ตื๊อรักวินมอเตอร์ไซค์

02 ตัดใจจากรองประธานบริษัท

ช่วงนี้รองประธานบริษัทมีปัญหาเรื่องตาอักเสบและสู้แสงมากไม่ได้ เขาจึงขึ้นเงินเดือนให้ส้มและเพิ่มหน้าที่ใหม่คืออ่านเอกสารกับหนังสือให้ฟัง เสียงนินทากันหึ่งว่าเลขาซินตกกระป๋องแล้ว ส้มนางแบบอัจฉริยะคนสวยกำลังขึ้นมาแทน

วันนี้ท่านรองนัดทานข้าวเที่ยงกับคู่ค้า ซินเลขาอันดับหนึ่งเลยชวนส้มมากินอาหารที่ฟู้ดคอร์ทของบริษัท

“เป็นผมก็เลือกคุณส้มว่ะ สวยกว่าสาวกว่าเลขาซินตั้งเยอะ แถมโสดสนิทไม่มีลูกติด” พนักงานจับกลุ่มนินทาในฟู้ดคอร์ทของบริษัท

“แต่คุณซินโชคดีนะ ท่านรองก็ไม่ได้ทิ้ง ยังทำงานตำแหน่งเดิม รับลูกชายมาทำงานที่นี่แถมได้เป็นลูกบุญธรรมด้วย ซื้อคอนโดหรูให้หลังเลิกกันอีก เป็นเรา เราก็ยอม” สาวปากแดงจีบปากจีบคอทำท่าเพ้อถึงเจ้านายรูปหล่อ

“ชั้นว่าต่อให้ไม่ได้อะไร หล่อนก็ยอมย่ะ” เพื่อนสาวแซว

“แหม ท่านรองหล่อขนาดนี้ หรือหล่อนจะไม่ยอมยะ” สาวปากแดงแซวกลับ

ซินกับส้มถืออาหารเดินผ่านได้ยินพอดี ซินหยุดฟังนิดนึงก่อนเดินต่อ

“ขอโทษค่ะพี่ซิน” ส้มเอ่ยปากอย่างละอายใจ

“ขอโทษทำไม ส้มไม่ได้ทำอะไรผิด อีกอย่างคนที่ทำให้พี่ตกกระป๋องไม่ใช่ส้มสักหน่อย” ซินหัวเราะฝืนๆ

“ส้ม พี่ขอเตือนสักอย่างนะ” ซินพูดจริงจังเมื่อหาเก้าอี้นั่งได้

“ค่ะพี่”

“ถ้าส้มมีทางไปได้ก็ไปเถอะ อย่าหยุดอยู่กับท่านรองเลยค่ะ สำหรับพวกเราเป็นได้แค่คู่ควงเท่านั้น ส้มก็รู้ท่านรองมีตัวจริงอยู่แล้ว”

“ค่ะ” ส้มทำเสียงเศร้า นึกถึงหน้ากิ๊กสาวน้อยน่ารักวัยมหาวิทยาลัย

“ตอนแรกพี่ก็เหมือนส้มนั่นแหละ ผู้ชายหน้าตาดี เรื่องบนเตียงเยี่ยม คบกันแฟร์แฟร์ ไม่คาดหวังอะไรมาก ไม่ผูกพัน ใครจะไปมีคนใหม่เมื่อไหร่ก็ได้ แต่พอเอาเข้าจริง พี่ก็หลงเสน่ห์จนไปไหนไม่รอดแล้ว ต้องทนอยู่ในฐานะนี้ต่อไปเรื่อยๆ”

“พี่ซินมีคนมาจีบเยอะนี่คะ บางคนขอพี่แต่งงานด้วยซ้ำไป” ส้มสงสัย

“นั่นแหละค่ะ สิ่งที่พี่ประเมินท่านรองต่ำเกินไป ท่านรองเป็นคนมีเสน่ห์ ส้มน่าจะรู้ข้อนี้ดีนะคะ พอคบกันนานวันเข้าจนเคยชิน พี่ไปคบคนอื่นก็ไม่ถูกใจไม่โดนใจ พี่เป็นคนเอาผู้ชายคนอื่นมาเปรียบเทียบกับท่านรองเอง และเลือกอยู่ในฐานะนี้เองค่ะ”

“ส้มเข้าใจแล้วค่ะ พี่ซินจะเตือนว่า ถ้าส้มอยากมีชีวิตคู่ปกติ ส้มไม่ควรเอาผู้ชายคนอื่นมาเทียบกับท่านรองใช่ไหมคะ”

“ใช่ค่ะ บางทีพี่ก็คิดนะ ถ้าพี่แต่งงานใหม่มีผู้ชายที่รักพี่คนเดียว อาจมีหญิงอื่นบ้างประปรายแต่ไม่เจ้าชู้หนักแบบท่านรอง คงจะมีความสุขมากกว่านี้ แต่นี่พี่ห่วงลูก กลัวคบกับผู้ชายคนอื่นแล้วเข้ากับลูกไม่ได้ค่ะ”

“เคสของส้มต่างจากพี่ซินสินะคะ เพราะส้มตัวคนเดียว”

“ใช่ค่ะ”

“ส้มจะลองเอาไปคิดดูค่ะ ขอบคุณพี่ซินมากที่เตือน”

...........................................

