“คุณเจตน์คะ หนูขอไปสระผมที่ห้องได้ไหมคะ กลิ่นหมูย่างคลุ้งเลย” เหมือนแพรถามคนข้างๆ ตอนที่เขาจอดรถที่โรงจอดรถเรียบร้อย เจตน์หันมามองเธอ ส่ายหน้า
“ขึ้นไปอาบบนห้องก็ไม่ได้ยุ่งยากอะไร” คำสั่งของเจตน์ไม่มีอะไรให้เธอโต้แย้ง เหมือนแพรเดินคู่เขาขึ้นไปบนห้องนอน เจตน์ให้เธอเข้าไปอาบน้ำ ส่วนตัวเองนั้นอาบแล้วก่อนออกไปรับเธอ
เหมือนแพรสวมชุดคลุมออกมาจากห้องน้ำหลังจากที่เขาบอกเธอว่าไม่ต้องเอาเสื้อผ้าเข้าไปเปลี่ยนก็ได้ เขาให้เหตุผลว่าห้องน้ำไม่สะดวกกับการเปลี่ยนเสื้อผ้าหรอก แต่เหตุผลจริงๆ คืออยากแกล้งเด็ก เพราะรู้ว่าเจ้าตัวเขินอายที่จะมาเปลี่ยนเสื้อผ้าต่อหน้าเขา และเขาเองก็ชอบที่จะมองเธอทำอะไรต่อมิอะไรเกี่ยวกับตัวเอง ซึ่งเจ้าตัวเป็นเด็กดีเชื่อฟังเขาทุกอย่าง บอกหนึ่งครั้งก็จะทำมาเรื่อยๆ
“มานี่มา” ตู้เสื้อผ้าไม่ได้อยู่ห่างจากเตียงมาก ขณะที่เจ้าตัวกำลังเช็ดผมเปียกๆ ของตัวเองเจตน์ก็เรียกให้มาหา เหมือนแพรจ
