ผ่ามิติทะลุโลกันตร์

ลมหมุน

ในความเงียบสงัดบนต้นไม้ที่สูงใหญ่ เป็นที่อีกแห่งหนึ่งที่หนุ่มเปลือยท่อนบน แอบสร้างไว้หลบภัยและมานอนเล่น ซึ่งต้นไม้ต้นนี้ที่ลีโอกำลังนอนอยู่นั้น กว่าที่เขาจะขึ้นมาได้ก็ยากเย็นพอสมควร แต่ลีโอไม่เหน็ดเหนื่อยเลยแม้แต่น้อย คนที่เหนื่อยคือหนุ่มเปลือยท่อนบน ที่ให้ลีโอขี่คอและเขาเป็นคนพาขึ้นมา

แต่สิ่งนั้นยังไม่เท่ากับกว่าจะเกลี่ยกล่อมให้ชายหนุ่มนั้นพามาในที่หลบภัย ลีโอจึงนอนนิ่งๆ มือก่ายหน้าผากด้วยความกลัดกลุ้ม เพราะพรุ่งนี้แล้วที่หนุ่มคนนี้ที่ต้องแยกทางกัน ลีโอจึงหันไปมองหนุ่มที่เปลือยท่อนบน ซึ่งเขาก็เห็นหนุ่มเปลือยท่อนบนนวดลำคอตัวเอง ลีโอเลยแน่ใจได้ว่าที่เป็นเช่นนั้นน่าจะมาจากตัวเขานั่นเอง เพราะหนุ่มเปลือยท่อนบนต้องให้ลีโอขี่คอขึ้นมาบนต้นไม้ ที่มีไม้มัดติดกันเป็นแผง และนำไม้ทำเป็นซี่กรงล้อมรอบ ส่วนข้างบนก็เป็นใบไม้ขนาดใหญ่ทำเป็นหลังคา

“เป็นอะไรปวดคอเหรอ”

“ฮือ ปวดคอก็เพราะมึงนั่นแหละ ตัวหนักเหมือนกัน หนักเหมือนช้างเลย”

ชายหนุ่มบ่นแต่ไมได้จริงจังหรือโกรธอะไรแม้แต่น้อย แค่บ่นไปอย่างงั้นแกล้งลีโอเพื่อนใหม่เล่น

“นายเคยยกเหรอช้างถึงว่าหนัก” ลีโอหัวเราะ

“มึงไม่ต้องมาหัวเราะ นอนสบายเลยเนาะ กูนี่ต้องมานั่งปวดคอ”

“ไม่เป็นไรเดี๋ยวนวดให้”

“นวดอะไรไม่เข้าใจ” หนุ่มเปลือยท่อนบนมองหน้าลีโอด้วยความสงสัย

ลีโอไม่พูดอะไรต่อเขาลุกขึ้นนั่ง และเอื่อมมือไปบีบและคลึงที่คอของชายหนุ่มเปลือยท่อนบนเบาๆ

“มึงจะฆ่ากูเหรอ” หนุ่มเปลือยท่อนบนสลัดลีโอจนล้ม

“ทำคุณบูชาโทษจริงๆ เราจะนวดให้นายคลายปวด”

“เหรอ ทำไมมึงไม่บอกกูก่อน ดีนะที่กูไม่ถีบมึงตกต้นไม้” เมื่อชายหนุ่มเปลือยท่อนบนพูดจบ ก็เอื่อมมือไปจับมือของลีโอและดึงขึ้นให้นั่ง

“อยู่เฉยๆ เดี๋ยวเราจะนวดให้นายเอง” เมื่อลีโอพูดจบก็ทำการคลึงบริเวณที่คอของหนุ่มเปลือยท่อนบนทันที

เพียงมือนิ่มๆ สัมผัสที่ต้นคอจนทำให้หนุ่มเปลือยท่อนบน รู้สึกคลายความเมื่อยปวดคอได้บางเล็กน้อย ยิ่งลีโอนวดหนักขึ้นบริเวณคอที่มีความตึงเคล็ดเริ่มคลายลง หนุ่มเปลือยท่อนบนเริ่มหลับตาเพราะความเพลิดเพลินสบายต้นคอ ในส่วนของลีโอก็เริ่มเมื่อยเขาเลยอยากจะเลิกนวด แต่ก็ยังไม่กล้าจะรอให้หนุ่มเปลือยท่อนบนบอกเอง แต่ก็ไม่มีทีท่าจะบอกให้หยุดแม้แต่น้อย ลีโลจึงต้องหาเรื่องมาพูดคุ

“นายชื่ออะไร”

