รักเมีย
1251 คำ
บทที่6
ฉันทำทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย ก็มีคนใช้คนใหม่เข้ามาในบ้าน เธอเป็นผู้หญิงหน้าตาสะสวยหอบหิ้วข้าวของพะรุงพะรังเข้ามา
"หญ้านี่หวายกับแหวน"
"สวัสดีค่ะ" ฉันยกมือไหว้ ดูท่าทางแล้วพวกเขาทั้งสองน่าจะอายุเยอะกว่าฉัน
"ส่วนนี่ดอกหญ้า แม่ของดอกหญ้าชื่อเอมอร เป็นคนใช้เก่าแก่ของบ้านเรา"
"สวัสดีค่ะ" ทั้งสองยกมือไหว้แม่ฉันแล้วส่งยิ้มให้ คุณธาราพามาแนะนำตัวกับฉันกับแม่เพื่อให้เราได้คุ้นเคยกัน
"พวกเธอสองคนไปพักห้องข้างๆนะ"
"ค่ะ คุณผู้ชาย"
"อืม วันนี้พวกฉันจะไปข้างนอก ถ้าทำงานบ้านเสร็จเรียบร้อยใครมีธุระก็ไปทำได้" คุณธารายิ้มให้ฉันแล้วมองซ้ายมองขวาแล้วยื่นซองให้ฉัน "ฉันมีแค่1แสน เธอเก็บเอาไว้ก่อนนะ ฉันขอโทษที่ช่วยเหลือเธอไม่ได้มาก ทุกวันนี้เราใช้เงินของฟ้าใสอยู่ ฉันไม่อยากเสี่ยงฉันกับลูกสาวฉัน"
"แค่นี้ก็ดีแล้วค่ะ" ว่าจบก็รีบรับซองเงิน "ขอบคุณคุณธารามากๆนะคะ วันนี้หญ้าขออนุญาติออกไปทำธุระนะคะ"
"อืม ไปเถอะ งานต่างๆก็ให้คนมาใหม่ทำ อาทิตย์นี้พวกฉันไม่อยู่บ้านนะ เธอก็ดูแลความเรียบร้อยของบ้านแทนพวกฉันก็แล้วกัน"
"ค่ะ"
คุณธาราเดินออกไปแล้ว ฉันรีบทำความสะอาดทำงานทุกอย่างให้เรียบร้อย คนใช้คนใหม่ก็ช่วยฉันทำ ทุกคนทำงานกันอย่างแข็งขัน นิสัยน่ารักเป็นกันเอง ฉันฝากให้พวกเขาดูแม่ให้ฉันด้วย เพราะฉันมีธุระที่ต้องไปทำ ทั้งสองก็น่ารักรับปากฉันจะดูแลแม่ให้ฉันจนกว่าฉันจะกลับ ฉันให้เบอร์โทรศัพท์ทั้งสองไว้เผื่อมีอะไรฉุกเฉินจะได้โทรหาฉัน
ฉันออกมาจากบ้าน ฉันจำได้ว่าแม่ของฉันเคยมีเพื่อนอยู่แถวสีลม แม่เคยพาฉันไปหาสมัยเด็กๆ ฉันลงจากรถแล้วกดกริ่งหน้าบ้าน หญิงวัยกลางคนเปิดประตูเธอทำหน้างงเล็กน้อย มองหน้าฉันอย่างแปลกใจ
"มาหาใครคะ?"
"ใช้ป้าดาวหรือเปล่าคะ?"
"ใช่จ๊ะ"
"หนูเป็นลูกสาวแม่เอมอรนะคะ"
"หนูดอกหญ้าเหรอ?"
"ใช่ค่ะ"
"โตเป็นสาวขนาดนี้แล้วเหรอ มาๆ เข้ามาในบ้านก่อน" ฉันถูกเชื้อเชิญให้เข้าไปในบ้าน "มาหาป้ามีอะไรหรือเปล่า แล้วแม่ไม่มาด้วยเหรอ?"
"แม่หนูป่วย" ฉันเอ่ยพร้อมกับจ้องหน้าของท่าน
"มิน่า ช่วงนี้ไม่เห็นมาหาป้าเลย แล้วแม่หนูป่วยเป็นอะไรล่ะลูก?"
"เป็นมะเร็ง แม่เป็นมะเร็งลำไส้ หมอต้องการให้แม่ผ่าตัดด่วน"
"ทำไมถึงได้เป็นผู้หญิงที่โชคร้ายได้ขนาดนี้นะ ผัวตายเลี้ยงลูกมาโดยลำพัง พอชีวิตจะดีขึ้นหน่อยก็ดันมาเป็นโรคนี้ ชีวิตช่างน่าสงสารจริงๆ"
"ป้าคะ!" ฉันยื่นมือไปจับมือท่าน "หนูขอยืมเงินป้าไปรักษาแม่ได้ไหมคะ?"
"หนูต้องการเท่าไหร่ ป้ามีไม่เยอะหรอกแต่ป้าจะช่วย"
"หนูต้องการอีกสามแสน"
"ป้าไม่มีเงินขนาดนั้น ป้ามีแค่ห้าหมื่น ป้าจะให้หนูหมดเลย"
"ขอบคุณค่ะ ถ้าหญ้ามีเงินจะรีบเอามาคืนเลยนะคะ"
"จ๊ะ" ป้าดาวพยักหน้า หลังจากที่ป้าดาวจัดแจงเรื่องเงินที่ฉันยืมให้เรียบร้อยแล้ว ฉันกับท่านก็นั่งคุยกันสักพักจากนั้นฉันก็ขอตัวกลับบ้าน
ฉันไม่ได้บอกแม่หรอกค่ะว่าฉันมายืมเงินเพื่อนของแม่ ป้าดาวเองท่านก็ทำงานเป็นคนใช้อยู่บ้านหลังนั้น ท่านไม่ได้มีเงินมากมายที่จะพอช่วยเหลือฉันได้ แต่เงินท่านก็ให้มาเยอะพอสมควร
ฉันคิดไม่ตกคิดอะไรไม่ออกสมองของฉันมันตันไปหมด ฉันมองแม่ที่นั่งอยู่ ฉันเข้าไปสวมกอดท่านอย่างล้าในหัวใจ
"มีอะไรหรือเปล่าลูก?"
