03 อยู่เป็นเพื่อนพี่หน่อยได้ไหม
1644 คำ
จักรินทร์เดินตามส้มขึ้นมาบนห้อง เขามองรอบห้องด้วยความตื่นตาตื่นใจ ห้องขนาดกะทัดรัดแต่จัดตกแต่งมีสไตล์ มีลูกไม้สีขาวแซมชมพูประดับ เรียบง่ายแต่หวานสมกับเจ้าของห้อง จักรวิ่งวินตั้งแต่เช้ามืดจนค่ำ สกปรกเลอะเทอะจนเขาไม่กล้าแตะต้องอะไร ได้แต่ยืนทื่อกลางห้อง
ส้มเอากระเป๋าถือไปเก็บเรียบร้อยในห้องนอน ถึงจะเสียใจแต่เธอยังรอบคอบพอไม่วางของมีค่าล่อเป้าผู้ชายแปลกหน้า ความจริงเธอไม่ควรพาผู้ชายที่ไหนไม่รู้ขึ้นมาบนห้องด้วยซ้ำ แต่ส้มรู้สภาพจิตใจตัวเองตอนนี้ดีว่าเธอรู้สึกไร้ค่าแค่ไหน คนที่มีสภาพจิตใจแบบนี้มีโอกาสทำร้ายตัวเองสูง ดังนั้นการมีใครสักคนอยู่ด้วยจะช่วยได้
เธอหยิบเงินเฉพาะค่ารถและเพิ่มหนึ่งร้อยบาทตามสัญญายื่นให้วินมอเตอร์ไซค์ จักรมองแบงค์ร้อยสีแดงด้วยความลังเล ใจหนึ่งรู้ว่าไม่ควรรับเงินเพิ่มหนึ่งร้อย แต่อีกใจนึกไปถึงค่าเช่าเสื้อวิน 150 กับค่าเช่ามอเตอร์ไซค์ 100 บาท วิ่งวินรอบเช้าพอจ่ายค่าเสื้อ ที่เหลือเอาไปซื้อของใช้กับข้าวสารเข้าบ้าน รอบเย็นยังไม่ได้เงินสักบาท ทำการบ้านเสร็จก็ขับรถมาส่งเจนที่บริษัท Talent
จักรจึงยื่นมือไปรับเงินค่ารถกับเงินพิเศษ ค่ารถไว้ซื้อข้าวกิน อีกร้อยเก็บไว้จ่ายค่าเช่ามอเตอร์ไซค์ละกัน เออ...ตอนนี้เจนเป็นไงบ้างหว่าลืมเลย
“ปกติวิ่งวินถึงกี่โมง” ส้มถาม
“สี่ทุ่มครับ”
“อยู่กับพี่ถึงสี่ทุ่มได้ไหม พี่ให้ห้าร้อย” ส้มเปิดตู้เย็น รินน้ำเย็นใส่แก้วสองใบวางบนโต๊ะหน้าโซฟา เธอกำลังคิดว่าสี่ทุ่มกำลังดีเลย ระหว่างนี้ติดต่อเพื่อนสักคนขอร้องให้มาค้างเป็นเพื่อนเธอคืนนี้ได้ กว่าเพื่อนจะมา วินมอเตอร์ไซค์ก็ไปพอดี
“ได้ครับ” จักรไม่กล้านั่งบนโซฟาเพราะกลัวเลอะ เขาเลยนั่งพับเพียบกับพื้นใกล้ส้มและหยิบน้ำเย็นมาดื่ม
ส้มมองวินมอเตอร์ไซค์แล้วยิ้ม มีมารยาทดีจัง เธอเปิดทีวีดูข่าวรอบค่ำ
จักรควักมือถือโนเกียเก่าๆ โทรหาเจนเป็นคนแรก
“พี่ครับ ผมติดลูกค้า จะกลับอีกทีหลังสี่ทุ่มนะครับ” จักรยกมือถือออกห่างเพราะเสียงด่าแปดหลอดดังลั่นของเจน
ส้มเลิกคิ้ว หือ... ป้าร้านตลาดที่ไหนเนี่ย เสียงดังจนเธอได้ยินเลย ถึงจะจับใจความไม่ค่อยได้ก็เถอะ
จักรดึงสมุดจดเล่มเล็กยับยู่ยี่ขนาดไม่ถึงฝ่ามือออกจากกระเป๋ากางเกง กดหาลูกค้าประจำอีกหลายคน
“ป้าครับ ผมติดลูกค้ายาว วันนี้ป้าใช้บริการคันอื่นได้ไหมครับ”
“พี่กิตครับ วันนี้ผมไปรับลุงไม่ได้ ให้ลุงกลับเองได้ไหมครับ... ครับ ขอบคุณที่เข้าใจครับ”
“พี่หนิงครับ วันนี้ผมไปช่วยพี่เก็บร้านไม่ได้... ครับ ขอโทษด้วย ลูกค้าจ้างยาวถึงสี่ทุ่มครับ”
ส้มคิดว่าเธอทำให้วินคนนี้เดือดร้อนอยู่รึเปล่าเนี่ย คนอื่นไม่เท่าไหร่ แต่คนแรกนี่แบบ... ร้ายชะมัด
