พรปวีณ์ลุกขึ้นจะเดินไปห้องน้ำเพื่ออาบน้ำเพราะว่าเธอร้อนจนทนไม่ไหว ในห้องไม่มีผ้าเช็ดตัวหรือเสื้อผ้าให้เปลี่ยน เธอจึงเข้าไปถอดเสื้อผ้าพาดไว้ที่ประตูในห้องน้ำที่ยังพอมีแสงยามเย็นอยู่บ้าง
เธอตักน้ำราดไปที่ตัวแต่ก็ยังร้อนอยู่ เป็นอาการร้อนวูบวาบแปลกๆ ที่ไม่เคยเป็นมาก่อนจนเธอนั้นต้องวางขันน้ำลงเมื่อรู้แล้วว่าการอาบน้ำมันไม่สามารถช่วยอะไรได้
ขุนพลที่ตอนนี้รู้สึกไม่ต่างกัน เพราะฤทธิ์ยาที่คนร้ายนั้นมอบเป็นของขวัญไว้ให้ผู้ว่าจ้าง เพราะคนร้ายรู้ทันว่าผู้ว่าจ้างนิรนามต้องการให้คนที่จับตัวมานั้นได้เสียกัน เขาเลยต้องใช้ตัวช่วยเพื่อให้ทั้งสองนั้นภารกิจลุล่วงอย่างรวดเร็ว โดยไม่รู้เลยว่าจับมาผิดตัว
“พี่ขุน พอลลี่ยังไม่หายร้อนเลย ไม่รู้ทำไม” เธอตะโกนออกมาจากห้องน้ำ
“เราโดนวางยา” ขุนพลบอกเธอ พรปวีณ์ไม่ต้องถามเขาว่าโดนวางยาอะไร เพราะตอนนี้คำตอบมันชัดเจนมากอยู่แล้วกับความรู้สึกร้อนวูบวาบอย่างนี้
“อย่าออก
