คำว่ารักไม่เคยลวง

แม่ครัวคนใหม่

วันต่อมา

“ล้อมทำสุดฝีมือเลยนะคะ..ไม่ยักรู้ว่าพี่ชายพี่ผึ้งชอบอาหารเหนือเหมือนกัน”

ล้อมดาวเอาขนมจีนน้ำเงี้ยวและแกงโฮ๊ะมาส่งให้น้ำผึ้งที่บ้านช่วงสายหลังจากที่เมื่อวานได้รับโทรศัพท์ของน้ำผึ้งว่าอยากได้สองเมนูนี้ไปให้พี่ชายของเธอได้ลองทาน

“พี่ก็พึ่งรู้ไม่นานนี้เองเห็นเค้าบ่นว่าหาร้านอร่อยยากหวังว่าเค้าจะถูกใจฝีมือล้อมนะ”

น้ำผึ้งหวังอย่างยิ่งว่าฝีมือของล้อมดาวจะทำให้พี่ชายของเธอถูกปากได้ไม่เช่นนั้นเธอก็จะต้องวิ่งวุ่นหาแม่ครัวคนใหม่ให้พี่ของเธอแบบนี้อยู่เรื่อยไปและสุขภาพของพี่เธอก็ต้องแย่ลงทุกวันเพราะทานอะไรไม่ได้เลยนอกเสียจากผลไม้รสเปรี้ยว

“ลองชิมเลยค่ะ..ถ้าจะอาเจียนผึ้งมีเจ้านี่ไว้ให้”

น้ำผึ้งมาหาราวินที่บ้านของชายหนุ่มช่วงบ่ายเธอวางจานขนมจีนน้ำเงี้ยวและแกงโฮ๊ะตรงหน้าของราวินพร้อมกับยื่นกล่องมะม่วงเบาตรงหน้าลูกพี่ลูกน้องที่ดูซูบผอมลงไปเยอะเพราะทานอะไรก็แทบจะอาเจียนออกหมดทุกอย่าง

“น่าตาน่าทานดี”

คนที่มีท่าทีหิวโซรีบพุ่งส้อมไปที่จานขนมจีนน้ำเงี้ยวหวังในใจให้ตัวเองไม่อาเจียนออกเพราะแทบจะเป็นเดือนแล้วที่เขาทานได้แต่ผลไม้รสเปรี้ยวข้าวปลาหรือของคาวแทบไม่ได้ลงถึงท้องเพราะเมื่อเข้าปากก็พุ่งออกหมด

“อืม..”

ราวินเคี้ยวขนมจีนได้สองสามครั้งเขาก็เริ่มนิ่งไปเพราะรู้สึกคุ้นเคยกับรสชาติอาหารนี้มากพอสมควรทำให้เขานึกย้อนไปถึงอดีตเมื่อไม่กี่เดือนก่อนขึ้นมาในหัว

“อ..โอเคหรือเปล่าคะพี่เร”

น้ำผึ้งเห็นพี่ชายของเธอเริ่มมีท่าทีนิ่งไปจึงรีบยื่นกระโถนใบเล็กส่งให้อีกฝ่ายเพราะคิดว่าเขากำลังจะอาเจียนออกมาแน่นอน

“อืม..พี่โอเค”

“ทานได้หรอคะ..โหย..ดีใจที่สุดเลยพี่ชายผึ้งจะได้ไม่เป็นศพตายซากแล้ว”

น้ำผึ้งดีใจแทบน้ำตาไหลลึกๆแล้วก็โล่งใจที่เธอจะได้ไม่ต้องวิ่งวุ่นหาแม่ครัวใหม่อีกแล้ว

“ลองแกงโฮ๊ะนี่สักคำนะคะ..ถ้าทานได้แสดงว่าแม่ครัวคนใหม่ที่ผึ้งหามาผ่านจริงๆค่ะ”

มือเรียวยื่นจานแกงโฮ๊ะเข้าไปใกล้หน้าของราวินและก็เป็นสัญญาณที่ดีให้กับน้ำผึ้งเพราะราวินทานของตรงหน้าด้วยท่าทีเอร็ดอร่อยไม่มีทีท่าว่าจะคลื่นไส้อาเจียนแม้แต่น้อยจนเวลาผ่านไปไม่นานนักอาหารที่ล้อมดาวทำมาให้ราวินชายหนุ่มก็ซัดเรียบไม่เหลือ

