'น้องชายเพื่อน' 01
2293 คำ
EPISODE 01
ผู้ชายเป็นเพศที่ชอบกลั่นแกล้ง ยิ่งรู้ว่าผู้หญิงไม่ชอบอะไรผู้ชายจะยิ่งทำ ชอบหาเรื่อง ชอบปากหมาใส่ ทั้งที่เพศหญิงอย่างเราอยู่เฉย ๆ ก็โดนผู้ชายประเภทนี้คอยหาเรื่องอยู่ตลอดเวลา เช่นเดียวกับฉัน
'คุณหนูญา' ผู้หญิงที่เรียบร้อยเหมือนผ้า (ยับ) พับไว้ พูดก็เพราะกิริยามารยาทก็น่ารัก ไปไหนมาไหนก็มีแต่คนหลงรัก แต่ไม่ใช่กับไอ้เด็กบ้าคนนี้!!! มันไม่เคยเห็นฉันเป็นพี่และชอบเข้ามาหาเรื่องฉันทุกวัน ทุกเวลายิ่งกว่าอาหารหลักสามมื้อ
"กรี๊ดดดดดดดดดดดด!!!!!!! "วันนี้ก็เป็นอีกวันที่เด็กบ้าคนนี้ทำพิษใส่ฉัน
"อะไร! คุณหนูญา! เกิดอะไรขึ้น"น้ำใสหนึ่งในเพื่อนสนิทฉันวิ่งออกมาจากครัวด้วยท่าทีตื่นตระหนก แน่ล่ะ! ฉันหวีดเสียงดังขนาดนี้ไม่มาคงไม่ได้แล้ว
"ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ แม่งตลกฉิบหาย! หน้าป้าโคตรน่าเกลียดเลย"และนี้! คือต้นเหตุที่ทำให้ฉันกรี๊ดบ้านแตก ไอ้เด็กผีคนนี้เอาจิ้งจกปลอมมาใส่ในจานข้าวต้ม ฉันกรี๊ดจนน้ำตาไหล!
"สายน้ำ! อีกแล้วนะ! "สายน้ำ ไอ้เด็กบ้านั้นชื่อสายน้ำเป็นน้องชายของน้ำใสซึ่งเป็นเพื่อนฉันเอง ฉันกับสายน้ำอายุห่างกันสองปีเเต่มันไม่เคยเคารพหรือนับถือฉันเป็นพี่เลยสักนิด ถ้าเห็นฉันนอนขวางทางมันก็จะเอาเท้าเขี่ย ถ้าฉันล้มมันก็จะผลักซ้ำ ถ้าฉันร้องมันก็จะด่าว่าปอดแหก ไอ้เด็กคนนี้มันเป็นเเหล่งรวมของคำว่าเด็กนรกแตกที่เเท้จริง
"นี่ก็แกล้งไอ้คุณหนูญาจังเลยนะ ตอนไม่ย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่ว่าหนักแล้ว พอย้ายเข้ามาอยู่หนักขึ้นกว่าเดิมอีก! "จริงอย่างที่ไอ้พิมพ์ว่า เมื่อก่อนสายน้ำอยู่ที่อื่นแต่พอเข้ามหาลัยก็ย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่บ้านพักเดียวกันกับฉันและเพื่อนเพราะสายน้ำเป็นน้องชายของน้ำใสและวันนี้ก็เป็นวันเเรกของการเปิดภาคเรียนใหม่ ฉันขึ้นปีสามสายน้ำขึ้นปีหนึ่งและมันทำให้ข้าวต้มถ้วยนั้นเลอะใส่เสื้อนักศึกษาตัวใหม่ของฉันด้วย
"ไอ้เด็กบ้า!!! ฉันจะฆ่าเเก"ฉันตะโกนเสียงดังจนคอขึ้นเส้นเอ็นปูดใหญ่
"แล้วมันก็ตีกันอีกตามเคย"ฉันเมินคำพูดของไอรีนเเล้วคว้าหมอนบนโซฟามาเขวี้ยงใส่มัน
"เล่นงี้อ้อ? "
"เอ่อ! นายทำเสื้อใหม่ฉันเลอะ! "
"ได้! ป้าได้! "
ฟิ้วววว~ จิ้งจกบินมาหา
"กรี๊ดดดดด ไอ้เด็กบ้า! "
"ด่าผมเหรอครับ? ทำไมไม่สุภาพเหมือนตอนอยู่ข้างนอกล่ะ ป้านี้มันหน้าไหว้หลังหลอกนี่หว่า"บอกได้คำเดียวคำด่าโคตรเจ็บ
ฉันกัดฟันอย่างโมโห หนึ่ง! สอง! สาม! พรวดเข้าใส่เสียเลย!
