ตอนที่ 3 ความใกล้ชิด
2863 คำ
ตอนนี้ทั้งริชแมนกับเซ่นโซกำลังคุยกับหมออยู่ว่าอาการของคาร่าเป็นไงบ้างคาร่าถูกพาตัวเข้าห้องฉุกเฉินนานเกือบ 2 ชั่วโมงกว่าคุณหมอจะออกมา
“หมอครับ น้องผมเป็นยังไงบ้างครับ”ริชแมนรีบสาวเท้าไม่หาทันที ที่คุณหมอเปิดปะตูออกมา
“คนไข้มีอาการแพ้ฝุ่นขั้นรุนแรงครับอาการจะกำเริบก็ต่อเมื่อเธอไปเจอฝุ่นเยอะๆแล้วสูทดมเข้าไปมากจึงทำให้หมดสติได้ครับ แต่ตอนนี้คนไข้ ปลอดภัยแล้วครับ”คุณหมอแจ้งอาการข้างต้นเสร็จก็ขอตัวเดินแยกไป
“ขอบคุณครับคุณหมอ”
“นี่ไอ้ริชกูถามจริงนะมึงชอบคาร่าใช่มั๊ย ถ้ามึงไม่ชอบงั้นกูจีบคาร่านะ”ริชแมนได้ยินเซ่นโซพูดก็รู้สึกอารมเสียขึ้นมาทันที เขายังไม่ได้รู้สึกว่าชอบเลยแต่แค่....
“ไม่ได้!!”ริชแมนตอบขึ้นมาทันทีด้วยอารมที่โมโหนิดๆ
“ทำไมกูจะจีบไม่ได้ว่ะ!! ก็ในเมื่อมึงบอกว่าไม่ได้ชอบคาร่า”เซ่นโซยังคงถามต่อเรื่อยๆ
“คือว่ากู…..เอาเป็นว่ามึงจีบไม่ได้ก็แล้วกันเอาไว้กูพร้อมจะบอกมึงเอง”ริชแมนพูดแค่นั้น
“เออๆก็ได้ว่ะ แต่กูว่ามึงชอบคาร่าแน่ๆเพราะที่ผ่านมามึงไม่เคยดูแลเอาใจใส่ใครแบบนี้มาก่อน กูฟันธงเรื่องนี้เลย งั้นกูไปก่อนนะปล่อยให้ยัยเด็กนั้นอยู่คนเดียวนานและไม่รู้ป่านนี้ห้องชั้นพังไปหมดแล้วหรือยัง”เซ่นโซพูดเสร็จก็กำลังจะหันหลังเดินไปที่ปะตูทันที ริชแมนได้โอกาศก็พูดแซวทันที
“มาแซะเรื่องกู เรื่องของมึงก็ยังไม่ได้ถามเลยนะไอ้เซ่น”พูดจบแล้วก็กระตุกยิ้มที่มุมปากเซ่นโซพอได้ยินที่เพื่อนสนิทของตนพูดก็ทำหน้าไม่ถูกเลยทีนี้
“เหี้ยเถอะ กูรีบกลับไปดูงานจริงๆแซวกูมากๆมึงแหละดูแลคาร่าดีๆล่ะกูไปล่ะ บาย”ริชแมนตอนนี้กำลังนั่งลงข้างๆเตียงคนไข้นั่งมองหน้าของสาวน้อยตงน่าจนเผลอพูดออกมาแบบเบาๆ
“เวลาที่เธอไม่พูดนี่ก็น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย”รอยยิ้มของริชแมนตอนนี้มันชั่งอ่อนโยนมากเค้าไม่ได้ยิ้มให้ใครอีกเลยตั้งแต่พ่อแม่ของเขาเสียชีวิตลงเขาก็เปลี่ยนเป็นคนละคนริชแมนกลายเป็นคนที่เย็นชา ไม่สนใจใครนอกจากตนเองและน้องชายสุดที่รักที่เขาทำงานทุกอย่างก็เพราะว่าอยากให้น้องชายได้สบายไม่ต้องมาลำบากเหมือนตอนที่พ่อแม่พึ่งเสียถึงตอนนี้ริชแมนจะมีพร้อมทุกอยากแล้วแต่เขาก็ยังคิดถึงเด็กผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ตลอดเวลา
