อริณตื่นขึ้นมาในตอนสาย แสงแดดลอดผ่านผ้าม่านสีอ่อนส่องเข้ามาในห้องนอนใหญ่ เธอขยับตัวช้า ๆ พลางยกมือกุมศีรษะเมื่อความเจ็บปวดจากอาการเมาค้างจู่โจมเข้ามาอย่างหนัก เมื่อคืนเธอดื่มเหล้าหนักกว่าที่ควรจะเป็น และภาพความทรงจำบางส่วนก็พร่าเลือนไป
เธอมองไปรอบ ๆ ห้อง ก่อนจะพบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงใหญ่ แต่ไร้เงาของคินต์ น้องชายข้างบ้านที่พาเธอกลับมาจากคอนโดของแฟนเมื่อคืน อริณรีบขยับตัวลุกขึ้นนั่ง แต่ทันทีที่ทำแบบนั้น ความปวดระบมที่ร่างกายย้ำเตือนถึงเหตุการณ์เมื่อคืนทำให้เธอต้องหยุดนิ่ง ใบหน้าร้อนผ่าวเมื่อคิดถึงสิ่งที่อาจเกิดขึ้นแวบเข้ามาในหัว
เสียงเปิดประตูดังขึ้น ทำให้อริณสะดุ้ง เธอเงยหน้าขึ้นมองเห็นคินต์เดินเข้ามาพร้อมถุงอาหารในมือ ใบหน้าของเขายิ้มกว้างเหมือนทุกครั้งที่เห็นหน้าของเธอ
“ตื่นแล้วเหรอพี่ริณ ผมซื้อโจ๊กกับกาแฟมาให้ กินอะไรก่อนเราค่อยออกไปหาอะไรกินข้างนอกดีไหมครับ” คินต์พูดพลางวางถุงอาหา
