EP.23 #เพื่อนรักจอมโหด
1102 คำ
[ว่า?]
“เฮ้ยมึง คืนนี้ว่างป่ะ?”
ทันทีที่ปลายสายกดรับ ผมก็รีบยิงคำถามใส่ สองเท้าก็เร่งเดินออกจากคอนโดมาทางลานจอดรถ มือหนึ่งถือโทรศัพท์ มืออีกข้างยกมวนบุหรี่สีดำขึ้นจรดริมฝีปากก่อนจะพ่นควันสีขาวกลิ่นช็อกโกแลตอันแสนโปรดปรานออกมาช้า ๆ
[ทำไม? หาเรื่องเหี้ยอะไรให้กูอีกล่ะ] ปลายสายสวนกลับน้ำเสียงรำคาญ ไม่รู้ว่ามันกำลังทำห่าอะไรอยู่ถึงได้แลดูจะหงุดหงิดคล้ายมนุษย์วัยทองขนาดนี้ ผมทิ้งบุหรี่ลงบนพื้นแล้วใช้ปลายรองเท้าบดขยี้ซ้ำ ๆ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมากดปลดล็อกประตูเจ้าลูกรักบูกัตติสีดำดุ ผมแทรกตัวเข้ามานั่งพร้อมกับกดสตาร์ทแผ่วเบา เสียงขู่คำรามดังก้องไปทั่วลานจอดรถเมื่อผมเหยียบคันเร่งออกตัว
“มึงก็พูดไป กูออกจะรักสงบ เคยหาเรื่องใครที่ไหน”
[อย่าลีลา ท่าเยอะ กูไม่ว่างคุยเล่นกับมึงนะไอ้พัน]
“เออ ๆ ไอ้เซเลป รีบจริงมึงนี่” ผมเบี่ยงรถแซงคันหน้าที่ขับช้าอย่างกับเต่า ถ้าจะคลานขนาดนี้แนะนำให้ไปขับเล่นในซอยบ้านเลยเถอะ
[สรุป?]
“ก็ตามนั้นแหละมึง คืนนี้ว่างไหม กูจะชวนไปผับไอ้อาร์มี่”
[ไปเพื่อ? คิดถึงมันมากเลยไง แล้วพวกไอ้แอร์บัสล่ะ]
“ไอ้สามเสือนั่นไม่ว่าง ไม่รู้มันติดห่าอะไรกันนัก ก็เหลือแต่มึงนี่แหละไอ้เดย์ ไปนั่งเป็นเพื่อนกูหน่อย กูไม่อยากนั่งเปล่าเปลี่ยวเดียวดาย”
ผมพูดจริงนะ ที่โทรหาเดวิลนี่ก็ไม่ใช่อะไร ไม่อยากไปนั่งคนเดียวไง แม่งดูตลกว่ะ ไปเที่ยวผับแบบนั้นคนเดียว เหมือนพวกไม่มีใครคบเลยงี้ ซึ่งเป็นเรื่องที่ผมยอมรับไม่ได้ เพราะตัวผมนั้นออกจะเฟรนด์ลี่และขี้เล่น เพื่อนเยอะอย่างกับฝูงลิง แต่เพื่อนจริงเพื่อนสนิทก็แค่ไอ้สี่เสือนี่แหละ
[เออ ๆ ให้ไปกี่ทุ่ม?]
“สองทุ่มสี่สิบครับคุณเพื่อนสุดหล่อ” ผมยิ้มให้ปลายสายก่อนจะกดวาง โทรศัพท์เครื่องบางถูกโยนลงบนเบาะด้านข้าง ผมนัดเดวิลมาสองทุ่มสี่สิบก็เพราะกลัวมันจะมาไม่ทันโชว์เด็ด ๆ จากยัย Poison Ivy ยังไงล่ะ! คืนก่อนผมจำเวลาขึ้นแสดงของเธอไว้หมดแล้ว และแน่นอนว่าที่ผมกลับมาเหยียบผับไอ้อาร์มี่ในคืนนี้ เพราะอยากจะแวะมา ‘ทักทาย’ ยัยผู้หญิงจอมอวดดีคนนั้นสักหน่อยน่ะสิ!
.
.
.
ACME PUB
เสียงดนตรีภายในผับของอดีตเพื่อนสนิทผมยังคงดังอย่างเมามันส์ บนสเตจตอนนี้มีสาวสวยหุ่นอวบอึ๋มน่าจับขย่มจำนวนสามนางกำลังโยกย้ายส่ายบั้นท้ายเชิญชวนไม่หยุดหย่อน คืนนี้ผมจองโต๊ะวีไอพีที่สามารถมองเห็นโชว์บนสเตจได้เต็มตามากที่สุด เพื่อจดจ่อรอชมโชว์สุดท้ายแสนไคลแมกซ์ของค่ำคืนโดยเฉพาะ ต่อให้แม่นางโคนมทั้งสามนางจะพยายามทอดสะพานแหกแข้งอ้าขาให้ท่าผมแค่ไหนก็ตาม ผมไม่สนใจหรอก…
คืนนี้ผมจะเก็บน้ำไว้ใช้กับแม่สาวยาพิษนั่นคนเดียว!
