-CHAPTER 10-
PHAPERNG TALK
“รัน เดี๋ยวเพลิงไปส่งที่บ้าน รันอย่าร้องไห้นะครับ”
ผมวิ่งไปกอดรันจากด้านหลังท่ามกลางสายตาของคนนับสิบ ไม่มีความรู้สึกอายสักนิดเพราะผมไม่แคร์คนอื่นเลย คนที่ผมแคร์ตอนนี้คือรันคนเดียวเท่านั้น เมื่อรันหยุดยืนนิ่งอยู่กับที่ผมจึงหันตัวรันมาเผชิญหน้ากับผมยกนิ้วขึ้นเกลี่ยน้ำตาที่ไหลรินออกมาจากดวงตาคู่สวยอย่างเบามือ
“เพลิง ฮืออออ รันไม่ได้อยากให้เราจบลงแบบนี้นะแต่รันไปต่อกับเพลิงไม่ได้จริงๆ รันขอโทษถ้าจะผิดคงผิดที่รันเอง”
“รันไม่ผิดอะไรเลย เพลิงผิดเอง เพลิงไม่ดีเองแต่เพลิงดีเพื่อรันได้ทุกอย่างนะครับ ไม่เลิกกันนะ เรารักกันมากไม่ใช่เหรอ?” H
“เราเคยรักกันมากต่างหาก ขอโทษนะเพลิงเราต้องเลิกกันแล้วจริงๆ ฮึก รันรู้เรื่องของเพลิงมาตลอดแต่รันไม่พูด รันรอดูว่าเพลิงจะ เปลี่ยนตัวเองมั้ย ฮืออออ แต่เพลิงไม่เปลี่ยนเลย ลาก่อนนะเพลิง”
“ไม่เอาดิรัน อย่าพูดแบบนี ้”
“ขอบคุณทุกอ