“ชื่อเหรอ ไม่มีนะ ไม่มีใครเรียกกูเป็นชื่อ มึงตั้งให้กูหน่อยซิ”

“ได้ นายเหมือนทาร์ซานมากเลย เราจะเรียกนายว่าทาร์ซานก็แล้วกัน”

“ทาร์ซานชื่อแปลกดี กูชอบชื่อนี้ตกลงมึงเรียกกูชื่อนี้ก็แล้วกัน”

“นายถูกใจชื่อนี้ก็ดีแล้ว ว่าแต่นายหายปวดต้นคอหรือยัง”

“หายแล้วแต่อยากให้มึงนวดต่อทั้งคืนกูสบายคอดี”

“ไม่ได้หรอกเราต้องนอน”

“เอ่อจริงว่ะ ถ้างั้นพอได้แล้วนอนกันเถอะ”

ลีโอรอคอยเวลานี้มานานพอทาร์ซานบอกให้พอ เขาจึงรีบนอนทันทีเพราะตอนนี้ทั้งง่วงและเมื่อย เมื่อลีโอล้มตัวลงนอนก็หลับไปในทันทีด้วยความเพลีย ส่วนทาร์ซานก็ล้มตัวลงนอนตามและหันมามองหน้าลีโอ ด้วยใบหน้าที่ขาวใสสะอาด จนทำให้ทาร์ซานอยากสัมผัสใบหน้า เขาจึงเอื่อมมือลูบไล้บริเวณแก้มของลีโอ เพียงมือที่หยาบกระด้างได้สัมผัสใบหน้าที่อ่อนนิ่ม ทำให้ใจของทาร์ซานเต้นระรัวไม่เป็นจังหวะ จนต้องดึงมือออกและอมยิ้มมองหน้าลีโอจนเผลอหลับไปในที่สุด

ยามใกล้สางเป็นช่วงเวลาที่ฟ้าสว่าง แต่กลับมืดคลี้มดำทะมึน ลมที่พัดเอื่อยๆ เริ่มแรงขึ้นทุกขณะ เริ่มกรรโชกแรงขึ้นทุกวินาที จากลมกลายเป็นพายุลูกใหญ่ที่แรงพัดมหาศาล ได้ถาโถมโหมกระหน่ำพัดผ่าน บริเวณที่ลีโอกับทาร์ซานได้นอนอนอยู่ ด้วยความแรงจึงทำให้ร่างของลีโอและทาร์ซานได้ถูกแรงลม พัดลอยปลิวดั่งใบไม้ที่ลอยละล่อง

ทันใดนั้นลีโอได้สติร้องเสียงดัง แต่เสียงนั้นโดนกลบด้วยเสียงลมพายุ ที่พัดผ่านอย่างบ้าคลั่งและรุนแรงจนเกินที่จะต้านได้ ลีโอหลับตาพริ้มมือกวักไกว่ดั่งคนว่ายน้ำ แต่กลับกันดันกลายเป็นบนอากาศ เมื่อร่างของลีโอลอยมาไกลความแรงของพายุได้ลดน้อยลง จนเริ่มกลายเป็นแค่แรงลม เมื่อความแรงลดน้อยลงแต่ร่างของลีโอที่หนัก จนทำให้ลีโอได้ล่วงล่นลงบนโอ่งน้ำขนาดใหญ่ ที่ชนเผ่ากินคนกำลังจะจุดไฟต้มน้ำ

เมื่อร่างของลีโอล่วงหล่นเข้าไปในโอ่งขนาดใหญ่ ด้วยความสูงและน้ำหนักตัวของลีโอจึงทำให้น้ำกระจาย ร่างกระทบดินเผาที่หลอมเป็นรูปโอ่งได้แตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ จึงทำให้ร่างของลีโอได้กลิ้งตกหล่นลงกับพื้น พร้อมกับร่างชายอีกสามคน กระเด็นไปคนละทาง แต่มีอีกหนึ่งชายหนุ่มที่กระเด็นมาทับร่างของลีโอไว้ จนปากประกันด้วยพื้นที่เอียงชันจึงทำให้ร่างทั้งสองกลิ้งลง เป็นเหตุทำให้ทั้งคู่จำเป็นต้องกอดกัน และกลิ้งม้วนลงไปจนสุดทางลาดชัน เมื่อกลิ้งมาถึงพื้นที่ราบ ร่างทั้งสองยังทาบทับกันอยู่ ลีโอนอนอยู่เบื้องล่างโดยมีชายหนุ่มอีกคนที่ทับร่างลีโอไว้ ซึ่งเขาคนนั้นก็คือเอ็มบอดี้การ์ดหนุ่มของลีโอนั่นเอง ลีโอรู้สึกอึดอัดเพราะร่างสูงใหญ่ของเอ็มทับลำตัวเขาไว้ และริมฝีปากยังประกบปากของเอ็มอยู่อีก ลีโอจึงผลักร่างของเอ็มให้พลิกออกจากร่างของเขา

