CHAPTER 09-02
เปิดเผยตัวตน I
“ฉันไม่เคยมาเฝ้าใครฉี่เลยนะ เธอมีบุญมากรู้ปะ”
“แล้วจะหันมาทำไมเล่า”
“ก็เธอช้า แล้วเสร็จรึยัง”
กล้าพูดว่าช้ากับการยืนรอไม่ถึงสามนาทีเนี่ยนะ? ความอดทนต่ำเกินไปไหมนายน่ะ
“เสร็จแล้ว หันไป”
แล้วเขาก็ยอมหันกลับไป ฉันจึงรีบจัดการต่อให้เสร็จแล้วเรียกเขามาพยุงเดินออกไปที่เตียง แม้จะไม่ค่อยชินกับการต้องสัมผัสตัวเขาก็ตาม เราอยู่ใกล้ชิดกันทีไรเป็นเรื่องทุกที ยอมรับว่าฉันกลัวเขามากเลยล่ะตั้งแต่โดนยิง ไม่ค่อยกล้าแสดงอารมณ์หรือพูดอะไรมากอีกแล้ว ตอนนี้สับสนไปหมดว่าควรจะเอายังไงต่อไปดี จะออกไปจากที่นี่ได้ยังไง จะหลุดพ้นจากผู้ชายคนนี้ได้ยังไง หรือฉันจะหนีไปอยู่ต่างประเทศสักพักดีนะ? แต่ถ้าทำแบบนั้นพ่อได้ด่าฉันตายแน่เลยที่งานการไม่ทำแล้วดันหนีมาเฟียแบบนี้
“คิดอะไรอยู่”
“นี่ นายไม่ต้องพูดดีกับฉันก็ได้ ไม่ต้องมาคอยดูแลฉันหรอกฉันอึดอัด ถ้าเกลียดก็แสดงออกมาเลยว่าเกลียด”
“ฉั
