“หนูดีเป็นยังไงบ้างคะ” เพื่อนของหนูดีที่เดินทางมาจากภาคเหนือพร้อมแฟนของเธอเอ่ยถามผม
“เหมือนเดิมครับ” ผมเอ่ยเสียงเศร้าแล้วจับมือบางของคนรักที่หลับสนิทไม่ยอมตื่นมาหาผมสักที เธอหลับไปเกือบจะสองอาทิตย์ได้แล้ว เธอนอนนิ่งๆเหมือนต้องการพักผ่อน
“เดี๋ยวก็ฟื้นครับ” หมอกุ้งหมอที่เคยรักษาผมพูดขึ้น หมอกุ้งและคุณดาหลันเพื่อนของหนูดีเพิ่งจะได้วันว่างมาเยี่ยมเพื่อนของเธอ
“ผมก็ขอให้เป็นแบบนั้น” ผมพูดพร้อมเกลี่ยเส้นผมที่ปิดบังใบหน้าของคนรัก
“เรื่องลูกของคุณ ดาเสียใจด้วยนะคะ” คุณดาหลันพูดเสียงเศร้า ผมพยักหน้ารับรู้ ซึ่งผมก็เศร้าไม่ต่างกัน เรื่องลูกที่เสียไปเป็นเรื่องที่สะเทือนใจผมมาก แต่ผมก็ไม่สามารถแก้ไขอะไรได้ ตอนนี้ผมได้แต่ภาวนาขอให้คนรักของผมปลอดภัย แค่เธอตื่นขึ้นมา ความรู้สึกของผมคงจะดีกว่าที่เป็นอยู่ในตอนนี้
“แล้วเรื่องคนร้ายล่ะคะ ดาเห็นข่าวออกไปตอนแรกว่ามีอาการทางจิต” คุณดาหลันเธอถามต่อ
“เธอแกล
