CHAPTER 10-01
เปิดเผยตัวตน II
หลังจากที่ฉันข่มตาหลับตอนกลางดึกก็ดันรู้สึกปวดฉี่ขึ้นมา หันไปมองเขาที่ยังคงนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดกับตัวหนังสือในแฟ้มงานเหล่านั้นอยู่ท่าเดิมพร้อมกับคำพูดงึมงำแบบที่ฉันได้ยินมาทั้งวัน
“เธอจะไปไหน?”
“จะเข้าห้องน้ำ”
“กินยาก่อนนอนรึยัง?”
“อืม”
นายภคินลุกขึ้นมาประคองตัวฉันเดินไปเข้าห้องน้ำอย่างคล่องแคล่วหลังจากที่วันนี้พาฉันเดินมาสามครั้งแล้ว และเขายังคงยืนหันหลังให้ฉันทุกครั้ง ไม่ยอมปิดประตูโดยให้เหตุผลว่าเผื่อฉันลื่นล้มหัวฟาดชักโครกตายในห้องน้ำเขาจะได้เห็นช็อตเด็ดแล้วยืนสมน้ำหน้าฉันได้ทัน เหอะ ดูความคิดเขาเถอะ ฉันก็ไม่อยากจะพูดอะไรกับเขามาก วันนี้ฉันโดนเขาตบหัวจนมึนไปหมดแล้ว ตอนจะติดกระดุมให้ก็รอบนึง แล้วตอนหลังกินข้าวเสร็จจำไม่ได้ว่าเถียงเรื่องอะไรกันฉันก็โดนโบกไปอีกสองครั้ง เขาไม่ได้จับฉันเหวี่ยงหรือยกเท้าถีบแรงๆเหมือนเมื่อก่อนเพราะฉันอยู่ในสภาพไม่พร้อมรับ
