บทที่ 2 เริ่มงานใหม่วันแรก..2
1315 คำ
“ไข่หวานเพิ่งมาทำงานวันนี้เป็นวันแรก อาจจะไม่เก่งเท่าลูกชุบคุณธามอย่าไปดุเธอเลยนะคะ”ชิรญาออดอ้อนคนตรงหน้าเหมือนทุกครั้งด้วยน้ำเสียงที่เพื่อนรักอย่างขวัญจิราไม่เคยได้ยินมาก่อน
แต่ก็เอาเถอะลูกชุบอุตส่าห์ออกหน้าช่วยไข่หวาน ด้วยเสียงสองขนาดนี้แล้ว จะมานั่งเกร็งเป็นหุ่นยนต์แล้วยอมแพ้มันก็ใช่เรื่อง
“เดี๋ยวไข่หวานชงเหล้าให้นะคะ”ท่ามกลางเสียงที่กำลังคุยหวานของสองคนบวกกับเสียงเพลงที่เปิดคลออยู่ เสียงของขวัญจิราออกมาเหมือนเป็นอากาศเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอีกฝ่ายได้ยินมั้ย
ระหว่างที่ชิรญากำลังชวนชายหนุ่มคุย ขวัญจิราก็หันมาชงเหล้าซึ่งเป็นงานถนัดของเธอทุกครั้งที่ไปแฮงค์เอ้าท์กับเพื่อน ถ้าไม่มีเด็กเสิร์ฟคอยบริการก็มีเธอนี่แหละที่คอยชงเหล้าไม่ขาดสาย
“อะไร?”คุณธามมองแก้วเหล้าที่ปริ่ม การแยกเลเยอร์ที่ชัดเจนของเหล้ากับน้ำยิ่งทำให้เขาตะลึงเข้าไปใหญ่
“ไข่หวานไม่ใช่แบบนี้ ขอโทษค่ะคุณธาม เดี๋ยวลูกชุบรินให้ใหม่นะคะ”ชิรญาเอ่ยบอกเพื่อนสนิท
“ทำไมเหรอ”ขวัญจิราที่ไม่เข้าใจ ได้แต่ตะโกนถามชิรญาที่เดินมาหาเธอด้วยท่าทางมึนงงว่าเธอทำอะไรผิดไปตรงไหน
“คนรวยเขาไม่กินเหล้าผสมกัน เขากินแบบเพียวๆ”
“ขมบาดคอจะตาย แบบนี้อร่อยกว่าเยอะ”
“เหล้านี้ขวดเป็นแสนไม่บาดคอหรอก ไม่เชื่อไข่หวานก็ลองชิมดู อีกอย่างอย่าทำอะไรแปลกๆเห็นสายตานั่นไหม”ขวัญจิรากลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ยามหันมองสายตาที่แสนเยือกเย็นคู่นั้น
“เอาเป็นว่าไข่หวานแค่ตามน้ำไปก็แล้วกัน เดี๋ยวอยู่ไปสักพักก็ดีขึ้นเอง”ชิรญากระซิบบอกเพื่อนสนิทอีกครั้ง ก่อนจะลุกขึ้นพร้อมแก้วเหล้าในมือที่ไม่ถึงครึ่งแก้วด้วยซ้ำ ชายหนุ่มกลับรับแก้วเหล้านั้นแต่โดยดีพร้อมเผยรอยยิ้มที่แสนพอใจ
“พรุ่งนี้ไม่ต้องมาทำงานนะบินไปสิงคโปร์กับฉัน”
“ได้ค่ะ”ชิรญาตอบกลับอย่างไว
“พรุ่งนี้มีเรียนไม่ใช่เหรอ”ด้วยความเป็นห่วง ขวัญจิราเลยปรามเพื่อนสนิทเสียงดังผ่านใบหน้าของชายหนุ่มที่นั่งอยู่
“ไข่หวาน”เธอล่ะอยากจะมอมเหล้าเพื่อนให้สลบซะตอนนี้ ทำไมขวัญจิราถึงไร้เดียงสาแบบนี้
เรียนกับเงินถ้าให้คนอย่างชิรญาเลือกก็ต้องเงินสิคะ ไม่ว่าชายหนุ่มตรงหน้าจะลากเธอไปแห่งหนตำบลไหนเธอก็พร้อมยอมไป คนคนนี้กระเป๋าหนักซะยิ่งกว่าลูกค้าคนไหนๆที่เธอได้เจอมาตลอดหนึ่งปีที่เริ่มเข้าสู่วงการนี้
