ตอนที่ 6 ซ้ำๆซากๆ NC++
1350 คำ
วิชยุตม์มองยัยตัวเล็กนี่ที่กำลังกอดเขาอยู่ทั้งที่ร่างกายของเรายังเปลือยเปล่าทั้งสองคน เนื้อแนบเนื้อแบบนี้ทำเอาเขาหายใจติดขัดยัยตัวเล็กนี่เผ็ดแซ่บถึงเครื่องจริงๆ
" เฮ้อ!!! "
คนตัวโตถอนหายใจออกมาเบาๆเพราะอะไรน่ะหรอเพราะเขาถือคติที่ว่ากินอิ่มแล้วไม่ชอบซ้ำ แต่ตอนนี้ดูเหมือนเธอจะเป็นคนทลายกำแพงทุกอย่างที่เขามีแทบจะหมดทุกอย่างแล้ว ตั้งแต่ที่เขาแอบถอดเครื่องป้องกันออกไปแล้วนะ นี่ยังจะมาชวนเขาต่ออีกยก เริ่มชักไม่แน่ใจเหมือนกันว่าไม่ซ้ำหรือจะซ้ำๆซากๆกันแน่
" อ้อนขนาดนี้ไม่ได้นอนอย่ามาโทษฉันนะ พรุ่งนี้ตื่นขึ้นมาจำให้ได้แล้วก็เดินให้ไหวก็แล้วกัน "
ร่างเล็กพยักหน้าหงึกๆอย่างเข้าใจ สำหรับเธอตอนนี้ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นขอดับร้อนในร่างกายก่อนแล้วกัน เธอมีสตินะแต่สติที่เธอมีมันดันมีแต่ความต้องการของร่างกายไม่มีที่สิ้นสุดเนี่ยสิ เธออยากให้เขาทำกับเธอซ้ำๆทำจนกว่าพิษที่มีในร่างกายมันจะออกไปจนหมด
เวียร์อุ้มเธอขึ้นมาอีกครั้งในท่าลิงอุ้มแตงพร้อมกับเดินออกมาจากห้องน้ำเมื่อเห็นว่าการใช้น้ำชโลมร่างกายให้เธอมันไม่ได้ผลเลยสักนิด เขาเดินมาเรื่อยๆจนถึงปลายเตียงจึงวางเธอลงพร้อมกับยืนอยู่ตรงหน้าเธอแล้วใช้ผ้าขนหนูซับน้ำที่เกาะอยู่บนกายเธอรวมไปถึงเส้นผมให้มันแห้งแม้จะไม่สนิทแต่ก็ดีกว่าปล่อยให้ตัวเปียกจนหนาวสั่น คนเมาขนาดนี้เจอทั้งฤทธิ์แอลกอฮอล์ทั้งฤทธิ์ยาเข้าไปคงไม่มีสติแล้วล่ะ
พิพิมพ์ในระหว่างที่รอให้เขาเช็ดเนื้อตัวของเธออยู่มือเล็กๆก็แสนจะซุกซนยกขึ้นมาลูบไล้ซิกแพคแน่นๆของเขารวมถึงจับวีไลน์ที่เด่นชัดนั่น เธอลูบไล้ไปมาจนไม่ได้สังเกตใบหน้าของเวียร์เลยสักนิดว่าเขาต้องอดทนอดกลั้นขนาดไหน มือเล็กๆลูบวนไปทุกสัดส่วนของร่างกายเขาแต่เขาก็ยอมให้เธอทำแต่โดยดีทั้งที่ก่อนหน้านี้ก็ไม่มีใครทำแบบนี้ได้สักคน เขาไม่ชอบให้ใครมาลูบไล้ตามร่างกายเมื่อสุขสมแล้วเพราะมันน่ารำคาญแต่กับเธอมันกลับไม่ได้เป็นแบบนั้น ความอดทนสุดท้ายของเวียร์ขาดสะบั้นลงเมื่อคนตัวเล็กใช้มือของเธออ้อมไปบีบบั้นท้ายของเขาอย่างแรงจนเขาแทบสะดุ้ง
" ไม่ต้องชงต้องเช็ดมันแล้ว มานี่เลยเด็กดื้อ "
เวียร์ผลักให้พิพิมพ์นอนหงายลงไปที่ปลายเตียงทั้งที่เนื้อตัวของเธอยังไม่แห้งดีด้วยซ้ำ ส่วนตัวเขาน่ะหรือยังไม่ได้เช็ดเลย จากนั้นก็ยกขาทั้งสองข้างของเธอขึ้นมาพาดบนบ่าแกร่งทั้งสองข้างของตัวเอง และก็จับแท่งเอ็นร้อนที่มันพร้อมรบอยู่ตลอดเวลาแม้จะรีดพิษออกไปแล้วก็ตามยัดมันเข้าไปในร่องรักคับแคบของเธอทีเดียวจนสุดลำ ทำเอาคนตัวเล็กผวาไม่น้อยจิกเล็บลงบนเตียงกว้างเพื่อระบายความกระสันที่เกิดขึ้นภายในกาย แม้ใบหน้าที่เหยเกแสดงถึงความเจ็บปวด ทว่ากลีบเนื้ออวบอูมอีกทั้งร่องรักกลับตอดรัดแท่งร้อนของเขาอย่างไม่หยุดหย่อน
" อื้ม...ซี๊ด.... "
" อ๊ะ!!! "
เสียงเนื้อกระทบเนื้อเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆตามแรงปรารถนาของทั้งสองคน ร่างสูงกระแทกร่างถาโถมไม่ยอมหยุดหย่อน มือหนาบีบเค้นเนินอกสลับกันไปมาทั้งสองข้างจนมันแทบจะแหลกคามืออยู่แล้ว แต่ทว่าทั้งๆที่คิดว่าแรงแล้วพิพิมพ์กลับไม่ถึงใจเสียอย่างนั้น
