A episode ที่1 รา ชา หวง รัก
1324 คำ
A episode ที่1 รา ชา หวง รัก
ตุ้บๆ พลั่วๆ!!
เสียงกำปั้น บวก บาทา ตลุมบอลกันไม่ยั้ง โดยมีชายหนุ่มใบหน้าหล่อขาวในชุดเสื้อช๊อปสีเลือดหมู ดวงตาเรียวรี ในมือถือไม้เบสบอลขนาดเหมาะ ยืนดูอยู่ไม่ห่าง ดวงตาคมวาวโรจน์
"ล่อแม่งหนักๆ หลายทีละไอ้สัส" เสียงทุ้มตะคอกสั่ง ก่อนจะหันมามองเพื่อนหนุ่มที่ยืนควงไม้เบสบอลนิ่ง
"มึงนี่มันราชาสมชื่อ" ลีโอเอ่ยขึ้นน้ำเสียงยียวน
"เอาตามที่มึงพอใจ วันนี้กูไม่ร่วม"
น้ำเสียงขรึม พูดขณะที่มือหนาลูบไม้เบสบอลเบาๆ
"ทำไม ปกติมึงก้อชอบหวด.." เสียงทุ้มถามกลับเลิกคิ้วมองอย่างสงสัย
"เสื้อตัวนี้....ขาดไม่ได้" ปากหนายกยิ้มพรางลูบไปที่รอยปักตัวอักษร ที่กลางอก ตัว R
ลีโอขมวดคิ้วมองก่อนจะเอ่ยถามอย่างสงสัย
"กูเรียนที่นี่มาจนถึงเทอมสุดท้ายไม่ยักจะเห็นว่าเสื้อคณะมึงมีรอยปักแบบนี้?"
ใบหน้าหล่อเหลือบมองก่อนจะเอ่ยนิ่งๆ
"หมาที่บ้านกูปักให้."
ลีโอใบหน้าขมวดมุ่น
'คนฉลาดเค้าพูดไม่ค่อยเก่งหรอวะ หรือมันพูดไม่รู้เรื่อง ยิ่งฟังยิ่งงง'
"วันนี้กูจะกลับแล้ว อยากได้คนช่วยเก็บกวาดไหม?" ราชาถามพรางเลิกคิ้วอย่างต้องการคำตอบ
แต่อีกฝ่ายกลับฉีกยิ้มกว้าง คล้ายคนโรคจิต
"เดี๋ยวเอาไปรวมใว้ที่นั่น.." ที่นั่นที่หมายถึงคือโกดังเก็บของ ลีโอ กับราชา รู้จักกัน ตอนที่เรียนอยู่ม.ต้น ถ้าเปรียบ ราชาเป็นสีขาว ลีโอก้อ คือสีดำ
"เพราๆหน่อย ช่วงนี้มึงบ่อย อย่าให้เรื่องหลุด จะซวยมาถึงกู " ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเข้ม ทำเอาอีกคนร้อนๆหนาวๆ
ราชา หน้ากลัว แม้ในยามปกติ 2 หนุ่มมีงานอดิเรก ที่ไม่มีใครรู้ รสนิยม ที่ทำให้ทั้งคู่มาคบกันได้ คือเวลาโมโห ต้องหาที่ลง ต้องใช้กำลัง
และนั่นคือหนีไม่พ้น อัดคน..
คนนึงเงินหนา อีกคนมีทั้งเงิน ทั้งอิทธิพล ความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นยิ่งกว่าสนิทคือปกปิดความลับ
ราชา เรียนวิศวกรรมปีสุดท้าย
พ่อเป็นตำรวจยศใหญ่
ควบตำแหน่ง CEO บริษัทอสังหาริมทรัพย์ ชื่อดังมรดกจากปู่ รูปหล่อ ที่สำคัญ ฉลาด
ลีโอ แม้จะไม่ได้รวยเท่าราชา แต่เขาหน่ะ ลูกหลานมาเฟีย..
