คุณพ่อบ้าน กับ นายบอดี้การ์ด

"หน้าไปโดนส้นตีนอะไรมาวะ" พ่อบ้านเซนเอ่ยถามเพื่อนรักด้วยความเป็นห่วงตามประสาเพื่อน เมื่อเห็นอีกฝ่ายนั่งตาเขียวช้ำพร้อมซดเหล้าอยู่บริเวณหลังบ้านในเวลาดึกดื่นแบบนี้ มันก็ไม่แปลกอะไรหรอกที่ไอ้เอมอนมันจะตาช้ำแบบนี้ แต่เพราะว่ามันเป็นเพื่อนเขาก็เลยถามมันซะหน่อยว่าไปโดนอะไรมา แต่เขาก็รู้นั่นแหละว่าอย่างมันก็คงไปต้อยกับใครมาสักคนแล้วก็พลาดเข้าให้นั่นแหละ "ส้นตีนไอ้พวกเหี้ย" เอมอนตอบไปก็กระดกเหล้าเข้าปากไป นึกแล้วก็เจ็บใจชะมัด โดนไอ้พวกคู่อริมันหาเรื่องที่ผับเมื่อคืนก่อนแล้วดันพลาดท่ามัน ก่อนจะกลับเอามาชนะมันได้ นานแล้วนะที่เขาไม่เคยพลาดท่าจนหน้าช้ำกลับมาแบบนี้ "ระวังบ้างดิวะ หน้าหมดหล่อไปมันจะหมดเครื่องมือหากินนะโว้ย" "หึ มึงห่วงหรือหวงกูดีล่ะ" เอมอนวางแก้วเหล้าลงแล้วก็จ้องตาเพื่อนรัก ส่งยิ้มหวานๆ ใส่มันที่ออกอาการหวงเขาราวกับเป็นเมียเขา "ไอ้สัส กูเป็นห่วงเด็กๆ ของมึงมากกว่า กลัวจะกำพร้า" เซนด่ากลับเข้าให้จนอีกฝ่ายหุบยิ้มน่าเกลียดนั้นไปอย่างรวดเร็ว ไอ้เป็นห่วงเขาก็เป็นห่วงมันอยู่ก็มันเป็นเพื่อนรักของเขา แต่หวงมันคงไม่ใช่เขาไม่เคยคิดอกุศลอะไรกับมันแบบนั้น ว่าแล้วก็ขนลุก "กูไม่มีเด็กที่ไหน เลิกไปหมดแล้ว" พูดถึงบรรดาสาวๆ ของเขาเอมอนก็กระดกเหล้าเข้าปากไปอีก เมื่อเขาเพิ่งเลิกกับทุกคนไปเมื่อไม่กี่วันนี้เอง เพราะคำว่าไม่ใช่ ไม่รู้สึกดีอีกต่อไป เลยไม่ฝืนให้เสียเวลา "อมพระมาพูดกูก็ไม่เชื่อหรอกไอ้เอมอน คนอย่างมึงน่ะเหรอจะโสด" เซนส่ายหัวปฏิเสธอย่างไม่เชื่อคำพูดเหล่านั้นของเอมอน เขานั้นรู้ดีกว่าใครว่าคนอย่างมันมีสาวๆ ไม่เคยขาดมือ เลิกคนนั้นจีบคนนี้นอนกับคนนู้น แล้วมันจะมาบอกว่าโสดกับเขาได้ยังไงกัน โกหกทั้งนั้นแหละ "กูไม่เคยโกหกมึง มึงก็รู้ดี" เอมอนวางแก้วเหล้าในมือลงแล้วจ้องตาอีกฝ่ายเอาไว้ เขาเป็นพวกเจ้าชู้ก็จริงหลอกผู้หญิงไปทั่วก็จริง แต่กับเพื่อนอย่างมันเขาไม่เคยคิดโกหกไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม "เมาแล้วก็ไปนอน" เซนหลบสายตาที่ชวนให้ขนลุกเป็นรอบที่สองนั้นอย่างรวดเร็ว ไม่สบตากับมันอีก ไอ้นี่เอะอะอะไรก็จ้องตาเขา มันชักแปลกๆ ไปทุกที มันต้องการอะไรกันแน่ พอสนทนาพอหอมปากหอมคอกันแล้ว พ่อบ้านเซนที่ยังมีงานค้างอยู่ก็หันหลังเดินออกจากวงสนทนานั้น "มึงจะไปไหนวะ นั่งคุยกันก่อนสิ" เอมอนที่กำลังคุยกับเพื่อนอย่างสนุกเอ่ยรั้งอีกฝ่ายเอาไว้ "นายเรียกหากับแกล้ม มึงจะเอาด้วยไหมไอ้สัส" ที่เขาเดินมาแถวนี้ไม่ใช่เพราะว่ามาดูมันกินเหล้าหรอกนะ แต่เพราะเจ้านายนั้นเรียกหากับแกล้มเขาถึงลงจากตึกมาทำกับแกล้มด้วยตัวเขาเอง ด้วยเวลานี้มันดึกแล้ว พวกแม่บ้านกลับบ้านไปหมดแล้ว เหลือแต่เขาที่ยังทำงานอยู่ก็เลยจำต้องมาเข้าครัวด้วยตัวเขาเอง "ขอแค่น้ำแข็งเพิ่มก็พอวะ ชักเริ่มไม่ไหวแล้วอยากนอน" "ตามมาเอาเอง กูขี้เกียจเดินไปเดินมา" "เออ เดี๋ยวกูไป" เอมอนปล่อยให้เพื่อนรักเดินไปก่อน ส่วนเขาเดินตามไปทีหลัง ก็เริ่มเมาแล้วเดินเซแล้ว ก็ไม่อยากจะไปเดินขวางทางมัน อีกอย่างเขาไม่เก่งเรื่องในครัวเท่ามัน ขืนเดินไปก่อนไปยืนเกะกะมันเดี๋ยวจะโดนด่าหูชาเอาอีก ขี้เกียจฟัง