“ก็ต้องรู้จักสิ เราเรียนห้องเดียวกันค่ะคุณน้า” ปาลินเอ่ยเสียงเรียบ ฟรอสต์สบตามารดา มาดามเจนิสไม่ได้มีท่าทีตกใจอะไร ที่ผมและปาลินเรารู้จักกันแล้ว
“งั้นดีเลยลูก น้าฝากพี่มาคัส ตาฟรอสต์ดูแลน้องด้วยนะ ไหนๆทั้งสามก็เรียนที่ห้องเดียวกัน”
“ครับ...คุณแม่” มาคัสเหลือบมองหน้าฟรอสต์ ฝากปาลินไว้กับไอ้ฟรอสต์น้าเจ ช่างไม่รู้อะไร แบบนั้นเหมือนฝากเนื้อเข้าปากเสือชัดๆ มาคัสหลุดยิ้ม
“หึ....ไงละมึง ทีกูชวนไม่อยากมา” มาคัสสะกิดคนข้างๆ
“กูแค่อยากมาทานข้าวกับใครบางคน” ทว่าในจังหวะนั้น ภีมภพกับทำในสิ่งที่ไม่คาดคิด ภีมภพถือวิสาสะตักอาหารให้กับปาลิน เพราะเขานั่งติดกับเธอ แต่นั้นท่าทีของหมอภีมที่สนิทสนมกับปาลิน ทำฟรอสต์ทั้งโกรธและโมโห
“อันนี้ น่าทานนะครับชิมดู” ภีมภพเอ่ยกับปาลิน ขณะที่ผู้ใหญ่ทั้งสามนั่งทานข้าวเม้าท์มอยกันอย่างไม่สนใจเด็กๆ
ด้านปาลินที่หมอภีม ตักโน้นนี้นั้นให้หมออุตส่าห์มีน้ำใจ ใครจะกล
