บทนำอชิระ
1116 คำ
อชิระ:
ผมชื่ออชิระ เป็นลูกชายคนเดียวของนายหัวอคิน แม่ผมตายไปตั้งแต่ผมยังเด็ก มีแม่เลี้ยงคนนึ่งชื่อ นุชจรี ผมมีน้องสาวต่างแม่ชื่อ มะปราง คุณอคินเป็นเจ้าสัวที่รวยที่สุดของภาคใต้ ตั้งแต่จบ ม.3 มาผมก็มาเรียนต่อที่นี่ ไม่เคยกลับไปใต้อีกเลย มีแต่พ่อกับแม่เลี้ยงที่คอยมาเยี่ยมบ้างเป็นบางเวลา และที่สำคัญจะมาเฉพาะตอนนัดบอดให้เท่านั้น
ณ ร้านนั่งชิล
"เฮ้ย อชิระ แด...กให้มันน้อย ๆ หน่อย พรุ่งนี้ต้องไปเรียนนะมึง" ภาคินพูดขึ้น
"อือ กูไปไหว สรุป เหลือแค่กูกับมึง" อชิระพูดขึ้น
"อือ วันศุกร์นี้มึงจะกลับบ้านหรอวะ"
"อือ พ่อกับแม่กูมา"
"ไอ้เชี้ย อย่าบอกนะว่า"
"อือ กลัวไม่มีใครเอากูมั้ง สรรหากันจัง ลูกเพื่อนคนนั้น ลูกญาติคนนี้ แมร่งน่าเบื่อฉิบหาย" อชิระพูดขึ้น
"แล้วมึงไม่อยากมีใครบ้างหรอวะ" ภาคินถามขึ้น
"ไม่รู้ว่ะ แต่ไม่คิดนึกชอบใคร ตอนนี้กูก็เริ่มไม่แน่ใจแล้วว่ะ ว่ากูชอบกอหญ้าแบบน้องสาวพี่ชาย หรือชอบแบบคนรัก เพราะกูไม่รู้สึกหวง เวลาเขาหายไป หรือใกล้ผู้ชายคนไหน แต่กับ" อชิระหยุดไว้แค่นี้
"กับอะไรวะ" ภาคินถามขึ้น
"ช่างเหอะ กูอาจจะคิดมากไปเอง" อชิระพูดขึ้นและกระดกเหล้าต่อ
"สรุป มึงเป็นห่าอะไร พักนี้เหมือนมึงอารมณ์เสียง่าย" ภาคินพูดขึ้น
"ไม่รู้ว่ะ กูก็ไม่รู้กูเป็นอะไร" อชิระพูดขึ้น
"อ้าวไอ้เชี้ย ไปหาหมอบ้างนะมึงอะ" ภาคินพูดขึ้น
"หมดขวดนี้พอนะมึง ง่วงละ" ภาคินพูดขึ้น
"ง่วงหรือนัดสาวไว้ เอาดี ๆ” อชิระถามขึ้น
"สนปะล่ะ" ภาคินถามขึ้น
"ไม่อะ แต่กูไปนั่งแด..กเหล้ารอได้" อชิระพูดขึ้น
"ก็แค่วันไนต์ จบก็แยกย้าย" ภาคินพูดขึ้น
"ตามสบาบครับ ผมขอเมาหัวทิ่มดีกว่าครับ" อชิระพูดขึ้น
"เอ่อ ๆ งั้นไปต่อผับเดิมละกัน" ภาคินพูดขึ้น
ณ ผับแห่งหนึ่ง
"รอที่นี่แหละ กูไปหาเด็กแป๊บเดียว เดี๋ยวมา" ภาคินพูดขึ้นก็เดินออกไปทันที
"โหสภาพ " เปรมที่เดินผ่านอชิระไปพูดขึ้น
"อือ อย่าบ่นให้มาก บอกให้มารับก็มาดิ" ขนมจีนพูดขึ้น
"เสียงใครวะ คุ้นฉิบหาย" อชิระพึมพำขึ้น
"เฮ้อ นี่ผมต้องทิ้งงานมาหาพี่เลยนะเนี่ย" เปรมยังพูดต่อ
"แล้วสุดหล่อต้องการอะไรจ๊ะ" ขนมจีนถามขึ้น
"ต้องการพาพี่กลับบ้านครับ" เปรมพูดต่อ
"อีกนิดได้ไหมกำลังสนุก" ขนมจีนพูดต่อ
"นีถ้าผมไม่รู้จักพี่นะ ผมคิดว่าบ้านพี่คือโรงงานผลิตเหล้าแล้วเนี่ย" เปรมพูดขึ้น
"อือ ๆ ไป ๆ กินที่ห้องต่อก็ได้" ขนมจีนพูดขึ้น เปรมเข้าไปโอบขนมจีนไว้ เพราะกลัวจะล้ม และเดินผ่านมาทางโต๊ะอชิระ
"โอ๊ย เดินดี ๆ เดี๋ยวไปชนข้าวของเขาเสียหายอีก" เปรมพูดขึ้น
"โห นี่ใคร นี่อีขนมจีน อีขนมจีนนะเว้ย ไม่มีทางทำลายข้าวของใครหรอก" ขนมจีนพูดขึ้น
"ขนมจีน" เสียงอชิระเรียกขึ้น ขนมจีนชะงัก สร่างเมาทันที
"มึงเป็นใครเนี่ย ปล่อยขนมจีน" อชิระพูดขึ้น
