บทที่ 8 จุดเริ่มต้นของคนคลั่งรัก
หลังจากเอกภพออกไป ภวิศเดินมานั่งลงบนเตียงกว้างข้างๆกับร่างบาง มองใบหน้าที่เริ่มมีสีขึ้นหลังจากได้รับยาไปแล้ว มือหนาลูบไล้ไปที่ใบหน้าสวยด้วยความแผ่วเบากลัวว่าอีกฝ่ายจะตื่นขึ้นมา
ทั้งที่เขาควรจะโกรธเกลียดเด็กคนนี้ให้มากกว่านี้ด้วยซ้ำ ในเมื่อเด็กนี้เป็นต้นเหตุให้พ่อของเขาต้องตาย แต่แค่คิดว่าพรุ่งนี้จะตื่นมาแล้วไม่ได้เจอใบหน้าสวยนี้อีก เขาก็รู้สึกเจ็บปวดหัวใจขึ้นมาทันที สงสัยเขาคงจะบ้า หรือไม่ก็รักเด็กนี้มากจนถอดตัวไม่ขึ้น ก็นะอุตส่าห์เฝ้ามาตั้งสองปี
เขาก็ดูภาพพวกนั้นอีกครั้ง แล้วก็พอรู้ได้ว่าขวัญจิราก็แค่เหยื่อของเรื่องนี้เหมือนกัน เขาไม่ควรไปโทษเด็กนี้ตั้งแต่แรก
“พี่ขอโทษนะครับ พี่น่าจะคิดได้ให้เร็วกว่านี้ ว่ามันไม่ใช่ความผิดของหนูเลย”
“เสี่ยหมี”เสียงแหบแห้งของขวัญจิราเอ่ยเรียกคนที่เอาแต่ก้มหน้าอยู่
“หนูฟื้นแล้วเหรอ เป็นยังไงบ้างดีขึ้นมั้ย หิวรึเปล่า”
