กางปีกปกป้อง
1810 คำ
โสรยา TALK
ฉันได้ยินเสียงคนพูดชื่อฉันอยู่ข้างๆหู ตอนนี้ฉันรู้สึกตัวแล้วและกำลังพยายามเปิดเปลือกตาที่หนักอึ้งขึ้นมาจ้องมองคนที่เรียกฉัน
พอเปิดเปลือกตาขึ้นมามอง ฉันก็เห็นหน้าของผู้ชายที่ทรยศหักหลังไปเป็นชู้กับผู้เป็นแม่ของฉันเอง
เหมือนเข็มนับล้านทิ่มแทงหัวใจเมื่อได้เห็นทั้งสองอีกครั้ง หยาดน้ำตาของฉันไหลพรั่งพรูออกมาไม่ขาดสาย มันจุกมันเจ็บจนอธิบายเป็นคำพูดไม่ได้
“โสรยาฟื้นแล้วเหรอ”
“โสรยารู้ไหมว่าโทมัสเป็นห่วงโสมากนะ”
เสียงของชายที่ทรยศหักหลังฉันเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่แสดงความห่วงใย ยิ่งเขาแสดงกิริยาแบบนี้ใส่ฉันฉันก็ยิ่งร้องไห้ สิ่งที่เขาและแม่ของฉันกระทำมันเลวร้ายเกินที่ฉันจะให้อภัย
“อย่ามาจับมืออย่ามาถูกตัวฉันไอ้คนสารเลว” ฉันเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบแห้งจ้องมองหน้าเขาทั้งน้ำตา
ฉันต้องการหลุดพ้นจากเรื่องระยำนี้ และไม่ต้องการให้ทั้งสองมากรีดหัวใจของฉันอีก
ต่อให้ฉันยังรักเขามาก ฉันก็ไม่อาจจะกลับไปใช้ชีวิตคู่ผัวตัวเมียกับเขาได้อีก ไม่มีผู้หญิงคนไหนทนเรื่องแบบนี้ได้และฉันก็เป็นหนึ่งในนั้นที่จะไม่ทนเรื่องระยำนี้แน่นอน
“โสรยาแม่ขอโทษ แม่ไม่อยากให้มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นเลยแม่ขอโทษจริงๆต่อไปนี้แม่จะไม่ทำเรื่องแบบนี้อีก โสให้โอกาสโทมัสให้โอกาสแม่นะ แม่สำนึกผิดแล้วจริงๆ”
ผู้เป็นบุพการีของฉันด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ท่านทำหน้าราวกับว่าท่านกำลังรู้สึกผิดแต่ในความรู้สึกของฉันมันกลับไม่เป็นแบบนั้น
ฉันกลับรู้สึกว่าท่านกำลังแสดงละครอยู่...
ถ้าท่านกับสามีของฉันมีความรู้สึกผิดชอบชั่วดีเรื่องทั้งหมดมันก็คงจะไม่เป็นแบบนี้ มันจะไม่เกิดเรื่องระยำแบบนี้ขึ้น และเรา 3 คนก็ยังจะใช้ชีวิตเป็นครอบครัวด้วยกันอยู่
แต่นี่เรื่องมันเกิดขึ้นแล้ว ฉันก็คงไม่อาจจะทนฝืนมองหน้าทั้งสองได้ ฉันคงไม่อาจที่จะทนมองพวกเขาอยู่ในครอบครัวเดียวกันกับฉันได้
“แม่ไม่ต้องมาขอโทษอะไรทั้งนั้น โสยกโทมัสให้แม่ ต่อไปนี้ไม่ต้องหลบ ๆ ซ่อน ๆ เอากันอีก โสจะให้แม่กับเขาอยู่กินฉันผัวเมียกัน ส่วนโสกับลูกจะไปตามทางของเรา ฮื่อ ๆ”
“โส...”
“เรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่เกิดขึ้นนี้จะเป็นเพราะความไม่รู้จักพอหรือไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจก็แล้วแต่ โสจะไม่โกรธแค้นจะทำใจและปล่อยผ่าน แม่กับโทมัสก็กลับไปใช้ชีวิตผัวเมียเถอะ โสจะไม่ยุ่งเกี่ยวอะไรอีก ฮือ ๆ”
“แต่ลูกเขาต้องการพ่อนะโสรยา” โทมัสผู้เป็นสามีของฉันเอ่ยขึ้น ฉันถึงกับหันไปจ้องหน้าเขาด้วยนัยน์ตาพร่ามัวเพราะถูกบดบังจากน้ำตามันไหลที่ไหลออกมาอีกครั้ง
“รู้ทั้งรู้ว่าลูกต้องการพ่อแต่ก็ยังกระทืบคำว่าครอบครัวจนมันแหลกสลาย ต่อไปนี้อย่ามาเรียกร้องคำว่าพ่อจากลูกของโสเพราะนายจะไม่มีวันได้มัน รีบออกไปสักที แล้วอย่ามาให้เห็นหน้าอีก” ฉันเอ่ยตัดความสัมพันธ์กับทั้งสองคน ฉันรักแม่ของฉันมากนะแต่เรื่องวันนี้ฉันรับมันไม่ไหวจริง ๆ
“โส คนเราทำผิดพลาดได้จะไม่ให้โอกาสคนที่ทำผิดพลาดแค่ครั้งแรกหน่อยเหรอ” โทมัสเอ่ยถาม แต่ฉันเงียบฉันไม่อยากจะตอบคำถามอะไรอีกแล้ว เพราะสิ่งที่ฉันพูดฉันก็คิดว่าฉันพูดในสิ่งที่ฉันต้องการจะพูดไปหมดแล้ว
“ฮึก”
“ฉันอยากให้...”
ปึง ยังไม่ทันที่โทมัสจะพูดจบเสียงทุบโต๊ะดังปึงก็ดังขึ้น ทุกคนต่างหันไปตามเสียงนั้นเป็นตาเดียว ใบหน้าของแดเนียลบูดบึ้งจ้องมองมาที่พวกเราทั้ง3คนใบหน้าของเขาแดงก่ำรามไปถึงใบหูกัดฟันกรอดอย่างโกรธจัด
เขาหยัดกายลุกขึ้นเต็มความสูงแล้วปรี่เข้ามากระชากคอเสื้อของโทมัสอย่างแรง
“ไอ้ระยำ” น้ำเสียงห้วนกระด้างดังขึ้นหมัดของแดเนียลลอยหวือชกเข้าที่ใบหน้าคมคายของโทมัสจนเขาล้มลงไปกองกับพื้นทันที
ฉันยังคงอ้าปากค้างจ้องมองการกระทำของผู้ชายแสนดีอย่างแดเนียลอย่างตกใจ
ผัวะ! ผัวะ! ผัวะ!
เขารัวหมัดใส่โทมัสไม่หยุดถึงแม้ร่างของโทมัสจะล้มไปกองกับพื้นแล้วแต่แดเนียลก็ตามไปชกรัวรัวพร้อมกับกระทืบแรงๆ
“กรี๊ด”
เสียงกรีดร้องของแม่ของฉันดังขึ้นท่านพยายามเข้าไปห้ามปรามแดเนียลที่กำลังชกโทมัสอย่างสุดกำลัง ท่านกรีดร้องออกมาอย่างตื่นตกใจ ส่วนฉันกำลังอึ้งทุกอย่างมันรวดเร็วจนตั้งรับไม่อยู่
ฉันไม่เคยเห็นแดเนียลเขาแสดงอาการแบบนี้ออกมาเลย ตอนสมัยเรียนก่อนจะแยกย้ายกัน เขาไม่เคยชกต่อยไม่เคยมีเรื่องกับใคร
“หยุดนะ หยุดเดี๋ยวนี้ หยุดทำร้ายโทมัสเดี๋ยวนี้”
แม่ของฉันแผดเสียงร้องพร้อมกับทุบเข้าไปที่แผ่นหลังกว้างของแดเนียลแรง ๆ เขาหันมาก่อนจะฟาดฝ่ามือใส่ใบหน้าแม่ของฉันจนล้มลง
เพี๊ยะ
“กรี๊ดไอ้คนระยำจะกล้าตบฉันเหรอ” แม่ของฉันแผดเสียงร้องไม่หยุดพร้อมกับพุ่งเข้าทุบร่างของแดเนียลอีกครั้ง
“พวกมึงเลวระยำมากไอ้พวกสารเลวมึงกล้าทำแบบนี้กับโสรยาได้ยังไง” เขาตวาดดังลั่นไม่ได้สนว่าจะหัวแก่หัวดำขนาดไหนแล้ว เขาคงจะโกรธจัดแม่ของฉันเป็นผู้ใหญ่แต่ทำตัวไม่น่าเคารพ แดเนียลก็คงจะไม่เคารพอีกต่อไป
ผัวะ! ผัวะ!