ตุ๊บ!!!
ฉันวิ่งเข้าไปหาสายน้ำอย่างรวดเร็วก่อนจะยื่นมือออกไปผลักสายน้ำอย่างเต็มแรงจนเจ้าตัวหงายหลังลงกับพื้น
"อุ๊ย! ไม่ได้ตั้งใจเเต่นายกับพื้นดูเข้ากันดีนะ แบร๊~"เเลบลิ้นเย้ยสายน้ำได้เเล้วฉันก็รีบใส่เกียร์ร้อยวิ่งขึ้นบันไดเพราะเห็นไอ้เด็กผีทะเลกำลังสับเท้าวิ่งตามฉันมาอย่างเคียดแค้น
"อย่าตามมาสิ! "
"แม่ง! ทีเมื่อกี้ปากดีตอนนี้จะวิ่งหนีเพื่อ! "โอ๊ย! มันวิ่งตามไม่เลิกอีกนิดคุณหนูญาอีกนิดแกจะถึงห้องตัวเองแล้ว
นั่นแหละ เปิดประตูแล้วรีบปิดก่อนที่มันจะตามมาทัน!!!!
ปัง!!!
"โอ๊ยยยย"
"สมน้ำหน้า! "ประตูคงกระแทกหน้าเข้าให้ถึงได้กุมจมูกไว้
ฉันไม่สนใจหรอกอยากแกล้งฉันเองเปลี่ยนเสื้อดีกว่า ดีนะที่รีดสำรองไว้เเล้ว คิดแล้วเจ็บใจจริง ๆ
Rrtt
เสียงมือถือดังเเต่ฉันปล่อยไว้ก่อน เพราะตอนนี้ต้องเปลี่ยนชุดให้เสร็จก่อนมันเหนี่ยวตัวหมดแล้ว เเต่สายที่โทรเข้ามาดันเป็นเบอร์แม่นี้สิ
ฉันรีบสวมเสื้ออย่างรวดเร็วที่สุดก่อนจะกดรับสาย
"สวัสดีค่ะคุณแม่"
" (ลูกรับสายเเม่ช้า 54 วินาที เป็นสิ่งที่ไม่ควรทำเวลาบุพการีโทรมาเเม่อบรมเราไปกี่ครั้งเเล้วญารินดา) "มาเป็นชุดเลย : (
"ขอโทษค่ะคุณเเม่พอดีหนูเเต่งตัวอยู่"
" (นี้มันเก้าโมงกว่าเเล้วทำไมพึ่งแต่งตัว ตื่นกี่โมง? เสื้อนักศึกษาที่พึ่งซื้อส่งซักแบบพิเศษหรือยังผ้าจะได้ไม่เสีย อ้อ! อาหารเช้าต้องกินแบบครบห้าหมู่เเต่แคลอรีต้องน้อยเข้าใจที่เเม่พูดมั้ย?) "ฉันต้องตอบคำถามไหนก่อนล่ะทำไมชีวิตถึงดูวุ่นวายขนาดนี้
"เข้าใจเเล้วค่ะ"เอาเป็นว่าตัดบทรวบยอดเป็นหนึ่งเดียวเลยละกัน ทำไมถึงพึ่งแต่งตัว? จริง ๆ แต่งไว้สักพักแล้วแต่เสื้อเลอะเลยขึ้นมาเปลี่ยน เสื้อนักศึกษาส่งซักหรือยังคำตอบคือซักเองเเล้วไม่จำเป็นต้องสิ้นเปลือง อาหารเช้าครบห้าหมู่แคลอรีต่ำ? ข้าวต้มกุ้งนั้นไง ครบมั้ย?