“ถูกปากกับฝีมือแม่ครัวที่ผึ้งหามาใช่ไหมล่ะคะ”

“อืม..พรุ่งนี้ให้เธอมาเริ่มงานได้เลย..ว่าแต่มีประวัติของเธอหรือเปล่า”

“นี่ค่ะ”

ราวินรีบเปิดเอกสารประวัติของแม่ครัวที่น้ำผึ้งยื่นให้ดูทันทีเพราะเขาสังหรณ์ใจว่าแม่ครัวคนนี้จะเป็นคนเดียวกับคนที่เขาเคยรู้จักในขณะที่ตามองไม่เห็นแต่แล้วก็ต้องได้รับความผิดหวังเพราะชื่อของแม่ครัวในเอกสารและประวัติของเธอเป็นคนละคนกับคนที่เขาคิด

“มีอะไรหรือเปล่าคะพี่เร”

“อ่อ..เปล่า..ให้เธอมาหาพี่พรุ่งนี้แต่เช้าเลยนะผึ้ง”

“ค่ะพี่เร”

หลังจากที่น้ำผึ้งกลับไปได้ราวินก็นั่งดูประวัติของล้อมดาวพักใหญ่จนได้ข้อสรุปว่าที่อาหารของเธอถูกปากเขาและมีรสชาติที่คุ้นเคยก็คงเป็นเพราะเป็นคนพื้นเมืองเหมือนกับลูกตาลคนที่เคยดูแลเขาในตอนที่มองไม่เห็น

“ทำไมผมต้องมาสนใจคุณด้วย”

ราวินรีบสลัดเรื่องของลูกตาลออกจากหัวย้ำกับตัวเองในใจว่าผู้หญิงแบบนั้นไม่สมควรที่จะให้เขาได้หวนคิดถึงอีกเพราะคิดว่าเรื่องดีๆที่เธอคอยดูแลเอาใจใส่จนทำให้เขามีความรู้สึกดีๆให้เป็นเพราะเธอทำไปเพื่อเงินเท่านั้น

ช่วงหัวค่ำวันนี้หลังจากที่ล้อมดาวได้รับข่าวดีจากน้ำผึ้งเธอก็รีบเก็บของอันน้อยนิดใส่กระเป๋าเพื่อที่จะเข้าไปเป็นแม่ครัวให้กับพี่ชายของน้ำผึ้งในวันพรุ่งนี้

“ต่อไปนี้เราจะมีชีวิตใหม่กันนะคะ”

หญิงสาวใช้เวลาไม่นานนักก็เก็บทุกอย่างเรียบร้อยเธอกลับมานั่งพิงหัวเตียงยกมือเรียวลูบท้องน้อยสองสามครั้งด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้มเธอหวังว่าเจ้านายคนใหม่จะใจดีเหมือนกับน้ำผึ้งจะได้ไม่ลำบากใจเท่าไรนักเมื่อต้องบอกว่าเธอกำลังตั้งท้อง

“จริงสิชื่อเจ้านายเราล่ะ..”

ล้อมดาวฉุกคิดขึ้นมาได้ว่าน้ำผึ้งยังไม่ได้บอกชื่อคนที่กำลังจะเป็นเจ้านายคนใหม่กับเธอเลยแล้วเธอก็ลืมที่จะถามไปเสียสนิทคิดไปคิดมาก็สลัดความคิดนี้ออกจากหัวเพราะยังไงพรุ่งนี้เธอก็ต้องไปทำความรู้จักกับเจ้านายคนใหม่อยู่ดี

“คุณพ่อขา..”

เสียงเรียกของเด็กหญิงตัวกลมหน้าตาน่ารักน่าชังในฝันทำราวินสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก

“อะไรวะเนี่ย”

คนตัวโตลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงยกมือหนาทั้งสองลูบหน้าลูบตาเรียกสติเพราะรู้สึกว่าเมื่อครู่ที่ฝันเหมือนความจริงพอสมควรนึกในใจว่าคงจะเก็บเรื่องที่เมธัสบอกว่าเขาท้องมาคิดมากจึงได้ฝันเช่นนี้ คิดไปคิดมาชายหนุ่มก็เริ่มที่จะมีอาการคลื่นไส้ขึ้นมาอีกครั้งจึงต้องรีบลุกจากเตียงเดินลงไปที่ชั้นล่างเข้าครัวเพื่อหาอะไรเปรี้ยวๆทานทันที