“โอ๊ย”
“กูไม่น่าปล่อยให้เธอได้แต่งงานกับมึง กูน่าจะขัดขวางมึงทุกอย่าง กูน่าจะเอาความเลวในตัวกูแย่งชิงทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เธอมาครอบครอง ทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้คนระยำเข้ามาทำลายชีวิตของเธอแบบนี้” แดเนียลพูดเสียงสั่นมือก็ชกโทมัสไม่หยุด
“กูจะเป็นยังไงก็ช่าง แต่ตอนนี้กูเป็นผัวเธอเป็นพ่อของลูกเธอเป็นสามีที่ถูกต้องตามกฎหมายของเธอ ต่อให้กูจะชั่วจะเลวยังไงกูก็ยังคือผัวของเธอ มึงเข้าใจเอาไว้ด้วยไอ้แดเนียลไอ้ระยำ” โทมัสต่อปากต่อคำกับแดเนียลอย่างไม่ลดละ
คำพูดของโทมัสยิ่งทำให้แดเนียลโมโห เขาเตะเข้าไปที่ใบหน้าของโทมัสอยู่หลายๆครั้งจนกระทั่งเขาเลือดออกเต็มปากเต็มจมูกไปหมด
“พอได้แล้วพอกันได้แล้วเลิกทะเลาะกันแล้วออกไปสักที” ฉันฝืนความเจ็บปวดแล้วตะเบ็งเสียงไล่คนทั้งสามให้ออกไป สถานการณ์ตอนนี้มันแย่ลงยิ่งทั้ง 3 ตะลุมบอนกันอยู่แบบนี้ฉันก็ยิ่งรู้สึกแย่ รู้สึกปวดหัวปวดแผลไปหมด
ปึก! ปึก!
โทมัสถีบร่างหนาของแดเนียลหงายท้องจากนั้นก็วิ่งตรงเข้าไปเพื่อจะทำร้ายเขา
แกรก มัจจุราชมันวาวเล็งไปที่โทมัส เขาถึงกับสะดุ้งโหยงชะงักมือค้าง เมื่อได้เห็นว่าแดเนียลมีอาวุธร้ายอยู่ในมือที่พร้อมจะปลิดชีพของเขาให้ดับดิ้นลงทันที ถ้าเกิดว่าเขาเข้าไปทำร้ายร่างกายของแดเนียล ตอนนี้ ฉันตกใจมือสั่นไปหมด
“ถ้ามึงเข้ามามึงตาย แต่ถ้ามึงกับอีผู้หญิงสารเลวคนนั้นออกไปจากห้องพวกมึงจะรอด แล้วอย่าให้กูเห็นหน้าของคนพวกมึงอีก” แดเนียลด้วยน้ำเสียงห้วนกระด้างจ้องมองทั้งสองด้วยแววตาที่ลุกโชนไปด้วยไฟโทสะที่พร้อมจะแผดเผาทั้งสองให้มอดไม่เป็นเถ้าธุรี
“ไปกันเถอะโทมัสอย่าไปยุ่งกับไอ้คนสารเลวพันนี้เลย เราอย่าเอาพิมเสนไปแลกกับเกลือมันไม่คุ้มกันหรอก” แม่ของฉันเอ่ยกับบุตรเขยที่มีสถานะเป็นสามีของท่านในตอนนี้ แล้วประคองร่างสะบักสะบอมนั้นให้ลุกขึ้น