“ขอ....!!น้ำหน่อย”คาร่าที่ตื่นจากภวังค์มองเห็นหน้าของริชแมนเป็นคนแรกเลยเอ่ยปากขอน้ำกับเขา
“ได้สิ”ริชแมนกระวนกระวายหาน้ำให้คาร่าด้วยท่าทีที่เก้ๆกังๆ คาร่ามองริชแมนด้วยท่าทีที่งง
“อ่ะนี่! น้ำได้แล้ว”คาร่าที่กำลังดื่มน้ำไปมองน่าริชแมนไปด้วยตอนนี้หัวใจของคาร่าเต้นแรงมากเธอไม่เคยหัวใจเต้นแรงแบบนี้มานานมากแล้วทำไมเธอต้องใจเต้นแรงกับคนแบบนี้ด้วย
“นี่นายชั้นถามอะไรนายหน่อยได้มั๊ย”
“ได้สิ!!ถ้าคำถามของเธอมันไม่ยากเกินกำลังของชั้นก็จะตอบให้ได้”
“คือชั้นอยากรู้ว่านายรู้จักกับพ่อชั้นได้ไงอ่ะดูนายจะสนิทกับพ่อชั้นมากเลย”คาร่าเอ๋ยถามขึ้น
“พ่อแม่ชั้นเป็นเพื่อนกับพ่อแม่เธอไง แต่ชั้นก็ไม่เคยเห็นเธอมาก่อนเลยนะรู้อยู่ว่าคุณลุงเค้ามีลูกสาวอยู่แล้ว แต่เรื่องสนิทนี่ก็คงมาสนิทตอนที่พ่อแม่ชั้นเสียคุณลุงค่อยช่วยชั้นแทบทุกอย่างเลยทำให้ชั้นกับคุณลุงสนิท”ริชแมนเริ่มเล่าถึงเรื่องเมื่อสมัยก่อน
“ถ้าพ่อแม่นายเป็นเพื่อนกับคุณพ่อชั้นทำไมชั้นไม่เคยเห็นน่านายกับน้องชายนายเลยล่ะหรือว่านายไม่เคยไปเมืองไทยเลย”
“ก็ชั้นเป็นคนที่นี่แล้วกิจการชั้นก็อยู่ที่นี่จะให้ไปอยู่ที่อื่นได้ไงล่ะ เมืองไทยก็เคยไปนะแต่นานมากแค่นั้น ชั้นเคยไปตอนชั้นอายุ16อ่ะ ชั้นก็ไปหาพ่อเธอที่บ้านนะแต่ก็ไม่เห็นเธอนะหรือว่าเธอเป็นลูกที่เก็บมาเลี้ยง?”ริชแมนก็ยังคงเป็นริชแมนอยู่วันยังค่ำ คือพูดจากวนตีนคาร่านั้นเอง
“ปากเสียไอ้หน้าหนวด!!เก็บมาเลี้ยงบ้านนายสิตอนเด็กๆชั้นอยู่โรงเรียนกินนอนย๊ะ”คาร่าที่ตอนแรกตั้งใจฟังอยู่ดีๆ แต่พอโดนแซะก็ปรี๊ดขึ้นทันที
“อืมๆ!!ชั้นว่านะตอนที่ชั้นเห็นหน้านายครั้งแรกชั้นก็นึกว่านายคือคนที่ชั้นตามหาซะอีกแต่พอดูๆแล้วไม่ใช่อ่ะเพราะคนที่ชั้นตามหานะเค้าดูอ่อนโยน สุภาพ ใจดี เป็นผู้ใหญ่ท่าทางใจดีและอีกอย่างนะหล่อมากด้วย แบร่”คาร่าเริ่มพูดถึงพี่ชายคนนั้นด้วยรอยยิ้ม