"พี่อะ มีสิทธิ์อะไร " ขนมจีนถามอชิระขึ้นทันที
"เฮ้ย ทำไมพูดแบบนี้วะ"
"นี้เด็กฉันเอง พี่มีปัญหาอะไร ไปเถอะเปรม" ขนมจีนพูดขึ้นพร้อมกับมือของเปรมที่โอบเอวของขนมจีนอยู่
"เดี๋ยว เดี๋ยวฉันไปส่งเอง" อชิระพูดขึ้น
"ไม่จำเป็น พี่ขนมจีนมากับผม ผมจะไปส่งเอง" เปรมพูดและพาขนมจีนออกมาทันที อชิระได้ตามออกมา
"มึงเป็นอะไรกับขนมจีน" อชิระถามขึ้น
"แล้วพี่มายุ่งอะไรด้วย" เปรมถามขึ้น
"กูถาม มึงเป็นอะไรกับขนมจีน" อชิระเดินเข้าไปกระชากคอเสื้อของเปรมทันที
"ปล่อยนะ พี่ทำบ้าอะไรเนี่ย" ขนมจีนผลักอชิระออกทันที
"นี่เธอปกป้องมันเหรอ" อชิระถามขึ้น
"ก็เขาเป็นคนของฉัน ฉันก็ต้องปกป้องเขาสิ" ขนมจีนพูดขึ้น
"นี่จะบอกว่ามันเป็นแฟนเธอเหรอ"
"แล้วทำไม ถ้าเขาเป็นแฟนฉันแล้วมันทำไม"
"เธอเอาไอ้เด็กโฮสต์นี่ มาเป็นแฟนเหรอ"
"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับพี่ เขาจะทำงานอะไร แล้วมันเกี่ยวกันตรงไหน"
"ขนมจีน นี่เธอหลงมันจนโงหัวไม่ขึ้นเลยเหรอ ไปกลับ ฉันจะไปส่ง" อชิระพูดและจับมือขนมจีน ทั้งฉุดทั้งกระชากเพื่อดึงขนมจีนไปขึ้นรถ
"ปล่อย " ขนมจีนพูดขึ้น
"พี่จะพาพี่ขนมจีนไปไหน" เปรมที่ดึงแขนของขนมจีนกลับมาได้ถามขึ้น
"แล้วมึงเสือกอะไรด้วย" อชิระเดินเข้ามาถามเปรมทันที
"พี่นั่นละ เสือกอะไรด้วย พี่จะคบ จะใกล้ใคร ฉันไม่เคยว่า แล้วพี่เป็นบ้าอะไรมายุ่งกับกูทำไมวะ" ขนมขึ้นเสียงใส่อชิระทันที
"กลับกับฉัน ฉันจะไปส่งเธอเอง"
"ไม่ต้อง ฉันกลับกับเปรมได้"
"จะเอายังงั้นเหรอ" อชิระถามขึ้นและเดินตรงเข้ามาหาเปรมทันที
ผัวะ ผัวะ ผัวะ อชิระชกไปที่หน้าของเปรม เปรมล้มลงไปกองที่พื้น
"พี่เป็นบ้าอะไรวะ" ขนมจีนเสียงดังขึ้นอีกที
"ไป กลับกับฉัน" อชิระพยายามลากขนมจีนขึ้นรถ
เพียะ เสียงฝามือกระทบกับใบหน้า
"เลิกบ้าสักที ทำแบบนี้ต้องการอะไร"
"....." อชิระเงียบไม่พูดอะไร ขนมจีนจึงรีบพาเปรมขึ้นรถ และเปรมก็ขับออกไปทันที
"แมร่งเอ๊ย โอ๊ยยยยยย" อชิระร้องตะโกนออกมาดัง ๆ
"เชี้ย มึงเป็นไร" ภาคินที่วิ่งออกมาถามขึ้น
"ไม่แด...กแมร่งละ กูกลับก่อน" อชิระพูดและขับบิ๊กไบค์คู่ใจออกไปทันที
"อ้าว ไอ้เชี้ย เป็นไรของมันวะ" ภาคินพูดขึ้น
บรื้นนนนนน บรื้นนนนนนนน เสียงรถของอชิระวิ่งออกไปที่ถนนใหญ่ทันที
บรื้นนนนน บรื้นนนนนน อชิระเร่งความเร็วรถขึ้น
โครมมมมม เสียงรถชนเข้ากับอะไรบางอยู่
"เวรละ" ภาคินพูดและรีบขับรถตามไปดู
ณ โรงพยาบาล ห้องทำแผล
"เสาไฟมันผิดอะไร มึงไปชนมันทำไม" ภาคินถามขึ้น
"กวนตีนนะมึงอะ" อชิระพูดขึ้น
ณ สวนสาธารณะริมน้ำ
"มึงเป็นไร กูถามจริง ๆ เถอะ"
"ไม่รู้ว่ะ แค่นอยด์ ๆ เฟล ๆ”
"ถ้ามึงมีแฟน กูคิดว่ามึงทะเลาะกับแฟนมึงมาชัวร์" อชิระไม่ตอบได้แต่นั่งนิ่ง ยกกระป๋องเบียร์จิบเบา ๆ
- ผู้เขียน