โจกึ่งนั่งกึ่งนอนเอนหลังบนเตียง นางแบบส้มอ่านหนังสือให้ฟังข้างเตียง รองประธานหนุ่มดึงส้มมานั่งข้างกันบนเตียง เขาเอาคางเกยไหล่นางแบบอัจฉริยะของบริษัท

“ส้มเสียงเพราะจังเลย จังหวะจะโคนดีมาก อ่านแล้วฟังง่าย” โจชมเชย

“ขอบคุณค่ะ” ส้มอ่านต่อ

“อยากรู้จังเวลากอดกัน ส้มจะร้องเสียงหวานแบบนี้ไหม” โจเขี่ยปลายจมูกโด่งกับแก้มผ่อง ปากสวยได้รูปกดลงบนมุมปากของส้ม

“ท่านรองก็เคยได้ยินแล้วไม่ใช่หรือคะ” ส้มหน้าแดง

เธอรู้ว่าท่านรองต้องการอะไร และเธอก็อยากได้เช่นกัน ตั้งแต่เธอมาอ่านหนังสือให้ท่านรองฟัง ส้มรู้สึกสนิทสนมกับท่านรองมากขึ้นและมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันบ่อยครั้ง โดยไม่ต้องรอคิวนัดเจอเหมือนก่อนหน้า

โจกดปากตัวเองปิดปากของส้ม มือประคองแผ่นหลังส้มลงไปนอนหงายกับเตียง อีกมือดึงหนังสือในมือส้มออกไปวางบนโต๊ะเล็กข้างเตียง โจกวาดลิ้นร้อนเข้าไปภายในโพรงปากของนางแบบสาว ส้มตวัดลิ้นตอบรับอย่างรู้ใจเพราะคุ้นเคยกันมานานหลายปี

ทั้งสองคนช่วยกันถอดเสื้อผ้า จูบเล้าโลมไปบนผิวเนื้อของกันและกัน โจกอบกุมทรวงอกขนาดพอดีมือ ลูบคลึงและขยำอย่างเมามันส์ นอกจากนิสัยและสมองของส้มแล้ว หน้าอกนี่แหละที่เขาชอบมาก ซินแม้จะสวยแต่ผ่านการมีลูกมาแล้ว หน้าอกจึงไม่เต่งตึงเหมือนส้ม ส่วนกิ๊กไม่ต้องพูดถึง หาแทบไม่เจอว่าหน้าอกอยู่ตรงไหน

ส้มดึงกางเกงของโจลง ชายหนุ่มยกสะโพกให้หญิงสาวถอดออกได้ง่าย และตามด้วยกางเกงชั้นในที่ถูกโยนไปกองข้างเตียง มือของนางแบบสาวกอบกุมความเป็นชายของโจและรูดขึ้นลงปั่นให้แข็ง ตัวเธอเหลือกางเกงในสีขาวบางติดตัวอยู่ชิ้นเดียว

“นายจ๋าาาา กิ๊กกลับมาจากเชียงใหม่แล้วค้า” เสียงใสดังพร้อมประตูห้องนอนที่เปิดผ่าง

ร่างเล็กวิ่งต๊อกแต๊กโถมใส่โจ จนเขาคะมำหน้าทิ่มลงไปบนทรวงอกของส้ม นางแบบส้มเกือบตกเตียง

“นายจ๋า คิดถึงนายจังเลยค่ะ นายคิดถึงกิ๊กบ้างไหมคะ” กิ๊กถูศีรษะเล็กไปมาเข้ากับแผ่นหลังเปลือยของโจ

ซินวิ่งตามมาหยุดหน้าประตู

“ขอโทษค่ะนาย ซินเตือนกิ๊กไม่ทัน พอบอกว่านายอยู่ในห้องนอนกิ๊กก็วิ่งมาหาเลย” ซินทำหน้าพูดไม่ออกบอกไม่ถูก

ฮิวโก้ลูกชายของซินเบือนหน้าหนีไปอีกทางเมื่อเห็นสภาพบนเตียง มือปิดปากกลั้นหัวเราะอย่างสุดความสามารถ

โจดึงผ้าห่มขึ้นปิดท่อนล่าง ส้มซ่อนตัวหลังเตียงและรีบคว้าเสื้อผ้ามาใส่

“ขอโทษนะครับ วันนี้ส้มกลับไปก่อนได้ไหม” โจพูดโดยไม่หันมาทางส้ม

“ค่ะท่านรอง” ส้มมองสีหน้าของท่านรองอย่างเจ็บช้ำ

ท่านรองมองกิ๊กที่เข้ามาขวางระหว่างเข้าด้ายเข้าเข็มอย่างอ่อนโยน ไม่มีทีท่าโกรธเคืองสักนิด มีแต่ความเป็นห่วงและรักอย่างสุดซึ้ง