“เอ้า เอ็ม” ลีโอพยุงร่างลุกขึ้นนั่งและมองไปยังชายหนุ่มที่เขาพึ่งผลักออก ลีโอถึงกับตกใจประหลาดใจและดีใจคละเคล้ากันไป

เอ็มพยุงร่างลุกขึ้นนั่งและมองหน้าลีโอ เขามองอยู่พักใหญ่แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ลีโออดรนทนไม่ไหวจึงพูดขึ้นก่อน

“เจอนายก็ดีแล้ว จะได้พาเรากลับบ้านซะที”

“ภารกิจผมจบแล้ว ต่อไปนี้ทางใครทางมัน ผมมาเป็นบอดี้การ์ดคุณนี่ซวยตลอด” เอ็มลุกขึ้นยืนพร้อมมองไปรอบๆ บริเวณ

“ยังไม่จบ นายยังไม่ได้ไปส่งเราที่บ้านเลย”

“ผมลาออก ที่นี่ที่ไหนก็ไม่รู้ มีแต่ป่าและมนุษย์กินคน ขืนไปกับตัวซวยอย่างคุณ คงไม่มีชีวิตรอดถึงวันนี้พรุ่งนี้แน่”

“ที่นายรอดตายก็เพราะเราต่างหาก ถ้าเราไม่ตกลงมาในหม้อต้มน้ำร้อน ป่านนี้นายเป็นอาหารมนุษย์กินคนไปแล้ว”

“บุญคุณอะไรเรื่องบังเอิญมากกว่า แล้วไปไหนมาถึงมาตกลงในหม้อต้มคนได้”

“ลมพัดมา ลมแรงมากจนตัวปลิวมาถึงตรงนี้ แล้วจู่จู่แรงลมก็ลดลง เลยล่วงหล่นมาในหม้อต้มนั่นแหละ”

“หายกัน เพราะถ้าคุณไม่ตกลงมาในหม้อต้ม คุณก็ตายได้เหมือนกันถ้าหล่นลงกับพื้น”

“ไม่เห็นเกี่ยวกันเลย ถ้างั้นเราจ้างนายสิบล้าน พอเราออกไปจากที่นี่ เราจะให้พ่อโอนให้ทันทีเลย นายโอเคไหมเงินขนาดนี้เยอะมากนะ ใช้ได้ไปตลอดชีวิตเลยเลี้ยงครอบครัวได้สบาย”

“เก็บเงินของคุณไว้เถอะ เอาชีวิตให้รอดก่อนไม่ดีกว่าเหรอ เชิญคุณบูชาเงินของคุณต่อไปเถอะ ผมจะไปตามทางของผมแล้ว เราแยกกันตรงนี้แหละ

คุณจะไปทางไหนก็เชิญ” เอ็มพูดจบเขาก็เดินตรงไปทางที่โล่งๆ หน่อย ที่ไม่ค่อยมีต้นไม้พงหญ้าเท่าไร

“รอด้วย” ลีโอวิ่งตามอย่ากระชั้นชิด

“ตามมาทำไม ทางใครทางมันแล้ว”

เอ็มหันหลังมามองลีโอ หลังจากนั้นเขาหันหน้ากลับและเดินต่อไป ทำเหมือนลีโอไม่มีตัวตนอยู่ตรงนี้

“ถ้าไม่ให้เราตามนายไป แล้วจะให้เราไปทางไหน เราไม่รู้จะไปทางไหนจริงๆ เราไม่มีที่ไปนายใจร้ายมากเลย ใจดำ โหดร้าย ไม่รักษาคำพูด เป็นบอดดี้การ์ดได้ไง ไม่มีจรรยาบรรณของการเป็นบอดี้การ์ด ถ้าภารกิจยังไม่เสร็จห้ามยกเลิกกลางคัน และข้อสำคัญพ่อเราให้นายดูแลเรา พาเรามาส่งที่บ้าน แต่นายกลับพาเรามาที่กลางป่า นี่คือความผิดนายไม่ใช่ความผิดเรา นายต้องรับผิดชอบชีวิตเราจนกว่าจะพาเรากลับบ้าน ถ้านายไม่พาเรากลับบ้าน นายมีความผิดอย่างมหันต์ นี่อะไรกัน เป็นคนแต่ไม่มีความรับผิดชอบ นายไม่สมควรมาประกอบอาชีพบอดี้การ์ด”

“หุบปาก รำคาญ”

หลังจากพูดจบเอ็มหันหลังกลับและเดินมามองลีโอ เพราะคำพูดที่ว่าเขาสารพัดนั้นช่างเจ็บจุกอยู่เหมือนกัน

“ไม่หุบจะทำไม” ลีโอยื่นหน้าไปใกล้ๆ เอ็ม

“ที่ยื่นปากมานี่ติดใจเหรอ อยากโดนจูบอีกใช่ไหม ตอนที่กลิ้งตกลงมากอดซะแน่นเชียว ส่วนปากก็ไม่ยอมปล่อยประกบติดแน่นอย่างกับกาวตราช้าง” เอ็มอมยิ้มนิดๆ

“ใครเขาติดใจล่ะ” ลีโอถอยใบหน้ากลับ

“ถ้าไม่ติดใจก็ดีแล้ว จะไปทางไหนก็ไป ถ้าตามมาอีกระวังจะเจ็บตัว”

“จะตามจะทำไม ไม่กลัวหรอก”

“ตามใจ ตามให้ทันก็แล้วกัน”

เอ็มรีบเดินกึ่งวิ่งเพื่อที่จะให้ห่างลีโอ เพราะคิดว่าถ้าพาลีโอไปด้วยจะเป็นตัวถ่วง เอ็มดูท่วงท่าของลีโอแล้วคงทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง เพราะเกิดมาบนกองเงินกองทอง ขืนเอาไปด้วยก็ต้องคอยดูแลตลอดทาง เพราะเขาคิดว่าที่นี่ไม่ใช่โลกปัจจุบัน เขาจึงไม่มีความจำเป็นที่ต้องดูแลลีโออีกต่อไป

ในระหว่างที่สองหนุ่มเดินตามกันมาอย่างห่างๆ นั้น ก็ได้ยินเสียงชายหลายคนตะโกนดังขึ้น ซึ่งก็ไม่ใช่ใครอื่น เป็นชายที่อยู่ในหม้อต้ม และเป็นนักฆ่าที่ตาล่าตามล้างลีโอนั่นเอง ที่หลงเข้ามาในที่นี่แห่งนี้ด้วยเหมือนกัน

“เฮ้ย มันอยู่โน้น” สองหนุ่มที่ไล่ลาลีโอกับเอ็มที่หลุดเข้ามาในภพใหม่นี้วิ่งตามมา

เอ็มหันไปดูแว่บหนึ่งแล้ววิ่งอย่างเร็วต่อไป ส่วนลีโอก็วิ่งตามเอ็มไปติดๆ ซึ่งเอ็มนั้นคาดคะเนผิดถึงที่ลีโอจะมามาดคุณหนู แต่อึดแข็งแกร่งไม่ใช่คุณหนูเลย เพราะพ่อของลีโอเลี้ยงแบบให้ช่วยเหลือตัวเอง โดยให้เรียนที่ต่างประเทศตั้งแต่ไฮสคูลยันจบปริญญา และข้อสำคัญลีโอได้เป็นนักกีฬาประจำมหาวิทยาลัยด้วย

“วิ่งไวเหมือนกันนี่” เอ็มพูดขึ้นเมื่อลีโอวิ่งมาเคียงข้างเขา

“อย่าดูคนแต่ภายนอก เหมือนเราที่ดูนายว่าน่าจะเป็นคนดี แต่ที่แท้เน่าในใจแคบใจดำ”

“หุบปาก ถ้าอยากรอดรีบวิ่งเร็วๆ มันมีอาวุธด้วยหรือเปล่าก็ไม่รู้” เอ็มพูดขึ้น

“ถ้างั้นไปเลย” ลีโอพูดจบวิ่งนำหน้าเอ็มไปในทันที

เอ็มถึงกับงงเพราะลีโอนั้นวิ่งได้เร็วกว่าเขาอีก และไม่ได้นอ่อนแออย่างที่คิดไว้แม้แต่น้อย แต่ถึงอย่างไรเขาก็คิดจะตีตัวออกห่างจากลีโออยู่ดี ถึงแม้ลีโอจะช่วยเหลือตัวเองได้ แต่เขาก็ไม่อยากยุ่งกับพวกมาเฟียอีกแล้ว ที่เอ็มต้องหลงมาอยู่ในป่าแห่งนี้ก็เพราะพ่อของลีโอที่เป็นมาเฟีย และพวกศัตรูของพ่อลีโอก็เป็นเช่นเดียวกันเขาเลยไม่อยากยุ่งอีกต่อไป