ผ่านไปเจ็ดวันถึงเวลาต้องเคลื่อนกองทัพไปปราบกฎบที่คิดลองดีให้สิ้นซากก่อนจะลุกลามจนเมืองอื่นเอาเป็นเยี่งอย่าง แต่ฟาโรห์เซเนติยังไม่พร้อมจะอยู่ห่างไกลและหามณีรัตนอีกครั้ง
แค่พบหน้าอีกครั้งเท่านั้น
"ท่านหญิงเจ้าคะนายท่านเซเนติมาพบเจ้าค่ะ" นาสบอกมณีรัตนหลังม่านที่นางใช้แต่งตัว
"เดี๋ยวข้าลงไป เจ้านำขนมและเครื่องดื่มต้อนรับเขาก่อนเถอะ" มณีรัตนบอกในขณะที่มองตัวเองผ่านกระจกเงา แม้จะแต่งตัวเสร็จแล้วแต่ยังไม่ได้ทำผม แต่ก็ช่างเถอะเขาไม่สำคัญมากขนาดที่เธอจะต้องมาแต่งตัวสวยไปต้อนรับสักหน่อย
"ข้าคิดว่าเจ้าจะไม่ลงมาเสียแล้ว" ฟาโรห์เซเนตินั่งรออยู่สักพักใหญ่แล้วเกือบจะขึ้นไปตามเองเพราะมาช้าเกิดไป แต่ก็ไม่อยากให้นางโกรธถึงได้รอต่อไปแม้ว่าทั้งกองทัพจะรอพระองค์อยู่ก็ตาม
"ท่านมีธุระอะไรกับข้าเหรอ?" เธอเลือกถามแบบไม่อ้อมค้อมเพราะไม่อยากคุยกับเขานานเท่าไรถึงแม้ว่าตอนนี้เธอจะว่างมากก็ตาม
"ข้าต้องเดินทางไกล