“เมื่อไรจะหายจากอาการบ้าๆนี้ซะทีนะเป็นเวรเป็นกรรมอะไรของฉันเนี่ย”

ราวินนั่งมองกล่องมะม่วงตรงหน้าบ่นอุกก่อนจะหยิบมะม่วงชิ้นเล็กเข้าปากไม่รู้เลยว่าอีกกี่คืนที่เขาจะต้องมาควานหามะม่วงทานเป็นคนแพ้ท้องอย่างที่เมธัสบอกอย่างนี้

เช้าตรู่วันต่อมา

ล้อมดาวนั่งแท็กซี่แบกเป้ใบไม่ใหญ่มากมาลงที่หน้าบ้านหลังใหญ่ตามพิกัดที่น้ำผึ้งนั้นให้มาเธอชะเง้อมองผ่านรั้วไม้ซี่ระแนงสูงก็เห็นได้ว่าบ้านหลังนี้ค่อนข้างใหญ่พอสมควรเธอรู้มาว่าที่นี่จะมีแค่เพียงพี่ชายของน้ำผึ้งอยู่คนเดียวเท่านั้นแอบสงสัยเหมือนกันว่าตกลงเจ้าของบ้านงกเงินที่จะต้องจ้างแม่บ้านหรือรักความเป็นส่วนตัวจริงๆกันแน่

ติ๊งต่องง

เมื่อรู้ตัวว่าคิดอะไรเพลินเกินไปแล้วจึงรีบดึงสติและกดกริ่งที่หน้าบ้านเพื่อให้เจ้าของบ้านนั้นรับรู้ว่าเธอนั้นมาถึงที่นี่แล้ว หลังจากกดกริ่งไม่นานนักรั้วระแนงไม้สูงก็ค่อยๆเลื่อนเปิดแต่สาวเจ้าไม่ยักจะเห็นว่ามีใครมาเปิดจึงถือวิสาสะเดินเข้าไปด้านในเพราะคิดว่าคงเป็นประตูอัตโนมัติที่เจ้าของบ้านกดสัญญาณให้เปิดจากด้านในแน่นอนเพราะคนมีเงินส่วนมากก็จะซื้อความสะดวกสะบายให้ตัวเองอยู่แล้ว

เมื่อก้าวเข้ามาจนถึงหน้าสระน้ำใหญ่ที่หน้าบ้านล้อมดาวก็ต้องชะงักงันตกตะลึงกับคนตรงหน้าที่ได้เห็น ราวินยืนล้วงกระเป๋ามองหน้าคนที่มาใหม่ด้วยอาการแปลกใจพอสมควรที่เห็นอีกฝ่ายมองเขาอย่างกับเห็นอะไรที่น่ากลัว

ล้อมดาวตัวชาวาบไปทั้งตัวเพราะผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าคือคนที่เธอเคยดูแลเขาในตอนที่อีกฝ่ายมองไม่เห็นและเธอก็เลือกที่จะหนีเขาไปเพราะรู้ว่าเขานั้นมีคู่หมั้นแล้ว

“เข้ามาสิ”

“เอ่อ..สวัสดีค่ะ”

สาวเจ้าเริ่มได้สติก็เมื่ออีกฝ่ายเอ่ยทักให้เธอเข้าไปในบ้านหญิงสาวรีบดึงสติยกมือสวัสดีอีกฝ่ายโดยที่ไม่กล้าสบตาคนตรงหน้าเท่าไรนักก่อนจะเดินตามหลังชายหนุ่มร่างสูงเข้าไปในบ้าน

ราวินหันมามองล้อมดาวอีกครั้งเพราะรู้สึกคุ้นกับเสียงของเธอมากเป็นพิเศษช่างเหมือนกับลูกตาลไม่มีผิดเพี้ยน ในส่วนของล้อมดาวเองก็เดินตามหลังราวินเก้ๆกังๆไม่คิดว่าโลกจะกลมจนทำให้เธอต้องมาเจอกับราวินอีกจนได้หากเธอฉุกคิดถามรายละเอียดกับน้ำผึ้งก่อนจะรับปากเรื่องงานคงจะดีกว่านี้ไม่น้อย