“นี่เธอพอชั้นคุยด้วยก็เอาใหญ่เลยนะ ชั้นคงไปเป็นคนที่เธอตามหาไม่ได้หรอกเพราะในชีวิตชั้นไม่เคยเจอใครนิสัยเสียเท่าเธอมากก่อนเลยยัยเด็กแสบ”ริชแมนพูดเสร็จก็เตรียมตัวจะลุกออกไปจากเก้าอี้แต่ก็ถูกมือของคาร่าจับเอาไว้ก่อน
“นี่นายคือเอออ....”ริชแมนมองดูมือของตนที่ตอนนี้ถูกสาวน้อยตรงน่าจับไว้แน่นเลย
“มีไรก็ว่ามา”
“คือนายอย่าทิ้งชั้นไว้ในนี้คนเดียวได้มั๊ยล่ะ ชั้นกลัวผีอ่ะและก็กลัวที่แคบด้วย”คาร่าพูดเสียงเบาเพราะอายนิด โตป่านนี้ยังกลัวผีอีก
“นี่คาร่าเธอบ้ารึเปล่านี่มันแคบตรงไหนเนี่ยกว้างจนคน20คนเข้ามาอยู่กับเธอได้สบายเลยเนี่ย”ริชแมนมองไปรอบๆห้อง มันแคบตรงไหนว่ะ
“เอาน่าคือว่าสำหรับชั้นมันแคบอ่ะนายช่วยอยู่เป็นเพื่อนชั้นก่อนได้มั๊ยล่ะหรือไม่ก็ให้ชั้นออกจากโรงพยาบาลวันนี้เลยก็ได้ ชั้นอาการดีขึ้นมากแล้ว”แล้วทำท่าสู้สองนิ้วพร้อมกับฉีกยิ้มให้กับริชแมนที่ยืนมองแบบงง!!!
“อ่ะๆ!!ได้งั้นเดี๋ยวชั้นไปบอกหมอก่อนล่ะกันและอีกอย่างเธอก็ปล่อยมือชั้นได้แล้วคาร่า”คาร่าก้มมองมือตนเองตอนนี้จับมือของริชแมนแน่นเว่อร์พอเห็นแบบนั้นก็รีบสะบัดออกทันทีพร้อมกับทำน่าไม่รู้ไม่ชี้แบ๊วววใส่เลย
“งั้นชั้นไปก่อนนะเธอก็เปลี่ยนชุดรอเลยเสื้อผ้าอยู่ในตู้”ริชแมนพูดเสร็จก็เดินออกมาจากห้องพักของคาร่าตอนนี้ในหัวของริชแมนงงไม่หมดแค่คาร่าจับมือของตนก็ทำให้เขาใจเต้นไม่เป็นจังหวะเพราะอะไรกันริชแมนได้แต่คิดไปเรื่อยๆหรือจะเป็นอย่างที่เซ่นโซพูดจริงๆว่าตนนั้นชอบคาร่าแต่ไม่สิตนจะชอบคาร่าไม่ได้เพราะเค้าได้สัญญากับเด็กคนนึงไว้แล้วว่าโตขึ้นจะกับไปแต่งงานกับเธอแต่ว่านี่ก็ผ่านมากหลาย10ปีแล้วไม่รู้ว่าเด็กน้อยคนนั้นยังจะรอเขาอยู่รึเปล่า
ผ่านได้20 นาที
“พร้อมรึยังคาร่าเราจะไปกันแล้ว”
“ป่ะไปกันได้เลยนี่นายค่ารักษาของชั้นเท่าไหร่ล่ะเดี๋ยวชั้นเอาเงินให้”คาร่าไม่พูดเปล่าทำท่าจะหยิบเงินในกระเป๋าออกมาให้ริชแมน