" อื้อ...ขอแรงๆกว่านี้อีกได้ไหม "
หัวใจหมีก็ไม่สู้หัวใจของเธอแล้วในตอนนี้ ความกล้าบ้าบิ่นได้เข้ามาแทนที่เรียบร้อยแล้ว ไม่รู้จักเจ็บจักปวดรู้แต่ว่าอยากให้เขาถาโถมเข้ามาแรงแล้วก็แรงได้อีก
" ถ้าแรงกว่านี้เธอก็ฉีกแล้วนะ นี่ฉันชักไม่แน่ใจแล้วว่านี่มันคือฤทธิ์ยาหรือว่าความต้องการจริงๆของเธอกันแน่ ยัยเด็กหื่น "
ร่างสูงบอกออกมาเพราะตอนนี้เขามองดูร่องรักของเธอมันบวมเป่งจนน่าสงสารไปหมดแล้วอีกทั้งเต้าอวบของเธอก็เต็มไปด้วยรอยนิ้วมือทั้งห้านิ้วของเขาแล้วไม่รู้ทนทานได้ยังไง ใจเธอมันได้ก็จริงแต่ร่างกายของเธอมันไม่ไหวบอกไหวแล้วตอนนี้ เอาไว้คราวหน้าถ้าเจอกันอีกเขาจะจัดหนักให้เธอมากกว่านี้ก็แล้วกัน แต่เอ๊ะ! คราวหน้างั้นหรอ คงไม่มีแล้วมั้งเพราะเขาไม่เคยซ้ำใครเลย และโลกก็คงไม่กลมจนถึงขนาดเหวี่ยงเรามาเจอกันอีกครั้งหรอก
" ร้อน พิมพ์ร้อนจนร่างแทบระเบิดแล้วตอนนี้ "
ร่างเล็กที่เอาแต่จิกเล็บยาวสวยลงบนเตียงนอนเพื่อระบายความเสียวซ่าน ส่วนเวียร์ตอนนี้นึกตำหนิเพื่อนของตัวเองเสียแล้ว ไม่ใช่ว่าเขาไม่สามารถทำเธอแรงกว่านี้ได้ เขาทำได้ แต่เขาคิดว่าครั้งแรกของเธอมันไม่ควรจะหนักหนาไปมากกว่านี้แล้ว แม้ว่าเขาจะอยากได้เธอทั้งคืนแต่คงทำแบบนั้นไม่ได้ จบรอบนี้เขาคงต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อให้เธอได้พักผ่อน
" รู้แบบนี้ฉันพกยานอนหลับมาไว้ด้วยก็ดีจะได้เอามาไว้ใช้กับเด็กดื้อไม่รู้จักพออย่างเธอ "
ร่างสูงบ่นออกไปอย่างนั้นเมื่อเห็นว่าเธอเอาแต่ร้องขอ แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อเธอเผลอพูดออกมาเสียดื้อๆ
" หึ ยานอนหลับงั้นหรอ ก็อยู่ในแก้วเหล้านั้นไง มาถึงขนาดนี้ก็ไม่ต้องกินมันแล้ว "
ร่างเล็กบอกออกไปเมื่อนึกขึ้นได้ เสี้ยวความคิดของเธอมันยังจดจำได้อยู่เลยว่าจะมอมเหล้าเขาในแก้วนี้แล้วให้เขาหลับไป แต่เวียร์ที่ได้ฟังแบบนั้นมันกลับไปสะกิดต่อมอยากรู้ของเขาขึ้นมาทันที นี่ไม่ใช่การเจอกันโดยบังเอิญแบบที่เขาเข้าใจหรอกหรอ
" อะไรนะ ในแก้วนี้มียานอนหลับอย่างนั้นหรอ นี่เธอต้องการจะทำอะไรกันแน่ "
ร่างสูงถามออกมาพร้อมกับความสงสัยที่มีอยู่ในใจแต่ด้วยสภาพร่างกายของพิมพ์ตอนนี้ไม่สามารถตอบอะไรต่อไปได้ เธอจึงเลือกที่จะนิ่งเงียบแล้วกลายเป็นเวียร์ที่รู้สึกโกรธเคืองเธอขึ้นมานิดๆ เมื่อรู้ว่าเธอกำลังจะวางยานอนหลับเขา แม้ไม่รู้ว่าจะด้วยสาเหตุอะไรก็ตามแต่ความสงสารที่เขามีต่อเธอในตอนนี้มันหมดไปแล้ว กะว่าหมดยกนี้จะให้พักงั้นก็ไม่ต้องพักมันทั้งคืนไปเลยก็แล้วกัน เอาให้คุ้มไหนๆก็โดนหลอกให้ขึ้นเตียงกับเธอแล้ว
ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!
ร่างสูงยกขาเธอออกจากบ่าแล้วกางให้กว้างยิ่งกว่าเดิมจากนั้นก็กระแทกกระทั้นเธอเข้าไปอย่างไม่บันยะบันยัง อีกทั้งยังก้มลงไปบดจูบเธออย่างเร่าร้อนอีกด้วย บทรักที่มอบให้ต่อจากนี้และตลอดคืนจะไม่มีความปราณีแล้ว
" อ่าาส์ ต้องการให้กระแทกแรงๆใช่ไหม ได้สิ พรุ่งนี้เดินไม่ไหวก็คลานลงจากเตียง! "
- ผู้เขียน
