้อมกับจำใจติวให้กับคนมือไวต่อให้ครบ 4 ชั่วโมง ตามในสัญญา
ด้านฟรอสต์ปาลินยอมติวหนังสือให้เขาต่อจนกระทั่งครบชั่วโมงของวันนี้ แต่กว่าจะผ่านคนหน้ามึนไปได้ ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย ผ่านไป 2 ชั่วโมง จากที่ฟรอสต์นั่งตรงข้ามกับเธอ ทว่าเขากับย้ายเก้าอี้มานั่งข้างเธอเสียแล้ว อีกนิดจะกลายเป็นฉันนั่งตักนายนี้แล้ว
“ถ้านายจะใกล้ฉันขนาดนี้ ก็ไม่ต้องติว” ปาลินที่เริ่มทนคนลวนลามมือไม้อยู่ไม่สุขไม่ไหว ถึงกับเอ่ยเสียงแข็ง ทั้งสองจ้องหน้ากันอย่างไม่มีใครยอมใคร
“ไม่ต้องติว ก็ได้นะ...” ยิ่งเธอห้ามฟรอสต์ยิ่งรุกหนัก ราวกับไม่รู้สึกรู้สาอะไรที่เขาและฉันตกเป็นเป้าสายตาใครหลายคน
“แต่ เธอต้องจูบฉัน” ฟรอสต์ไม่พูดเปล่า แต่เขากับยื่นใบหน้าอันหล่อเหลา ริมฝีปากหนาได้รูปเข้าใกล้เธอ
‘ตึกตักตึกตัก’ ปาลินหัวใจสั่นแรงอย่างไม่เป็นจังหวะ ก็ยื่นหน้าเข้าใกล้ซะขนาดนี้ จะไม่รู้สึกอะไรก็บ้าแล้ว ฉันก็คนไหมละ
- ผู้เขียน