นั่งดูทีวีกันสักพัก จักรินทร์บิดไปบิดมาและเสี่ยงถาม
“พี่ทานข้าวรึยังครับ”
“อุ๊ย” ส้มตกใจ ทุ่มกว่าแล้ว เธอเศร้าจนลืมหิวไปเลย ถึงเธอไม่หิวใช่ว่าคนอื่นจะไม่หิวนี่นา แย่จริง
ส้มเข้าไปหยิบเงินในห้องนอน แวะเข้าห้องน้ำ กรี๊ด !!! เครื่องสำอางเละเต็มหน้าไปหมด ตาวินมอเตอร์ไซค์นั่นก็ไม่บอกเธอเลย ส้มล้างหน้าล้างตาจนสะอาด
“นี่ค่าจ้าง 500 นะคะ นี่อีก 100 ช่วยซื้ออาหารตามสั่งด้านล่างคอนโดให้ที เผื่อพี่กล่องนึงนะคะ” ส้มยื่นเงินให้ชายหนุ่ม
“ครับ” จักรรับเงินและลุกขึ้นเดินไปทางประตู
ส้มมองตามหลังวินมอเตอร์ไซค์ เอาค่าจ้างให้ก่อนแบบนี้จะหายไปเลยไหม แล้วเธอจะอยู่กับใคร ต้องอยู่คนเดียวน่ะสิ ไม่นะ
“อย่าเพิ่งไป” ส้มวิ่งไปกอดจักรจากด้านหลัง “อย่าทิ้งพี่อยู่คนเดียวนะ ฮือออออออ”
จักรยืนงงสักพัก พี่ส้มต้องมีเรื่องไม่สบายใจสักอย่างแน่ ร้องไห้มาตั้งแต่เจอหน้าบริษัทแล้ว เขาปิดประตูห้องและยืนรอเฉยๆ จนส้มอาการดีขึ้น
“ผมไม่ไปไหนหรอกครับ ซื้อข้าวข้างล่างแล้วจะกลับขึ้นมาอยู่เป็นเพื่อนพี่อีกรอบ” จักรยื่นเงิน 500 บาทคืนให้ส้ม
ส้มรับมาด้วยความโล่งอก แสดงว่าผู้ชายคนนี้ไม่หนีหายไปไหน ต้องกลับมาเอาเงินค่าจ้างแน่นอน
“ผมกลับมาแน่ครับ สัญญา” จักรกลัวส้มยังระแวง จึงควักมือถือโนเกียตัวเองยัดใส่มือส้มอีกอย่าง
นางแบบสาวที่สติกระเจิดกระเจิงรับมือถือของชายแปลกหน้าแล้วกลับไปนั่งดูทีวีเหมือนเดิม
“พี่อาบน้ำก่อนดีไหมครับ ผมซื้อข้าวกลับขึ้นมาพี่ได้กินพอดี” จักรแนะนำ
“ค่ะ” ส้มเดินเหม่อลอยไปอาบน้ำตามชายแปลกหน้าบอก
...........................................
ส้มอาบน้ำไปคิดเรื่องที่เกิดขึ้นไป เธอไม่เคยรู้สึกไร้ค่าขนาดนี้มาก่อนเลย มันยิ่งกว่าสมัยสาวที่เคยอกหักอีก ส้มปิดหน้าร้องไห้โฮ
จักรซื้อสุกี้สำหรับส้ม ข้าวราดกะเพราไข่ดาวสำหรับตัวเอง พอเข้าห้องมาเขาเห็นส้มใส่ชุดคลุมอาบน้ำนั่งกระดกเหล้าร้องห่มร้องไห้อยู่กับพื้น
“ทานข้าวก่อนเถอะครับ” จักรเข้าไปดึงแก้วเหล้าออก
ส้มเอื้อมมือคว้าแก้วเหล้าในมือจักร ทรวงอกภายในเสื้อคลุมสีครีมอ่อนเนื้อผ้าลื่นมันเบียดกับกล้ามอกของจักร เขาซี๊ดปากเมื่อปลายยอดอกถูบนแผ่นอกเขา
“กินข้าวเสร็จค่อยดื่มเหล้านะครับ ดื่มตอนท้องว่างไม่ดี” จักรรวบเอวนางแบบสาวลากไปนั่งบนโซฟา
วินมอเตอร์ไซค์ลุกเอาแก้วเหล้าไปซ่อนในตู้ใบหนึ่ง หาจานชามมาใส่อาหารแล้วยกไปวางโต๊ะหน้าโซฟา หนนี้เขานั่งบนโซฟาข้างส้ม ส้มกินสุกี้ไปสะอึกสะอื้นไป
“ทิ้งหัวกับหางกุ้งทำไมครับ เสียดายของ” จักรมองชามสุกี้
“กินได้หรือ ?” ส้มงง
“ได้สิครับ ของแพงนะ ถ้าไม่เอาผมขอได้ไหม”
“พี่กินเหลือแล้วนะ” เธอกัดไปแล้วด้วย