ไม่ว่าจะบัตรเครดิตวงเงินหลักแสนที่เธอถืออยู่ตอนนี้ หรือรถคันหรู ล้วนแต่เป็นคุณธามคนนี้ที่มอบให้เธอด้วยความเสน่หา ก็เธอมันสวยสับแบบธรรมชาติโดยไม่พึ่งมีดหมอ ส่วนเรื่องการเอา…ใจไม่ต้องพูดถึงเธอไม่เป็นสองรองใครอยู่แล้ว จะว่าไปเธอก็เป็นพวกเงินมาพร้อมคลานเข้าหาเสมอ ไม่ว่ากับใครหน้าไหนก็ตาม
“ไข่หวานพูดเรื่องจริงนะ พรุ่งนี้ต้องพรีเซนท์งานด้วย”
“ไข่หวานครับ”
“ค่ะ”
“รู้มั้ยอะไรสำคัญที่สุดในชีวิตเรา…การศึกษา…เงิน…อำนาจ…การงานที่ดี”
“ก็ต้องเป็นการศึกษาสิคะ ถ้าเรามีความรู้ความสามารถ เราก็จะมีงานที่ดีมีเงินใช้ ส่วนอำนาจไข่หวานไม่อยากได้หรอกค่ะ”
“ดูท่าเธอจะเกิดมาเป็นคนจนที่ไร้เดียงสา ไม่รู้เลยเหรอว่าบนโลกนี้นะ ถ้าเธอไม่มีอำนาจเธอก็จะถูกกดขี่ข่มเหงเยี่ยงทาสคนหนึ่ง สุดท้ายเธอก็เป็นได้แค่ทาสรับใช้คนรวยๆ ลูกชุบไม่น่าลากเธอเข้ามาในที่อโคจรแบบนี้เลยนะ”ธามลูบศีรษะเธอด้วยความเอ็นดู แต่ทว่าในขณะที่ฝ่ามือใหญ่ลากผ่านลำคอของเธอ เขากลับออกแรงบีบจนอีกฝ่ายหายใจติดขัด
“หึ! ความคิดของเธอมันก็ดีอยู่หรอกนะ”
“ปล่อยก่อนค่ะ”ขวัญจิราพยายามดึงฝ่ามือใหญ่ออก แต่เขากลับบีบรัดลำคอของเธอแน่นยิ่งกว่าเดิม
“คุณธามปล่อยไข่หวานก่อนค่ะ ใจเย็นๆก่อน”ทันทีที่มือบางของชิรญาแกะมือหนาออก ธามก็เริ่มผ่อนแรงออกจากลำคอแล้วเปลี่ยนมาบีบรัดข้อมือบางนั้นแทน
“เด็กนี่น่ารำคาญชะมัด เธอก็เป็นไปด้วยอีกคนเหรอ”
“เปล่า ไม่ใช่แบบนั้นเลยนะคะ”ชิรญาปฏิเสธเสียงขัด ชายหนุ่มที่แสนเย็นชาคนนี้ หากเขาได้เอาจริงขึ้นมาขวัญจิราคงไม่รอด
“เกิดเรื่องที่โต๊ะวีไอพีครับคุณเชน”
“ฉันจะไปเดี๋ยวนี้”ทันทีที่เหล่าการ์ดเฝ้ามองเหตุการณ์ภายในคลับรายงาน ผู้จัดการหนุ่มอย่างเชนรีบเข้าไปจัดการทันที
“คุณธามใจเย็นก่อนนะครับ อย่าทำอะไรน้องๆเลย คุยกันดีๆนะครับไม่อย่างนั้นผมคงต้องเชิญออก”
“คุณกล้าเหรอเชน”ธามลุกขึ้นเต็มความสูงเผชิญหน้ากับผู้จัดการหนุ่ม
“ผมไม่กล้าแต่คุณพายคงไม่แน่…ทางร้านไม่มีนโยบายให้ลูกค้าทำร้ายเด็กในร้านนะครับ”
“ฉันก็แค่สั่งสอนเด็กนี่ให้เรียงลำดับความสำคัญในชีวิตใหม่”ธามยอมนั่งลง เมื่อเห็นว่าหากเขายังคงสู้ต่อเรื่องที่เกิดขึ้นคงถูกรายงานไปยังเพื่อนที่เขาเกรงใจที่สุด
“จะให้ผมเปลี่ยนเด็กให้มั้ยครับ มีน้องคนอื่นยังว่างอยู่”
“ไม่ต้อง!!”