" (อย่างลืมดื่มน้ำจากผลไม้ห้าสีด้วยเข้าใจมั้ย) "
"เข้าใจค่ะ"
" (ออกไปข้างนอกวางตัวดี ๆ หน่อยคนรู้จักครอบครัวเราเยอะอย่าให้คนเป็นพ่อเป็นแม่ต้องเสียหน้า เข้าใจมั้ย?) "
"เข้าใจเเล้วค่ะ สวัสดีค่ะ"แม่ฉันเป็นคนประเภทที่ชอบโทรมาเช็กโทรมาสั่งให้ทำนู่นทำนี้แล้วชอบถามว่าเข้าใจมั้ยซ้ำ ๆ บางครั้งถึงขนาดที่ว่าส่งคนมาสำรวจพฤติกรรมฉันถึงมหาลัย ฉันถึงต้องพูดจาเรียบร้อยตลอดเวลาไงเพราะเคยพูดไม่เพราะแล้วแม่จับได้ฉันโดนส่งไปอบรมมารยาทตั้งหนึ่งเดือน เดือนนั้นโคตรทรมาน หดหู่ไปหมดชีวิต! นึกถึงแล้วขนลุก!
"เช้า ๆ แบบนี้ทำไมต้องมาเจออะไรเเบบนี้ด้วยเนี่ย"บ่นกระปอดกระแปดกับตัวเองก่อนจะคว้ากระเป๋าสะพายสีชมพูขึ้นมาสะพาย กำลังจะเดินไปเปิดประตูห้องเเล้วเเต่ฉันกลับถอยหลังกลับไปที่ลิ้นชักหัวเตียงเปิดมันออกมาพร้อมกับหยิบปาสเตอร์ยารูปหมีสีชมพู ไม่ใช่อะไรก็แค่กลัวโดนเด็กบ้านั้นด่าว่าเป็นพี่ที่ใจดำแค่นั้นเอง ตอนนี้คงจะไปมหาลัยเเล้วไว้เจอค่อยยื่นให้ละกัน
แกร็ก..
"รับผิดชอบจมูกฉันมาเดี๋ยวนี้! "
"ไอ้เด็กบ้า! ตกใจหมด"เปิดประตูมาก็โผล่หน้าเข้ามายืนจ้องหน้าฉันอย่างเอาเป็นเอาตาย เดาผิดที่ไหนล่ะเห็นมั้ยทวงให้รับผิดชอบด้วย!
"จมูกฉันเลือดออกป้าเห็นมั้ย? "เด็กคนนี้ชี้นิ้วไปที่ปลายจมูกตัวเองที่มีเลือดไหลออกมา
"นายก็ไปล้างสิจะมาบอกฉันทำไม! "
"แก่เเล้วต้องรู้จักมีความรับผิดชอบอย่าให้เด็กอย่างฉันสอน
หรือเธอไม่มีความรับผิดชอบ? เป็นพวกทำผิดแล้วหนีงี้ใช่มั้ย โธ่.. ไร้ความรับผิดชอบฉิบหาย เฮ้ย! "ตีปากใส่เสียเลย หน็อย~ เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมเเต่ปากคอเราะรายอย่างกับเกิดก่อนฉันมาเป็นสิบปี
"ปากหมา! "
"แม่ง! เถียงไม่ได้ก็ทำร้ายร่างกาย มานี่! "
"ไอ้บ้าปล่อยฉันลงสิ! จะทำบ้าอะไร! "ฉันถูกเด็กปีศาจคนนี้เเบกขึ้นบ่าเเล้วเดินเข้าห้องของฉันเอง แล้วไอ้เด็กบ้าคนนี้ก็โยนฉันลงเตียงก่อนที่ตัวเองจะเดินไปหยิบกล่องทำแผลในห้องฉันอย่างถือวิสาสะ
"จัดการ"ให้เวลาได้หายจุกก่อนได้มั้ยค่ะ!
"ทำไมนายไม่ทำเองเล่ามือก็มี! "
"อย่าต้องให้ใช้กำลัง"ไม่ได้ดั่งใจก็ขู่ ไม่ได้ดั่งใจก็ใช้กำลัง พวกผู้ชายทำไมถึงชอบเอาความเหนือกว่าทางกำลังมาข่มผู้หญิงกันจัง!
"น้องก็ไม่ใช่ วุ่นวาย! "เห็นหน้าเเล้วหงุดหงิดแต่ทำอะไรไม่ได้เพราะคำว่ารับผิดชอบมันค้ำคอ ฉันเลยจำใจต้องเอาสำลีขึ้นมาเช็ดรอยเลือดตรงปลายจมูกออก
"มือหนักอย่างกับช้าง"ดูปากมันสิคนช่วยเเล้วยังวิจารณ์น้ำหนักมืออีก ขยี้เสียเลยสมน้ำหน้า!