“นี่เธอเก็บเงินของเธอไว้เถอะแค่นี้ชั้นจ่ายให้ได้เธอเป็นลูกน้องชั้นชั้นก็ต้องดูแลไง”คาร่าได้ยินคำว่าลูกน้องก็มองหน้าริชแมนแล้วเบะปากใส่ริชแมนชิคำก็ลูกน้องสองคำก็ลูกน้อง
“อ้าว!! นี่เธอไม่พอใจชั้นที่เรียกเธอว่าลูกน้องหรือไงหรือจะให้เรียกว่าเมียหรือนางบำเรอดีล่ะ”ริชแมนพูดจายี้ยวนคาร่าเหมือนเคย
“นี่นายเมียบ้าบออะไร จะเรียกอะไรก็เรื่องของนายชั้นไม่สนอยู่แล้ว”คาร่าพูดจบก็เดินนำริชแมนไปขึ้นรถ ทั้งสองคนขึ้นรถกับมาที่บ้านของริชแมนระหว่างทางไม่มีการคุยกันเลยคาร่าก็เอาแต่กดโทรศัพท์ตามเคยริชแมนก็มองไปนอกหน้าต่างรถคันหรูแล่นเข้ามาจอดหน้าบ้านคาร่ารีบลงจากรถ
“พี่คาร่าครับ”เสียงของวิคเตอร์ดังมาแต่ไกล
“ว่าไงค่ะ”วิคเตอร์วิ่งน่าตาตื่นมาเลย
“มีอะไรกับพี่รึเปล่าจ้ะ”
“เปล่าครับพี่ ผมแค่เป็นห่วงพี่เฉยๆครับแล้วพี่ดีขึ้นแล้วใช่มั๊ยครับวันหลังพี่ก็อย่าเข้าไปให้ที่ฝุ่นเยอะๆอีกนะคับ ผมเป็นห่วง”คาร่าได้ยินที่วิคเตอร์พูดก็หันไปมองหน้าริชแมนทันทีถ้าไม่มีใครสั่งให้พี่เข้าไปในที่ที่มีฝุ่นเยอะๆอีกอ่ะน่ะ
“อ้าวแล้ว ........”ริชแมนก็รีบพูดขัดขึ้นมาทันที
“เข้าบ้านกันเถอะจะยืนคุยนอกบ้านกันอีกนานมั๊ยเนี่ยถ้าไม่เข้าชั้นก็จะให้อยู่ข้างนอกกันไปตลอดเลย”ริชแมนที่พูดเสร็จก็เดินเข้าบ้านไปโดยไม่หันกับมามองคาร่ากับวิคเตอร์เลย
“เป็นบ้าอะไรของเขาอีกนะประสาทจริงๆ”คาร่าบ่นพึมพำ
“พี่ชายเค้าก็เป็นแบบนี้แหละครับพี่คาร่า พี่เค้าต้องทำงานเยอะสงสัยจะเครียดเลยอารมณ์เสีย ผมว่าเราเข้าบ้านกันเถอะครับ”ทั้งสองเดินเข้ามาในบ้าน
“งั้นพี่ขอตัวก่อนนะ”คาร่าพูดเสร็จก็ยิ้มให้วิคเตอร์ก่อนที่จะเดินขึ้นมาบนห้องของเธอ เธอเดินเข้ามาในห้องโยนถุงยาที่โซฟาแล้วทิ้งร่างกายของเธอลงที่เตียงขนานใหญ่ทันทีในตอนนี้คาร่ายังคงงงกับการที่เวลาอยู่ใกล้ริชแมนเธอใจเต้นแรงทุกครั้งไม่รู้เป็นเพราะอะไรคนอย่างคาร่าจะมาชอบไอ้หน้าหนวดเป็นไปไม่ได้ไม่จริง!! แค่คิดก็ขนลุกและ ไปอาบน้ำดีกว่าคาร่าก็ถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกจนตอนนี้เหลือแต่พริ้ตตี้จิ๋วกับบราเซียสีดำลายลูกไม้ของเธอเดินเข้าห้องน้ำไปคาร่านอนลงในอ่างอาบน้ำสุดหรูของเธอสำหรับคาร่าการที่ได้แช่น้ำแบบนี้ชั่งมีความสุขจังเลยสาวน้อยก็ค่อยๆอาบน้ำไปเรื่อยๆจนเสร็จคาร่าก็เดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับเอามือขยี้ผมอยู่ก็งงกับภาพที่เห็นตรงน่า
“นี่นายเข้ามาในห้องชั้นได้ไงเนี่ย”คาร่าตกใจที่ออกมาจากห้องน้ำแล้วเจอริชแมน นั่งอยู่บนเตียงนอนของเธอ
“เธอลืมไปหรือเปล่านี่บ้านชั้น ชั้นจะเข้าห้องไหนก็ได้”
“ชั้นรู้ว่านี่บ้านนายแต่ตอนนี้ห้องนี้มันเป็นของชั้นนายไม่มีสิทธิ์จะมาเข้าห้องคนอื่นแบบนี้ เข้าใจนะถ้าเข้าใจแล้วก็เชิญออกไปได้แล้ว”คาร่าชี้ไปที่ปะตู เชิงบอกว่าให้ออกไปจากห้องชั้น
“ทำไมชั้นจะไม่มีสิทธิ์เข้ามาในห้องนี้ ชั้นก็แค่มาหาเมียชั้นไงจริงมั๊ยคาร่า”
“เมียบ้านนายสิถ้าชั้นจะมีผัวอ่ะนะชั้นไม่เอาคนรุ่นราวคาวพ่อมาทำผัวหลอก เคลียนะ”คาร่ายังคงต่อปากต่อคำกับริชแมนอยู่แบบนั้น
“มากไปแล้วนะคาร่า!! หัดให้เกียรติคนอื่นเค้าบ้างชั้นอายุมากกว่าเธอก็จริงแต่ไม่ได้แก่จนเป็นพ่อเธอได้หรอกยัยเด็กแสบ”ริชแมนโมโหขึ้นมาทันที ที่คาร่าว่าตนแก่
“ไอ้หน้าหนวดนี่กล้าว่าชั้นหรอเดี๋ยวแม่ก็ตบเข้าให้”คาร่าไม่พูดเปล่ายกมือขึ้นจะตบริชแมนแต่เธอนั้นลืมว่าตอนนี้เธอนุ่งผ้าเช็ดตัวอยู่
“นี่เธอจะตบชั้นจริงหรอ!!”ริชแมนมองคาร่าตั้งแต่หัวจรดปลายเท้านี่แค่มองเฉยๆนะยังทำให้ความหื่นในตัวริชแมนตื่นขึ้นได้ คาร่าพึ่งรู้ตัวว่าตอนนี้เธอไม่พร้อมจริงๆพอรู้แบบนั้นก็รีบเอามือปิดน่าอกอันใหญ่โตของเธอทันทีพร้อมกับน่าแดงขึ้นมาทันที
“ไม่ต้องปิดหรอกคาร่าใหญ่ขนาดนั้นปิดไม่หมดหรอกและอีกอย่างชั้นเห็นมาหมดแล้ว”คาร่าที่ได้ยินริชแมนพูดแบบนั้นน่าก็แดงขึ้นมาอีกที
“นายพูดบ้าอะไรของนายแล้วที่เข้ามาเนี่ยมีธุระอะไรกับชั้นหรือเปล่า”
“ไม่มีอะไรหรอกชั้นแค่จะมาดูเมียเฉยๆว่าลับหลังผัวจะแอบไปคุยกับผู้ชายอื่นหรือเปล่า”