“แล้วใครเป็นเกลือใครเป็นพิมเสนล่ะ แต่กูว่าเกลือหรือว่าพิมเสนมันก็ยังมีค่ากว่าคนสารเลวที่รวมหัวกันทำเรื่องเลวระยำกับโสรยา เธอคือลูกสาวของมึง ไม่คิดว่ามึงจะเป็นแม่ระยำถึงขนาดเอาผัวของลูกไปเป็นผัวของตัวเอง” คำพูดเผ็ดร้อนพ่นออกมาจากปากของแดเนียลไม่หยุด
“ไอ้แดเนียล”
“หึ”
“ถ้าคนอย่างพวกกูต่ำ คนอย่างมึงก็ต่ำไม่ต่างกัน ต่ำตรงที่มึงรักเมียกู อยากได้เมียกูมาเป็นของมึงเอง แต่ก็อย่างว่าแหละเนาะ ถึงแม้ว่ามึงจะได้เธอไปครอบครองมึงก็ได้กินเศษเดนที่หลงเหลือจากกูแค่นั้นล่ะวะ”
“ไอ้ระยำ”
“ผู้หญิงคนนั้นเป็นเมียของกู แล้วกูก็เชยชมเธอมาไม่รู้กี่ครั้งจนกระทั่งเธอท้อง ตอนนี้เธอก็ยังท้องลูกของกูอีก เป็นเมียที่ถูกต้องตามกฎหมายของกู และกูจะไม่มีวันหย่าขาดให้เธอแน่นอน” โทมัสเอ่ยอย่างคนที่ถือไพ่เหนือกว่า แดเนียลดูไม่รู้สึกอะไรกับคำพูดแสนเลวร้ายนั้นเลย เขายกยิ้มมุมปากอย่างพอใจก่อนจะเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อยเลิกคิ้วขึ้นจ้องมองทั้งสองอย่างสมเพช เขาแสดงออกทางสายตาจนฉันรับรู้ได้
“กูจะบอกอะไรมึงสักอย่างไอ้โทมัสทุกวันนี้เขามีกฎหมายฟ้องหย่า แล้วคนที่มีเงินมากมายมหาศาลอย่างกูก็สามารถทำที่มึงอย่าขาดกับโสรยาได้ ถ้าเกิดว่าเธอต้องการที่จะหย่ากับมึงจริงๆ แล้วหลังจากนี้เป็นต้นไป มึงอย่าหวังว่ามึงคนอย่างมึงจะยุ่งกับผู้หญิงอย่างโสรยาได้อีก” โทมัสจ้องมองหน้าโกรธแค้น พร้อมกับสะบัดตัวเดินออกไปจากห้องพร้อมกับแม่สารภีทันที แดเนียลเก็บปืนไว้บนลิ้นชักแล้วเดินตรงมาหาฉันที่นั่งอยู่บนเตียง
“ไม่เป็นไรใช่ไหม” แดเนียลยิ้มให้ฉันรอยยิ้มนั้นมันช่างอบอุ่นเหลือเกิน ฉันจ้องมองรอยยิ้มนั้นก่อนจะร้องไห้ออกมาถึงแม้จะยังเจ็บแผลที่ตัวที่แขนหรือที่หัวมันก็ไม่เจ็บเท่าหัวใจของฉันตอนนี้
“แดเนียล ฮือ”
ฉันร้องไห้สวมกอดร่างหนาของแดเนียลด้วยแขนข้างเดียวพร้อมกับปล่อยน้ำตาไหลรินจนเปียกชุ่มเสื้อของเขา
“ไม่เป็นไรนะ ฉันจะกางปีกปกป้องโสกับลูกเอง”
- ผู้เขียน