“ไม่เป็นไรครับ” จักรตักหัวกุ้งกับหางกุ้งใส่จานตัวเองคลุกข้าวกินต่อหน้าตาเฉย
“อ้อ ลืมตังค์ทอน” จักรล้วงกระเป๋ากางเกงส่งเงินทอนให้ส้ม
ส้มรับเงินมานับ เงินทอนครบทุกบาททุกสตางค์
“เธอเป็นคนดีมากนะ” ส้มลุกไปเอาเงินใส่โถใหญ่มีฝาปิดข้างทีวี ตรงที่เธอมักชอบเก็บเศษเงิน
“ขอบคุณครับ” จักรตักข้าวกะเพรากินต่อ ตามองทีวีไปด้วย นานๆ จะได้ดูทีวีสักที
ส้มมองจักรอย่างพิจารณา ถึงจะดูสกปรกและเหม็นไปบ้าง เสื้อผ้าเก่าโทรม แต่เล็บตัดสั้น โกนหนวดเคราเรียบร้อย ผมสั้นแบบเอามือเสยได้เลยไม่ต้องหวี ดูไม่ใช่คนสกปรกโดยนิสัยแต่เพราะหน้าตากับเสื้อผ้ามากกว่า คงยากจนมากเลยสินะ ตอนเจอหนแรกดินสอยางลบอนาถามากเลย
“ไปโดนอะไรมา” เธอลูบนิ้วไปบนแผลเป็นที่หน้าของชายแปลกหน้า
“โดนพ่อเลี้ยงต่อยครับ” จักรเม้มปาก
“ดื้อล่ะสิ ถึงได้โดน” ส้มหัวเราะคิกแกล้งทำเป็นเรื่องตลก
“เปล่าครับ พ่อเลี้ยงจะข่มขืนพี่สาวผม ผมตื่นมาเห็นพอดีเลยต่อยกัน ผมแพ้...” ท้ายประโยคจักรเสียงเบาลงเรื่อยๆ แววตาเศร้าหมอง
“พี่ขอโทษจ๊ะ” ส้มเศร้าตาม
“ไม่เป็นไรครับ ตอนนี้พี่สาวผมสบายดี ได้แฟนเป็นหนุ่มหล่อบ้านรวยด้วย ฮ่า ฮ่า ฮ่า” จักรฝืนหัวเราะ
ส้มยืดตัวไปประกบจูบบนแผลเป็นของชายแปลกหน้าและหอมแก้ม จากนั้นจึงเอาหน้าถูไปมาบนแก้มของจักร
“ไม่เป็นไรนะ” เธอลูบหลังปลอบโยนชายหนุ่ม
จักรนั่งตัวแข็งทื่อหน้าแดงเถือก ส้มหันไปกินสุกี้และดูทีวีต่อ จักรแอบมอง พี่เมาใช่ไหมครับเนี่ย
ส้มเริ่มยิ้มได้ สบายใจขึ้นแฮะ พอรู้ว่ามีคนลำบากกว่าตัวเอง ผ่านเรื่องร้ายมามากกว่า เธอรู้สึกเรื่องของเธอมันไม่ได้ใหญ่โตอะไรนี่นา
“แค่ผู้ชายคนเดียวเอง ช่างหัวมันปะไร” ส้มตะโกนพลางชูกำปั้นขึ้น
“ครับ” จักรงง หันไปมองทีวี ข่าวเกาหลีเหนือทดลองขีปนาวุธ อ้อ... สงสัยพี่ส้มบ้าการเมือง
“เธอ... พี่สวยไหม” ส้มใช้นิ้วจิ้มต้นแขนจักร
“สวยสิครับ สวยมากเลย” จักรก้มมองร่องอกขาวจั๊วะไร้บรา ขนาดไม่ใส่บรายังเต่งตึงกลมป๊อกขนาดนี้
“อย่างพี่หาผู้ชายที่ไหนมานอนด้วยก็ได้ใช่ไหม ทำไมต้องไปสนใจผู้ชายที่ไม่เห็นค่าของเราด้วย”
“ครับ ใช่ครับ” อ้อ ดราม่าเรื่องผู้ชายสินะ
ส้มหันไปรีบกินสุกี้จนหมด ตัดหางกุ้งกับหัวกุ้งแปะใส่จานของจักร กินเสร็จก็โดดผึงจากโซฟาไปค้นอะไรกุกกัก งัดขวดเหล้าฝรั่งราคาแพงที่ได้เป็นของขวัญช่วงปีใหม่มา แก้วสองใบน้ำแข็งพร้อม
“กินเหล้าเป็นไหม” ส้มรินเหล้าใส่แก้ว
“พอได้ครับ” นานๆ ดื่มทีเวลาเพื่อนฝูงเลี้ยง
“งั้นมา กินเหล้าเป็นเพื่อนพี่หน่อย”
“ผมยังทานข้าวไม่เสร็จเลยครับ”
“รีบกินเข้าสิ จะได้มากินเหล้ากัน”
“ครับ ครับ ครับ” จักรรีบตักข้าวเข้าปากจนเกือบติดคอ
...........................................
- ผู้เขียน