"ถ้ามันไม่มาอ้อนตีน กูคงไม่ลากมา เอางี้ไหมราชา มึงเอาใว้เตะแทนบอลสักวัน2 วันไหม"
ลีโอฉีกยิ้มกว้าง
"ลีโอ ....ถ้าควีนส์รู้ ทั้งมึงทั้งกู จะแย่" ราชาเอ่ยเสียงขรึม ทำเอาลีโอร้อนๆหนาวๆ
"พูดชื่อนี้ทำกูหมดอารมณ์ ไอ้เหี้ย เลิกเลย ปล่อยแม่งไป" เสียงห้าวตวาดสั่งก่อนจะเดินตามหลังเพื่อนรัก
"คืองี้ กูไปกินข้าวบ้านมึงด้วยได้ไหม"
ลีโอถามตาเป็นประกาย
" บ้านกู?"ใบหน้านิ่งย้อนถาม ทำเอาลีโอเลิ่กลั่ก
"ป่าวๆ กูพูดเล่น มึงไปเถอะ ไป" ลีโอรีบไล่ เมื่อมองสบตาคมของเพื่อน
"โง่แบบนั้นจะหวงใว้ทำไมให้ลกบ้านว้า"
ลีโอยิ้มน้อยๆ
เมื่อนึกถึงนักเรียนนายร้อยสาว
ราชาเดินมาจนถึง BMW คันหรู ดวงตาคมมองสมาร์ทโฟน ราคาแพงในมืออย่างครุ่นคิด นิ้วมือเรียวยาวเคาะพวงมาลัยเป็นจังหวะ ก่อนจะค่อยๆขับรถออกไป
หน้ามหาลัย xxx
รถ BMW คันหรูขับมาจอดนิ่งริมฟุตบาทหน้ามหาลัยชื่อดัง ดวงตาเรียวรี กวาดสายตามองเหล่านักศึกษานิ่งๆ ลำแขนแกร่งลดกระจกลง ก่อนหยิบบุรี่ขึ้นมาจุดสูบพ่นควันโขมง
'ช้าจังวะ' ในใจร้อนรุ่มผิดกับท่าทางที่ดูนิ่ง
ร่างเล็กในชุดนักศึกษา กระโปรงทรงเอ สั้นเหนือเข่า อวดเรียวขาสวย เอวคอดกิ่ว สะโพกผายกลมกรึง รับกับช่วงอกที่ขนาดเกินตัว ใบหน้าสวยหมดจด ยิ้มหวาน ทำเอาเหล่านักศึกษาชายที่เดินผ่านต้องเหลือบมอง
ราชาเหลือบมอง คิ้วหนายกขึ้นขมวดจนหน้าตึง
'ปกติ ไม่ใส่สั้นแบบนี้' ร่างหนามองไม่วางตา
"เอ่อ..น้องครับ.. พี่รบกวน ขอไลน์ได้ไหม" ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินมายื่นโทรศัพท์ให้ ขณะเกาท้ายทอยอย่างอายๆ
"คะ? ขอเหนือหรอคะ" ดาวเหนือถามย้ำ ใบหน้ายิ้มละมุน
ชายหนุ่มที่เห็นดังนั้น ก้อยิ่งยิ้มเขิน
ราชายืนมองนิ่ง ก่อนที่มือหนาจะสตาร์ทรถ เหยียบคันเร่งขับออกไปอย่างรวดเร็ว
เสียงยางรถบดถนน ทำเอาหนักศึกษาที่ยืนอยู่เหลือบมองด้วยความตกใจ
'รถคุณราชา'
'กลับก่อนอีกแล้ว...ไม่รอเหนือเลย'
ดาวเหนือพึมพำตาละห้อย ก่อนจะกด id line ให้ชายหนุ่มตรงหน้าแล้วขอตัวออกมา
บ้านพงษ์สวัสดิ์
เสียงรถยนต์ดังกระหึ่มขับเข้ามาจอดดังเอี๊ยด ทำเอานายตำรวจวัยกลางคนทิ้งกรรไกรตัดหญ้าลุกขึ้นมอง
'เอาอีกแล้ว ไอ้ห่านี่ วันนี้อะไรอีก' ผู้เป็นพ่อพึมพำก่อนจะสาวเท้าเดินเข้าไปหา
"อะไร คราวนี้อะไร" นายตำรวจวัยกลางคนรีบร้องถามทันทีที่เห็นหน้าบูดบึ้งของลูกชาย