ส้มยอมเป็นรองพี่ซินกับกิ๊ก ยอมเป็นแค่คู่ควง แต่นี่มันมากเกินไป เธอแทบไม่มีความสำคัญอะไรเลยเมื่อกิ๊กโผล่มา ส้มใส่เสื้อผ้าเงียบๆ ก่อนออกจากห้องเธอหันหลังกลับไปมอง ท่านรองมีรอยยิ้มน้อยๆ อย่างมีความสุข ใบหน้าที่เวลาอยู่กับส้มไม่เคยแสดงออกให้เห็น

ส้มนึกถึงคำเตือนของพี่ซินที่บอกให้เธอตัดใจจากท่านรอง ถึงเวลานั้นแล้วสินะ

...........................................

ส้มน้ำตาคลอเดินออกไปเรียกมอเตอร์ไซค์หน้าบริษัท เวลาคาบเกี่ยวระหว่างเย็นกับค่ำ คนใช้บริการเยอะมากทำให้วินมอเตอร์ไซค์ขาดช่วง ส้มเห็นผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่ได้ใส่เสื้อวิน แต่เธอจำได้ว่าเป็นวินมอเตอร์ไซค์ เธอเคยพูดคุยกับเขาอยู่สองสามครั้ง

“เธอ... ไปส่งพี่หน่อย” ส้มบอกทางไปคอนโดตัวเอง

“เอ๊ะ เอ๋ ผมแค่มารอรับคนนะครับ แล้วผมก็ไม่ใช่มอเตอร์ไซค์วินนี้ด้วย พี่เรียกคันอื่นเถอะครับ สักพักคันอื่นคงวนกลับมา”

“พี่อยากไปตอนนี้ เดี๋ยวพี่ให้พิเศษเพิ่มร้อยนึง” น้ำตาของส้มเริ่มไหลออกมาอีก

มอเตอร์ไซค์วินสองคันกลับจากมาส่งคน ยืนมองส้มร้องไห้

“เอ็งไปส่งพี่เค้าเถอะว่ะ แค่คนเดียวไม่เป็นไรหรอก” วินรุ่นพี่คนนึงบอก และรับผู้โดยสารใหม่ขึ้นซ้อนท้ายขับออกไป

จักรินทร์จึงยอมพาส้มซ้อนท้ายไปส่งคอนโด ส้มกอดเอววินมอเตอร์ไซค์ร้องไห้ระหว่างทาง ซบใบหน้าบนหลังชายหนุ่ม จักรินทร์พยายามขับอย่างระมัดระวังที่สุด พี่ส้มเล่นกอดแน่นจนหน้าอกมาเบียดหลังเขาเลย ทำเอาจักรินทร์ขนลุกซู่ ถึงจะกังวลเมื่อเห็นผู้หญิงที่แอบชื่นชมร้องไห้ แต่ความเป็นชายมันอดเกิดอารมณ์ไม่ได้

จักรินทร์ยังไม่กลับเมื่อมาส่งส้มถึงที่ เขายังเป็นห่วงนางแบบสาวสวยที่ร้องไห้ตรงหน้า ถึงส้มจะจำเขาไม่ได้ แต่เขาจำส้มได้แม่น ส้มเคยทักทายพูดคุยกับเขาอย่างใจดีและสุภาพ ครั้งหนึ่งเคยเอาหนังสือของตัวเองที่อ่านจบแล้วให้เขา จักรินทร์เก็บหนังสือสามเล่มนั้นไว้เป็นอย่างดีและอ่านซ้ำหลายครั้ง

“พี่เป็นอะไรรึเปล่าครับ ให้ผมช่วยอะไรไหม” จักรินทร์ล้วงกระเป๋าไปมา เขาไม่มีอะไรเลย จึงวิ่งไปซื้อทิชชู่ซองเล็กแถวนั้นยื่นให้นางแบบส้ม

“อยู่เป็นเพื่อนพี่หน่อยได้ไหม พี่ไม่อยากอยู่คนเดียว ฮือ ๆ ๆ” ส้มรับทิชชู่มาซับน้ำตาแต่ยิ่งเช็ดยิ่งน้ำตาไหล ส้มยื่นมือไปขยุ้มเสื้อของจักรินทร์แน่น

“ได้ครับ เดี๋ยวผมอยู่เป็นเพื่อนพี่เอง” จักรินทร์รับปากโดยลืมเรื่องอื่นไปสนิท เขาตามนางแบบส้มเข้าไปในคอนโด

เจนท้าวสะเอวอยู่ตรงวินมอเตอร์ไซค์หน้าบริษัท Talent

“ไอ้จักรหายไปไหน ช่วงเลิกงานแบบนี้ยิ่งหารถยากอยู่ กรี๊ดดดดดด”

...........................................