คุณพ่อบ้าน กับ นายบอดี้การ์ด

ลอง (ncนิดหน่อย)

"กูเคยบอกกับมึงแล้ว ว่าเราจะเป็นเพื่อนที่ไม่มีความลับต่อกัน ตอนนี้กูก็เป็นอยู่นี่ไง"

คนอย่างเอมอนไม่เคยคิดมีความลับกับเซนแม้แต่นิดเดียว ไม่ว่าเรื่องอะไรเล็กน้อยหรือยิ่งใหญ่แค่ไหน เขาจะบอกกับมันเสมอ

รวมไปถึงความรู้สึกในตอนนี้ด้วย ว่าเขาอยาก เ ย็ ด กับมันมากแค่ไหน เขาก็บอกมัน

"กูไม่ชอบผู้ชาย"

เซนถลึงตาใส่อีกฝ่ายหวังให้มันหยุดความบ้าได้แล้ว

เขากำลังสงสัยว่ามันน่าจะมีอาการทางสมอง พรุ่งนี้เช้าคงต้องส่งมันไปตรวจ

"มึงเคยลองแล้วหรือไง"

แทนที่จะหยุดความบ้าของตัวเอง เอมอนกลับเดินหน้ารุกเข้าใส่เพื่อนสนิท

ขยับร่างกำยำที่มีกล้ามเนื้อเป็นมัดๆ เห็นได้อย่างชัดเจนบนผิวขาวๆ นั้นเข้าหามัน

ใกล้ชิดมากขึ้นจนแทบจะนั่งอยู่บนตักของมันได้แล้ว

"ค..ย อะไรของมึงเนี้ย มึงเองก็ชอบผู้หญิงไม่ใช่เหรอ"

เซนขยับก้นหนีเพื่อนรักอีกครั้ง จนตัวเขานั้นไปชิดกับขอบเตียง นี่ถ้าเขาต้องหนีมันอีกก็คงได้ตกลงจากเตียงลงไปนั่งกับพื้น

เมื่อไหร่มันจะหยุดบ้าสักที เขาขนลุกไปทั้งตัวแล้วนะ

"แต่กูอยากเอากับมึง"

กระชากร่างของเพื่อนตัวบอบบางอย่างแรงจนร่างบอบบางนั้นล้มนอนลงไปกับเตียงนอนสีขาวสะอาดตา

ร่างกำยำขึ้นคร่อมร่างบางนั้นอย่างรวดเร็วด้วยความกำหนัดในตัวมันกำลังตื่นขึ้นมา

ยิ่งเขาพูด เขาอธิบายให้มันฟัง ยิ่งได้มองหน้ามัน เขาก็เริ่มทนไม่ไหว

ยังไงวันนี้เขาก็ได้เป็นผัวของเพื่อนรักคนนี้ ไม่มีทางยอมกลับไปมือเปล่าหรอก

"กูไม่เอากับผู้ชาย ออกไปก่อนที่กูจะต่อยหน้ามึง"

เซนที่บอบบางราวหญิงสาวแม้รูปร่างจะสูงตั้งร้อยเจ็บสิบห้าก็ตาม พยายามดิ้นหนีไอ้เพื่อนชั่วที่ทำเหมือนกำลังจะข่มขืนเขา

มันคงบ้าเข้าขั้นไปแล้ว ที่เห็นผู้ชายอย่างเขาเป็นที่เ ย็ ด ระบายอารมณ์ของมัน

"ไอ้เซน กูอยากเ ย็ ดมึง อืม"

จับสองแขนที่เล็กเรียวของคนตัวเล็กเท่าลูกหมีตัวน้อยๆ ขึงแนบไปกับเตียงนอนสีขาวของคนรักสะอาดอย่างมัน

โน้มร่างกำยำลงหาร่างอรชรของมัน ส่งริมฝีปากหนาที่ล้อมรอบด้วยหนวดเคราเข้าหาริมฝีปากบางของมัน

จูบเบาๆ เพื่อลิ้มลองว่ามันใช่อย่างที่เขาคิดไหม มันจะทำให้เขาตื่นไปทั้งตัวเหมือนที่เขาจินตนาการเอาไว้หรือเปล่า

ความเป็นชายดีดผึงตั้งตัวผงาดดันกางเกงขึ้นในทันที เลือดลมในตัวไหลเวียนด้วยความพลุ่งพล่าน อารมณ์ปรารถนากำลังลุกโซนขึ้นอย่างง่ายดายรวดเร็วกว่าที่คิดเอาไว้ซะอีก

เขาคงต้อง เ ย็ ด ไอ้เซนจริงๆ แล้วล่ะ เพราะมันใช่อย่างที่เขาคิดเอาไว้

"อื้อ ไอ้เอมอน ไอ้เวรออกไป"

เซนเกร็งริมฝีปากไว้แน่นไม่ยอมเผยอเปิดรับเพื่อนรักของตัวเองที่กำลังรุกล้ำเข้ามา

แต่หัวใจกลับเต้นแรงราวกับตื่นเต้นไปกับรสจูบที่แสนป่าเถื่อนนั้น

ความเป็นชายที่ปกติตื่นยากจนแทบไม่อยากเ ย็ ด กับใคร เพราะขี้เกียจจะเล้าโลม กลับตื่นขึ้นอย่างง่ายดายจนมันเริ่มดันกางเกงนอนขึ้นมา

บ้าฉิบหายที่เขาดันมามีอารมณ์กับมัน แต่จะยอมให้มันเอาได้ยังไง ก็เขากับมันเป็นผู้ชายทั้งคู่

"อืม กูจะเอา"

ริมฝีปากหนาเข้าจูบไอ้เซนอีกครั้งหวังเปิดปากมันให้ได้

"ไอ้เอมอน อืม"

คนตัวเล็กที่ได้แต่ขัดขืนเล็กน้อยอย่างไร้ทางสู้แม้จะเป็นผู้ชายด้วยกัน แต่แรงเขาก็ไม่อาจเอาชนะแรงไอ้หมีขาวตัวนี้ได้เลยตั้งแต่สมัยเป็นแค่เด็กชายมาแล้ว

ริมฝีปากที่ถูกมันทั้งจูบทั้งกัดก็ไม่อาจสู้มันได้ด้วยเหมือนกัน

จำต้องเปิดปากจูบกับมัน และปล่อยให้ปลายลิ้นของมันแทรกตัวเข้ามากอดเกี่ยวปลายลิ้นของเขา

ผสานกันลึกซึ้งเกินเพื่อนสนิท แนบแน่นกันจนร่างกายที่เคยผลักไสกันเข้าเบียดเสียดกัน

สองมือที่คนหนึ่งจับ อีกคนดิ้นหนี กลับผสานกันไว้แน่นไม่มีขยับออกห่าง