“ปล่อยฉันนะ! ฉันไม่อยากมากับนาย”
พลั่ก!
ผมถึงกับรีบเขยิบตัวหนีแทบไม่ทันเมื่อจู่ ๆ ก็มีร่างเล็กของผู้หญิงคนหนึ่งถูกผลักให้นั่งลงกระแทกกับพนักโซฟาด้วยความรุนแรง เธอคนนั้นสวมชุดรัดรูปสีดำจนหน้าอกหน้าใจแทบจะล้นทะลักออกมาทิ่มตาผมเลยทีเดียว ใบหน้าสวยหวานเหยเกเล็กน้อยก่อนจะส่งสายตาเกลียดชังไปทางเจ้าของการกระทำอันป่าเถื่อนนั่น ผมเงยหน้าขึ้นมองตามสายตาของเธอก็เจอเข้ากับดวงตาคมกริบแสนน่ากลัวของไอ้เพื่อนรักจอมโหดและโคตรพ่อโคตรแม่เถื่อน
“ทำห่าอะไรของมึงเนี่ยไอ้ท่านเดวิล”
“เสือก…”
อ้าว… ไอ้เวรนี่วอนส้นตีนแล้วไง! ผมถามดี ๆ ดันมาด่าผมเสือก นิสัยขี้เสือกนี่ไม่ใช่ทางผมเลยนะเว้ย!
“ฉันจะกลับบ้าน นายปล่อยฉันไปสักทีได้ไหม!” เธอคนนั้นเริ่มโวยวายขึ้นมาอีกรอบ ดวงตาหวานจับจ้องไปทางเดวิลด้วยอารมณ์ที่โคตรจะหลากหลาย สรุปเธอจะกลัว? จะโกรธ? หรือจะเกลียดกันแน่วะ? มนุษย์ผู้หญิงนี่โคตรอเมซิ่งเลย ทำหลากหลายอารมณ์ในชั่วขณะเดียวกันได้ด้วย
ไม่เหมือนกับผม... ผมเป็นพวกชัดเจนทางด้านอารมณ์ อยากคืออยาก หงี่คือหงี่ เฮ้ย… เดี๋ยวนะ! นี่เรากำลังพูดถึงเรื่องอะไร? วู้! เลอะเทอะ!
“หุบปากแล้วนั่งโง่ ๆ ไปซะ ถ้าไม่อยากโดนปืนกรอกปาก” เดวิลมันไม่ได้แค่ขู่ แต่มันเสือกชักปืนออกมาจริง ๆ
“เฮ้ย ๆ ใจเย็นสิมึง! ห่าเอ๊ย! นี่มึงพกปืนเข้าผับได้ไงวะเนี่ย” ผมรีบกระโจนไปดึงปืนออกจากมือมันทันทีเลย คือรู้หรอกว่ามาเฟียอย่างเดวิลมันไม่มีทางโง่ทำปืนลั่นใส่ใครหรอก แต่ถ้าของอันตรายอยู่กับคนอันตรายอย่างมันแบบนี้ ผมก็ไม่ไว้ใจปะวะ! “นั่งลงเลยมึง สันดานไม่เคยเปลี่ยน เอะอะชักปืนขู่ นี่พ่อมึงเป็นทูตหรือเป็นมาเฟียวะ ตอบ?”
“ถามถึงพ่อไม่ดูอารมณ์กูไง เดี๋ยวยิงแม่ง” มันสวนผมกลับนิ่ง ๆ ขณะทิ้งตัวนั่งโซฟาฝั่งตรงข้ามกับเธอคนนั้น ดวงตาคมดุดันจับจ้องผู้หญิงตรงหน้าไม่ยอมละสายตาเลยล่ะ
“เก่งจริ๊ง ได้ข่าวปืนมึงอยู่ที่กูนะไอ้ปีศาจ”
ผมวางวัตถุอันตรายสีดำวาวไว้ข้างตัว ตอนแรกว่าจะส่งคืนมันนะ แต่มันเสือกพูดจาไม่ไพเราะกับผม ฉะนั้นไม่คืนแม่งล่ะ ยึดไว้เป็นตัวประกันก่อน เผื่อมันหนีกลับแล้วปล่อยผมลอยเกาะกลางผับว่าที่ศัตรูขึ้นมาจะยุ่ง
“ว่าแต่มึงพาผู้หญิงมาด้วยทำไมวะ ปกติไม่เคยพกมานี่หว่า” ผมละสายตาไปมองผู้หญิงที่กล่าวถึงด้วยความสงสัย ตรงโต๊ะไฟก็สลัวจนมองเห็นหน้าไม่ค่อยชัดเลยว่ะ ผมเพ่งสายตามองอีกรอบเพราะมันรู้สึกคุ้นหน้าอย่างบอกไม่ถูก…
เออ… ความจริงผมคุ้นกับนมเธอมากกว่าน่ะ! หุ่นอย่างนี้ นมอย่างนี้ หน้าหวาน ๆ แบบนี้… คุ้นว่ะ
- ผู้เขียน