"เจ็บนะเว้ย! "ถึงไม่โต้ตอบเเต่สายตาฉันชัดเจนว่ากำลังสมน้ำหน้ามันอยู่
"หึ..."แค่นเสียงในลำคอเพื่อ!
งับ..
"อะ โอ๊ย! ฉันเจ็บนะ! "ไอ้บ้านี้มันใช้ฟันงับมือฉัน!
"สมควร"ใบหน้าฉันย่นเข้าหากันอย่างหงุดหงิด สายน้ำปล่อยปากที่งับมือฉันออก ทำไมต้องทำร้ายฉันขนาดนี้ ฉันต้องเจ็บมั้ยล่ะ!
"นายเห็นมั้ยว่ามันเเดงหมดเเล้ว! "ฉันยื่นฝ่ามือขึ้นไประดับสายตาให้เขาเห็นชัด ๆ ว่าทำอะไรกับฉันไว้ ปากก็ย่นเหมือนเด็กกำลังงอแง ถึงจะอายุมากกว่าสายน้ำสองปีแต่หัวใจฉันยังเด็กไงเปราะบางจะตายไป
"สำออย"เด็กตัวโตมองฉันตาขวางเเล้วยังมีหน้ากลอกตาบนใส่ฉันอีก เหอะ!
"ฉันไม่อยากคุยกับนายเเล้วแปะไปเลย! "ฉันตัดบทด้วยการแกะปลาสเตอร์ยาออกมาแปะบนจมูกสายน้ำแล้วตั้งใจว่าจะรีบเดินออกจากห้องไปเลยไม่อยากสุงสิงกับเด็กเกเรแบบนั้นอีก
"เดี๋ยว"แต่กลับโดนเด็กบ้าคว้ามือฉันมาดึงไว้จนฉันล้มลงบนตักสายน้ำอย่างพอดิบพอดี แผ่นหลังฉันสัมผัสเข้ากับหน้าอกที่ค่อนข้าง เเข็งแรง อายุเเค่นี้ทำไมต้องมีกล้ามเนื้อเยอะขนาดนี้ด้วย...
"ปล่อย! นายจะดึงฉันมานั่งบนตักแบบนี้ไม่ได้"ให้ตายสิ
บ้าพลังชะมัด
"ทำไมจะไม่ได้ นั่งนิ่ง ๆ "ทำไมฉันต้องยอมให้เด็กมาขู่ฉันด้วยเสียงดุ ๆ แบบนั้นด้วยล่ะ!
"ไม่เอา"
"อย่าวุ่นวาย"เอวฉันถูกมือหนาสวมกอดไว้แน่นก่อนจะดึงเข้าไปใกล้ ๆ จนเเผ่นหลังฉันแนบชิดกับหน้าอกเขามากขึ้นกว่าเดิม
ระยะห่างเเบบนี้มันอันตรายเกินไป เเล้วทำไมต้องเอาคางมาเกยไว้บนบ่าฉันด้วยเล่า ใครสั่งใครสอนให้เขานั่งท่านี้
"ปะ ปล่อย"เสียงฉันเริ่มเข้าสู่โหมดตะกุกตะกัก ลมหายใจร้อน ๆ ของเขากำลังรดใบหน้าฉันอยู่
มันหวิว ๆ ไงไม่รู้อ่า...
"ฉันจะหยิบปลาสเตอร์"เด็กบ้าเปิดกระเป๋าสะพายฉันออกโดยไม่ได้ขออนุญาตเเล้วหยิบปลาสเตอร์ยาลายหมีน้อยขึ้นมา
"จะทำอะไร? "เพราะฉันตั้งใจจะหันไปถามว่าเขาจะเอามันไปทำอะไรเเต่ดันลืมไปว่าตอนนี้เราสองคนอยู่ใกล้กันเเค่ไหนปลายจมูกฉันถึงได้ชนเข้ากับแก้มที่มีสันกรามชัดเจนของเขา ช็อกเลยจ้ะเเม่จ้าเเบบนี้คุณหนูญาพูดไม่ออกเลย
"ลวนลาม? "ฉันดันหน้าตัวเองออกมาสายตาเริ่มเลิ่กลั่ก สายน้ำหันหน้ามามองฉันด้วย
เพราะช่องว่างของเราทั้งคู่มีน้อย ระยะห่างจึงมีไม่มากแถมเด็กคนนี้ยังจะกวนประสาทฉันด้วยการดันหลังฉันเข้ามาจนปลายจมูกเขากับฉันชนกันอีก
"ปะ เปล่า มันเป็นอุบัติเหตุ"ทำไมต้องเสียงสั่นขนาดนี้คุณหนูญาเเกต้องเก็บอาการสั่น ๆ นั้นกลืนลงท้องไปเดี๋ยวนี้ แต่ทำยากนี้สิเด็กตัวโตมองฉันด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ริมฝีปากก็บิดยิ้มอย่างเหนือกว่า
"ตัวป้าโคตรสั่น"
"ก็นายแกล้งฉันอะ! "ดูสิแกล้งยื่นหน้าเข้ามาอีกฉันต้องดันหน้าอกเขาไว้อีก แรงก็เยอะดันไม่ออกเลยเเม่
"ป้าป๊อดนี้หว่า"ไม่ป๊อดก็บ้าแล้วเล่นแรงขนาดนี้ฉันเปลืองตัวนะเว้ย!
