“งั้นไปกันตอนนี้เลย” ตั้งแต่มาถึงปาราคัส หมอจอมยุทธไม่ได้หยิบของชิ้นใดออกจากกระเป๋านอกจาก แปรงสีฟันส่วนตัวเท่านั้น ฉะนั้นเขาไม่ต้องเก็บของอะไรลงกระเป๋า เขาคิดเสมอว่าต้องพบพิรวี และจะพาเธอกลับทันที
“ขอบพระทัยเจ้าหญิงพระคู่หมั้นอีกครั้ง กับการช่วยให้หม่อมฉันตาสว่าง หนังสือเล่มนั้นช่วยได้ดีทีเดียว” กล่าวขอบคุณเมื่อหวนนึกถึงรายละเอียดและรูปภาพในหนังสือจดหมายเหตุแห่งปาราคัส เขียนไว้เป็นภาษาอังกฤษและภาษาปาราคัสกำกับไว้ สู้อ่านให้เร็วกว่านี้คงไม่ต้องรอให้ถึงวันช้ำใจ หญิงสาวรู้สึกเศร้าสลด กอดซองเอกสารสีน้ำตาลไว้ในอ้อมกอด
หมอจอมยุทธก้าวออกจากห้องรับรอง ลากกระเป๋า พร้อมจูงมือบางสั่นระริกของพิรวีให้เดินตาม กลับไปเขาคงต้องทำอะไรสักอย่าง อะไรทำให้พิรวีไม่จากเขาไปไหนอีกชั่วชีวิต
“เดี๋ยวก่อนรวี เธอจะไปไหนไม่ได้ เธอจะต้องอยู่กับฉัน” ทันใดนั้นเจ้าชายคีนอฟกลับมาทัน
