31
Chapter XXXI: ชัดเจนขนาดนี้เลยเหรอ
#ZIAN PART
07.15น.
line~ line~ line~
เสียงไลน์ดังถี่ ๆ ทำผมตื่นขึ้นมา มือคว้าโทรศัพท์เปิดจอมาอ่าน อืม... ไอ้แดนมันแช็ตอะไรมาแต่เช้าวะ?
DAN : เมื่อวานไม่ไปเรียนนะมึงอะ
DAN : ปล่อยให้กูไปคนเดียวไอ้เวร!
DAN : ไม่ไปก็น่าจะบอกกูหน่อย
ZIAN : ดีแล้วจะได้รู้จักขยันเรียนมากกว่ากินเหล้า มึงอะ
ไหน ๆ ก็ตื่นละ ผมลุกจากเตียงเดินไปหยิบโฟโต้บุ๊คที่วางอยู่โต๊ะคอมที่เพิ่งสั่งทำมา ค่อย ๆ เปิดดูทีละหน้าให้หายคิดถึงหน่อย ดูแล้วก็ยิ้มกริ่มคนเดียว
คนอะไรน่ารักฉิบ!
ดูรูปน้องผ้าแพรเพลิน ๆ จนถึงหน้าสุดท้ายแล้วค่อยปิดอัลบั้มลง เอื้อมไปยัดไว้ที่ใต้หมอน เผื่อว่าจะได้นอนฝันดี ฝันเห็นเธอทุกคืนบ้าง เสร็จแล้วสายตาก็เหลือบมองบางอย่างที่มีผ้าคลุมปิดไว้ใกล้ ๆ เตียง ผมเดินไปดึงผ้าคลุมออกก็ยิ้มเป็นบ้าเป็นหลังคนเดียวแทบอยากจะตะโกน
สแตนดี้รูปผ้าแพรขนาดเท่าตัวจริง! เห็นแล้วก็ย