"หยุดเดี๋ยวนี้"ฉันผลักหน้าอกเขาออกสุดแรง แยกเขี้ยวใส่สุดความสามารถที่ฉันคิดว่าดุที่สุดแล้ว
"เหมือนลูกหมากำลังขู่เลย"แล้วไอ้เด็กนี้ก็ขำท่าทางฉันอีก หงุดหงิดอะ!
"ปล่อยเลย! ฉันจะไปมหาลัยเพื่อนรออยู่! "ฉันตั้งใจจะลุกแต่ก็โดนดึงกลับมานั่งท่าเดิมอีก อะไรนักหนา!!
"อย่าพึ่ง"
"อะไรอีกล่ะ"
"เอามือมา"มือฉันทำไมจะกัดอีกเหรอไม่มีทางฉันจะไม่ยอม
"ไม่เอา อย่ามาแกล้งฉันนะ"ฉันเอามือหลบเขา สภาพดูวุ่นวายกับมือตัวเองมากตอนนี้
"เพ้อเจ้อ มานี่! "แต่ก็ไม่รอดไง มือข้างที่ถูกเขางับเมื่อกี้ถูกดึงไปแล้ว ฝ่ามือข้างนั้นยังมีความแดงอยู่นิด ๆ
"จะทำอะไร? "
"ก็แค่จะรับผิดชอบ"สายน้ำพูดจบฉันก็ถึงบางอ้อเพราะปลาสเตอร์ยาลายหมีที่เขาหยิบมาเมื่อกี้ถูกแปะไปบนฝ่ามือฉันตรงตำแหน่งที่โดนเขางับเมื่อกี้เลย ตบหัวเเล้วลูบหลังเขากำลังทำแบบนั้นอยู่
"แปะเสร็จเเล้วก็ปล่อย"ฮึ่ย : (เกลียดไอ้ท่าทางที่ปล่อยมือออกจากเอวฉันเเล้วยักไหล่ไล่ฉันให้ลุกออกไปเองทางสายตา ไม่ได้อยากจะนั่งมั้ยเขาเป็นคนดึงฉันลงมาเองนะ
"ประสาท! "ว่าจบฉันก็กระแทกเท้าปึงปังออกจากห้องไปอย่างหงุดหงิด ลงไปก็เจอเพื่อนนั่งรออยู่บนโซฟา
"หายไปนานมาก"น้ำใสว่า
"ไปทำไรกันวะ" ยัยพิมพ์สายตานั้นโคตรส่อแวว
"ทำอะไรล่ะกัดกันนะสิ ดูนี่หลักฐาน"ฉันตอบอย่างหงุดหงิด ชูฝ่ามือที่มีปลาสเตอร์ยาแปะอยู่ให้เพื่อนดู
"แปะปลาสเตอร์คู่ว่างั้นเถอะ"เพราะไอรีนว่าอย่างนั้นฉันจึงหันหลังไปดูก็เจอสายน้ำที่กำลังเดินลงมาด้วยใบหน้ากวนประสาท ปลาสเตอร์ยาคู่ที่ไอรีนว่าก็คงหมายถึงปลาสเตอร์ยาลายหมีที่สายน้ำก็แปะมันอยู่เหมือนกัน
"ไม่มีทาง!!!! "แล้วฉันกับสายน้ำก็ตอบพร้อมกันเสียง
- ผู้เขียน
