เป็นอีกหนึ่งวันที่รู้สึกว่าวุ่นวายมากน้องวินไปโรงเรียนวันนี้วันแรกค่ะ ลูกน่ะปกติทุกอย่างแต่พ่อเขานี่สิ
“แค่ลูกไปโรงเรียนคุณต้องเครียดขนาดนี้เลยเหรอคะ” ฉันถามคุณธัญที่ตอนนี้คิ้วของเขาแทบจะผูกโบได้อยู่แล้ว
“เธอใช้คำว่าแค่เองเหรอ”
“แล้วต้องใช้คำไหน” เขาเงียบแล้วเอาแต่มองน้องวินที่ตอนนี้เดินยิ้มร่าเข้าข้างในไปแล้ว “เข้าใจค่ะว่าเป็นห่วงแต่คุณอย่าลืมสิเขาต้องมีสังคมของเขา วัยนี้เขากำลังเรียนรู้นะคะ ให้เขาลองทำอะไรด้วยตัวเองบ้าง”
“รู้...แต่ไหนแต่ไรเขาไม่เคยทำอะไรด้วยตัวเองเลยนะ”
“เพื่อนคนอื่นก็เหมือนกันไม่ใช่แค่น้องวินคนเดียวสักหน่อย”
ฉันเข้าใจความรู้สึกของเขานะคะ ตอนน้ำขิงไปโรงเรียนวันแรกฉันถึงขั้นเกาะกำแพงแอบดูลูกเลยทีเดียว แต่ก็ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงอย่างที่คิด
กลับจากส่งน้องวินฉันถูกเขาลากไปทำงานด้วย แต่วันนี้ไม่ได้ไปงานเลี้ยงอย่างที่เคยค่ะ
“มาทำอะไรที่นี่เหรอคะ” ฉันถามขึ้นเมื่อเห็นว่
