“กูชอบยูมิไม่ได้ชอบยัยเฉิ่ม”
“มันคนเดียวกันมั้ยล่ะ”
“จริง! เลิกปากแข็งเถอะ”
“พวกมึงแม่งไม่เข้าใจ”
“อะไรที่ไม่เข้าใจ นั่นแอคเค่อเสียวนะเว้ย การปกปิดตัวตนจริงมันไม่ใช่เรื่องที่ผิด มันเท่ากับเธอเซฟตัวเอง มึงก็เห็นว่าในไลฟ์คอมเมนท์เป็นยังไงถ้าพวกนั้นรู้ว่าตัวจริงเธอเป็นใครลองคิดดูว่าเธอจะใช้ชีวิตลำบากมากแค่ไหน”
“คลั่งรักเขาเปย์เป็นหมื่นเป็นแสนแต่ไม่เข้าใจเขาเนี่ยนะ กูว่ามึงถอนตัวจากการเป็นแฟนคลับเขาดีกว่า กูสงสารยูมิว่ะ”
“…” มาวินไม่ได้ตอบอะไร นอกจากเอาแขนของไนท์ออกจากไหล่แล้วมองไปที่ญาดาอีกครั้งพลางคิดทบทวนคำพูดของเพื่อนที่พร่ำบอก
สองทุ่ม
ญาดาถอนหายใจพรืดใหญ่มองชุดที่เธอจะต้องใส่ในวันนี้เพื่อขึ้นไลฟ์เหมือนทุกวันด้วยความหนักใจ เพราะคำพูดและการกระทำของมาวินทำให้เธอรู้สึกกลัวขึ้นมาว่าความลับของตัวเองที่เก็บซ่อนเอาไว้จะถูกเปิดเผย
“เฮ้อ~” เป็นอีกครั้งที่เธอพ่นลมหายใจออกมา จะว่าไปวัน