“ให้ไข่หวานออกไปดีมั้ยคะคุณธาม เดี๋ยวลูกชุบดูแลคุณเอง”
“ไม่ต้อง!”เขาตอบกลับเสียงแข็ง
“ออกไปได้แล้วเชน ฉันจะไม่ทำร้ายเด็กของนายอีก”เขาจิกตามองหน้าผู้จัดการร้านเขม็งที่กล้าขัดใจ
“ไข่หวานขอโทษคุณธามซะ”
ขวัญจิรานั่งใช้มือลูกลำคอขาวไปมาด้วยความเจ็บ ดวงตาคู่สวยปริ่มน้ำราวกับจะร้องไห้ออกมา ถึงแม้เธอจะกลั้นเอาไว้ไม่ให้มันไหลออกมาตอนนี้ก็ตาม
“ฉันไม่ต้องการคำขอโทษ เพราะฉะนั้นก็ไม่ต้อง”
“งั้นเรามาเล่นเกมคลายเครียดกันหน่อยมั้ยคะ หรือออกไปเต้นกันดี”
“ไข่หวาน”
“ค่ะ?”
“ลองทำอะไรอย่างที่ลูกชุบบอกเมื่อกี้สิ อย่างออกไปเต้นยั่วให้ฉันดู”
“ไข่หวานทำไม่ได้ค่ะ”
“คุณธามค่ะ เดี๋ยวลูกชุบเต้นให้คุณดูเอง”
“ฉันอยากดูเพื่อนเธอเต้น คิดว่าฉันเสียค่าดื่มเธอไปเท่าไร ช่วยทำอะไรที่ให้ฉันดูคุ้มค่ากับเงินที่เสียไปหน่อย”
“ไข่หวานจะชดใช้ให้คุณเอง”
“ไข่หวานแกไม่มีเงินขนาดนั้นหรอก”ชิรญาเอ่ยบอกเพื่อนสาวที่กำลังเกร็ง สองมือบีบกำเข้าหากันแน่น
“ลุกขึ้นมาไข่หวาน เดี๋ยวลูกชุบเต้นเป็นเพื่อนเอง”ขวัญจิราออกไปยืนอยู่หน้าโต๊ะ พร้อมโบกสะบัดท่าทางที่แข็งทื่อราวกับหุ่นยนต์ที่ถูกตั้งโปรแกรม ขณะที่ลูกชุบโยกย้ายร่างกายเต็มที่ตามประสบการณ์ที่ได้สั่งสมมา
“รู้ใช่มั้ยว่าเธอทำฉันโกรธพรุ่งนี้เธอต้องชดใช้”ธามกระซิบบอกชิรญาที่กำลังเต้นยั่วเขาอยู่บนตัก
สายตามองเพื่อนสนิทอย่างเวทนา ถึงแม้บทลงโทษทั้งหมดจะมาลงอยู่ที่เธอ แต่ความโลกสวยในด้านการใช้ชีวิตของเพื่อนสนิท ก็ไม่ใช่สิ่งผิดอะไร เธอได้แต่พยักหน้ารับกรรมในวันพรุ่งนี้อย่างขัดไม่ได้
- ผู้เขียน