"ควีนส์มารึยัง" เสียงขรึมนอกจากจะไม่ตอบคำถาม แล้วยังย้อนถามกลับ ผู้เป็นพ่อถึงกับส่ายหัว มือหนาชี้เข้าไปในสวน
"อยู่กับแม่" ร่างสูงเดินตรงดิ่งไปหาทันที ทิ้งคนเป็นพ่อให้ยืนเกาหัวมอง
"เวรกรรมกูรึป่าว เหมือนเห็นตัวเอง" ชายวัยกลางคนมองตามในตาสุขุม
"ควีนส์" ห้าวทุ้มร้องเรียกทำเอานักเรียนนายร้อยสาว ละมือจากดอกกุหลาบกองโตหันมามองอย่างตั้งคำถาม
"ราชา จะเอาอะไร" เสียงหวานติดแหบถามอย่างรู้ทัน
"ป่าว ...แค่จะบอกว่ากลับมาคนเดียว" เสียงห้าวทุ้มพูดจบก้อผละออกมา ทำเอาควีนส์หันขวับ
'อะไรของมันว้า แค่ให้รับคนมาด้วย นับวันยิ่งเข้าใจยาก' ปากบ่นพึมพำขณะที่มือบางรีบกดโทรศัพท์หาเพื่อนสาว
ร่างบางที่ยืนหันซ้าย หันขวาอยู่หน้าป้ายรถเมล์ตากลมโตเหลือบมองกลุ่มชายที่นั่งดื่มสุราอยู่ไม่ไกลหน้าหวานเหงื่อตกรีบย่ำเท้าเข้าไปรวมกับฝูงชนที่มารอรถเมย์ ผ่านไปคันแล้วคันเล่า ยังไม่มีทีท่าว่าคันที่เป็นจุดหมายปลายของของหญิงสาวจะมาจอด จำนวนคนเริ่มบางลงทุกที มือเรียวเริ่มกำจนจิกเนื้อ
???????
หญิงสาวสดุ้ง กับเสียงมือถือ มือบางลนลานรีบกดรับ ก่อนจะกรอกเสียงหวานที่สั่นรัวลงไป
"คะ...ควีนส์ ว่าไง" เสียงหวานสั่นรัวทำเอาเซนต์ว่าที่ตำรวจสาวทำงาน
"เหนือ..เป็นอะไร" เสียงห้าวของควีนส์ถามออกไป ทำเอาคนที่นั่งอยู่ไม่ไกลเหลือบมอง
"ควีนส์...มีคนตามเหนือมา เหนืออยู่ป้ายรถเมล์ มีคนเมา เค้ามองเหนือแล้วซุบซิบ เหนือกลัว"
เสียงหวานที่สั่นระรัวค่อยๆกระซิบอย่างแผ่วเบา
"เหนือ ฟังควีนส์ กดแชร์โลเคชั่นมา แล้วทำเหมือนกำลังคุยโทรศัพท์ ห้ามวางสาย เดี๋ยวควีนจะออกไปรับ" ร่างปราดเปรียววางกรรไกรตัดแต่งกิ่งไม้ ถอดผ้ากันเปื้อนเตรียมจะออกจากสวน กลับมีเสียงขรึมดังขึ้นไกล้ๆ
"ไปไหน" ราชาถามแบบไม่เงยหน้าขึ้นมอง
"รับเหนือ มีคนเมาหลายคน มองเหนือแถวป้ายรถเมล์ ควีนส์จะไปรับ"
"รอนี่...เดี้ยวไปเอง" ร่างสูงเอ่ยแบบไม่รอคำตอบ เดินตรงดิ่งไปลานจอดรถ ก่อนจะเหยียบคันเร่งออกไปด้วยความรวดเร็ว
"รับมาแต่แรกก้อจบ จะมำให้วุ่นวายทำไม" ควีนส์ส่ายหัวอย่างระอา
ดาวเหนือ หลานอาอธิป เพื่อนพ่อ เป็นเพื่อนเล่นกับเธอและราชามาตั้งแต่เด็ก เรียบร้อย น่ารัก ไม่รู้เป็นเพราะได้หมอแพรเป็นคนอบรมรึป่าวกิริยาท่าทางถึงเหมือนกันทุกระเบียดนิ้ว
- ผู้เขียน