"หนูรักแม่นะคะ"
"แม่ก็รักหนูจ๊ะ" ท่านยิ้มแต่เป็นยิ้มที่ฝืนมาก มือเรียวเล็กจิกที่นอน ฉันรู้ว่าแม่ฉันกำลังเจ็บปวดแต่พยายามฝืนเอาไว้ ฉันอยากจะร้องไห้ ฉันนี่มันเป็นลูกที่ไม่ได้เรื่องจริงๆ
ได้แต่ขอโทษในใจและจะทำให้ดีกว่าเดิม....
----------------
ภาคิน...
ผ่านไปอีกหลายวัน
ผมเอาแต่คิดถึงริมฝีปากชมพูนัยน์ตากลมโตของผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงที่เป็นคู่กรณีผู้หญิงที่ผมขับรถชนเธอ เธอเข้ามาวนเวียนในหัวสมองผมตั้งหลายวัน ผมถูกใจถูกสเปคตั้งแต่แรกเห็น
ริมฝีปากชมพูระเรื่อน่าลิ้มลอง ไหนจะใบหน้าชวนมองนั่นอีก เธอเป็นผู้หญิงที่สวยมาก ผมผ่านผู้หญิงมามากมาย แต่ก็ไม่เคยต้องการผู้หญิงคนไหน ตั้งแต่เเรกเห็นเหมือนเธอ
หลายวันที่ผมเอาแต่จ้องโทรศัพท์ แต่ผู้หญิงที่ชื่อดอกหญ้าคนนั้นเธอไม่แม้จะโทรหาผม เธอไม่สนใจข้อเสนอที่ผมยื่นให้ แต่ก็ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมเชื่อว่าอีกไม่นานเธอจะโทรหาผมเอง
ผมนอนกอดก่ายกับภรรยาบนเตียงนุ่ม ฟ้าใสกลับไปบ้านหลายวัน พอกลับมาผมเคลียร์เรื่องที่เราทะเลาะกันเสร็จผมก็จัดหนักจัดเต็ม เรื่องถุงยางผมซื้อมาไว้เป็นลัง กะใช้สักปีจะได้ไม่มีปัญหาถุงหมด
ส่วนเรื่องทำไมต้องให้ผมป้องกัน ทำไมไม่ให้ฟ้าใสกินยาคุม ฟ้าใสเธอไม่ต้องการให้ร่างกายของเธอเปลี่ยนแปลง ยาคุมบางชนิดกินแล้วก็ทำให้อ้วน อย่างที่ผมเคยบอกฟ้าใสเธอเป็นคนรักสวยรักงาม เธอไม่อยากให้ร่างกายของเธอเปลี่ยนไป
"ผมรักคุณ" ผมจุมพิตที่ริมฝีปากนุ่ม ผมมองหน้าภรรยาด้วยความรัก ฟ้าใสยิ้มให้ผมแล้วยกมือขึ้นมาลูบหน้าผมเบาๆ ถ้าไม่พูดเรื่องลูก หรือเรื่องที่ผมอยากให้เธอตั้งท้อง ฟ้าใสเธอก็จะน่ารักกับผมเสมอ
"ฉันก็รักคุณ รักที่สุดเลยค่ะ" ผมกอดรัดฟัดเหวี่ยงภรรยาอยู่บนเตียงนุ่ม
"อีกสักรอบไหม?"
"ไม่ค่ะ ลุกได้แล้ว ฉันเหนื่อยแล้วค่ะ"
"ผมอยากกินคุณนิ่ พรุ่งนี้ผมต้องบินไปประชุมกับนักธุกิจที่จะมาร่วมลงทุนที่ปารีส ผมคงไม่ได้เจอคุณอีกหลายวันเลย" ผมอ้อนคนตัวเล็ก
"แต่ฉันเหนื่อยแล้ว หิวแล้วด้วยค่ะ"
"ฟ้าใสครับ"
"หิวแล้วค่ะ วันนี้อยากกินสปาเก็ตตี้ต้มยำกุ้งฝีมือสามีสุดหล่อ"
"แต่ผมยังอยากอยู่นิ่ครับ"
"กินเสร็จ ค่อยต่อก็ได้นิ่คะ" คำพูดของฟ้าใส ทำเอาผมฉีกยิ้มออกมาทันที "เปลี่ยนบรรยากาศเป็นห้องครัวบ้างจะเป็นอะไรไป"
"ได้เลยครับทูนหัว รีบลุกเถอะ เราจะไปกินกันบนโต๊ะอาหาร" ว่าจบผมก็ลุกขึ้นคว้าชุดคลุมสวมแล้วเดินลงไปข้างล่าง พรุ่งนี้ผมก็จะบินแล้วผมต้องจัดหนักจัดเต็มกับภรรยาก่อน ถ้าไปถึงที่โน่นผมจะซื้อสาวแหม่มกินสักคน เอาไว้แก้ของขาด แค่คิดก็ฟินแล้ว
แต่ถึงผมจะซื้อกินบ่อย ผมก็รักภรรยาของผม..... แค่คนเดียว
+++++++++++++++++++
- ผู้เขียน