“นี่นายชั้นหมดปัญญาจะว่านายแล้วเนี่ยจะเรียกอะไรก็ตามใจนายเถอะถ้าไม่มีอะไรแล้วก็เชิญ”คาร่าพูดเสร็จก็กำลังจะเดินผ่านริชแมนไปแต่ก็โดนริชแมนกอดเอาไว้ได้
“จะรีบไปไหนมาหาอะไรสนุกๆทำกันก่อนสิ”ริชแมนไม่รอให้คาร่าตอบจับตัวคาร่าพลิกกับมาหาตนประกบปากลงทันทีด้วยความที่ริชแมนผ่านเรื่องบนเตียงมามากถึงทำให้เขาได้ชิมรสหวานจากปากของคาร่าได้อย่างรวดเร็วปลายลิ้นของริชแมนชอนไชไปทุกซอกทุกมุม
อื้อ อื้อ ตอนนี้ร่างกายของเธอต้องการเขามากที่สุดริชแมนเปลี่ยนจากชิมปากของคาร่าลงมาที่ยอดปทุมอันใหญ่โตของคาร่าชิมทุกส่วนของมันพร้อมกับทำรอยกำกับแสดงความเป็นเจ้าของด้วยปากของริชแมนทำงานมือร้ายๆของเขาก็ไม่อยู่นิ่งวนเวียนอยู่แถวๆกลีบกุหลาบของคาร่า
“อื้อ อื้อ อื้อ”เสียงหวานของคาร่าร้องออกมาไม่หยุด ริชแมนเห็นคาร่าใกล้จะถึงสรรค์ชั้น7ก็เร่งนิ้วเข้าออกอยากเร็ว
“อ่าห์ อ่าห์อ่าห์อ่าห์”คาร่าปล่อยน้ำหวานออกมาริชแมนก้มลงไปกินอย่างไม่รังเกลียดเขาไม่เคยทำแบบนี้กับใครมาก่อนคาร่าเป็นคนแรกที่เขายอมทำให้ริชแมนรีบถอดเสื้อผ้าของตนออกอย่างไว
“คาร่าตอนนี้เธอต้องการอะไรไหนบอกชั้นหน่อยสิ”
“คาร่าต้องการนายเร็วๆหน่อยสิ”
“ชั้นบอกว่าให้เรียกชั้นว่าไร”
“พี่ริชช่วยคาร่าด้วยค่ะคาร่าต้องการพี่ริช”
“ได้ครับเด็กดีของพี่ เดี๋ยวพี่จะช่วยคาร่าเอง”ริชแมนไม่รอช้าจับมังกรตัวใหญ่ของตนจ่อที่กลีบกุหลาบของคาร่า
อ่าห์
“คาร่าเจ็บอ่ะพี่ริช”
“อยู่นิ่งๆก่อนนะคาร่าเดี๋ยวก็ไม่เจ็บแล้วเชื่อพี่นะ”ริชแมนรอซักพักแล้วค่อยขยับสะโพกเข้าออกอย่างเร็ว
อ่าห์อ่าห์
“พี่ริชเร็วกว่านี้อีก อ่าห์”คาร่าร้องเรียกริชแมนอย่างไม่อายปาก ตอนนี้เธอลุ่มหลงไปกับสัมผัสที่ริชแมนมอบให้
“ขอมาก็จัดให้จ๊ะเมียจ้า”
“อ่าห์แน่นชิบหายเลยว่ะ”
พั่บบบบ พั่บบบบ พั่บบบบ พั่บบบบ พั่บบบบ
ริชแมนเร่งสะโพกต่ออีก3-4ครั้ง ก็ปล่อยน้ำรักใส่คาร่าแล้วบทเพลงรักของทั้งสองคนก็เริ่มขึ้นอีก2-3ครั้งแล้วทั้งคู่ก็หลับไปเพราะว่าเหนื่อยจากบทรัก ตอนนี้ริชแมนไม่รู้ว่าทำไมถึงอยากยุใกล้ๆสาวน้อยคนนี้ริชแมนดึงคาร่าเข้ามากอดแล้วหลับไปพร้อมกัน
- ผู้เขียน
