มีนัด
1143 คำ
เช้าวันต่อมาที่ มหาวิทยาลัย
"เฮ้ย เห็นข่าวยังวะ" เสียงคนซุบซิบนินทากัน
"ข่าวนี้ไง แกยังไม่เห็นเหรอ" เสียงคนซุบซิบนินทากัน
"เปิดดู ๆ” เสียงคนซุบซิบนินทากัน
"คนเขาซุบซิบอะไรกัน" ต้นรักถามขึ้น บุหลันเล่นโทรศัพท์ท์ท์ท์เงยหน้ามามองต้นรักแล้วส่ายหัวทันที
"เอ่อ ต้นรัก ขนมจีนมันไปไหน ทำไมยังไม่มาเรียน" บุหลันถามขึ้น
"มาแล้ว ๆ” ขนมจีนวิ่งหัวฟูมา
"โหสภาพ นี่ดึกทุกคืนเลยเหรอ" ต้นรักถามขึ้น
"เรื่องฉันเอาไว้ก่อน แกเห็นข่าวเต้ยยัง" ขนมจีนถามขึ้น
"ข่าวไรวะ" ต้นรักถามขึ้น ขนมจีนได้เปิดให้ดูทันที
"เชี้ย เต้ยตายแล้ว" บุหลันพูดขึ้น
"ตายไปซะได้ก็ดี อยู่ไปก็รกหูรกตา" โรมพูดและเดินมานั่งข้างบุหลันทันที
"อย่าโหดให้มากค่ะ แค่นี้ก็รักจะแย่แล้ว" บุหลันพูดขึ้น
"อูยยย บอกรักกันแบบนี้เลยเหรอ" ขนมจีนแซวขึ้น
"อ้าว อชิระ ไปทำไรมาวะ ไงได้แผลมา" แดนถามขึ้น
"มันไปทดสอบความเเข็งแรงของเสาไฟฟ้ามา" ภาคินพูดขึ้น
"ไอ้เวร เดี๋ยวถีบ" อชิระพูดขึ้น
"เอ่อ ขนมจีน วันนี้ไปดริงก์กันปะ" ภาคินถามขึ้น
"เอาไว้คราวหน้านะคะ มีนัดแล้วค่ะ" ขนมจีนพูดขึ้น
"อุ๊ย ทุกวันนี้เขามีนงมีนัด" ต้นรักแซวขึ้น
"ก็คงจะนัดกับไอ้เด็กบาร์โฮสต์ คนนั้นสินะ" อชิระพึมพำขึ้น
"แล้วมันกงการอะไรของนาย" ขนมจีนพูดแทรกขึ้นมาทันที
"นี่สองคนนี่ทะเลาะอะไรกันมาหรือเปล่าเนี่ย" บุหลันถามขึ้น
"เปล๊า" ทั้งสองคนประสานเสียงกัน
"ไปเหอะ ขึ้นเรียนกัน" ขนมจีนพูดขึ้นและกำลังเดินออกไป
"ขนมจีน" เสียงชายคนหนึ่งเรียกขนมจีนขึ้น
"พี่แทน"
"ดีใจจังยังจำพี่ได้" แทนคุณวิ่งเข้ามาหาขนมจีนทันที
"ฉิบหาย" ต้นรักสบถขึ้น
"ใครอะ" บุหลันกระซิบถามต้นรัก
"แฟนเก่าขนมจีน" ต้นรักพูดขึ้น
"ทำไมถึงได้เลิกกันอะ" บุหลันถามขึ้น
"ไว้จะเล่าให้ฟัง" ต้นรักพูดและเดินออกไปทันที
"สวัสดีครับน้องต้นรัก" แทนคุณพูดขึ้น
"สวัสดีคะพี่แทน" ต้นรักพูดต่อ คนที่เหลือยังนั่งอยู่ที่โต๊ะ
"ขนมจีน สบายดีนะ ตั้งแต่วันนั้น ขนมจีนก็ไม่ติดต่อพี่อีกเลย" แทนคุณพูดขึ้น
"ทำไมต้องติดต่อคะ เราไม่ได้เป็นอะไรกัน" ขนมจีนพูดขึ้น
"ทำไมพูดแบบนั้นล่ะ ขนมจีนเป็นแฟนพี่นะครับ"
"อดีตแฟนค่ะ พูดให้เคลียร์ แค่อดีตแฟน" ต้นรักพูดขึ้น
"อย่าพูดให้มันมากความเลยพี่ บอกตรง ๆ ขนมจีนไม่เอาพี่" ขนมจีนพูดขึ้น
"ทำไม"
"พี่ยังต้องถามอีกเหรอว่าทำไม ขอตัวนะคะ อ้อ คราวหน้าถ้าเจอกันอีก ถ้าไม่มีธุระ เจอไม่ต้องทัก เห็นนอนตายอยู่กลางถนนก็ไม่ต้องช่วยนะคะ" ขนมจีนพูดจบก็เดินออกไป ทั้งต้นรักและบุหลันเดินตามออกไปทันที
พักเที่ยง
"วันนี้บ่ายไม่มีเรียน พวกแกจะไปไหนกัน" ต้นรักถามขึ้น
"แหม ถามแกสองคนดีกว่าจะไปไหนกัน" ขนมจีนถามขึ้น
"อยากไปทะเล หยุดตั้ง 2วัน" บุหลันพูดขึ้น
"ไปด้วยกันนะ" ต้นรักหันไปหาขนมจีน
"อาทิตย์นี้ไม่ได้อะ ม้าคาดโทษไว้แล้ว ฉันต้องไปหาอาม่า" ขนมจีนพูดเสียงอ่อย ๆ
"หึ ผลัดมากี่ครั้งแล้วล่ะ" ต้นรักถามขึ้น
"2"
"เอาดี ๆ”
"3 ก็ได้อะ"
"ขนมจีน" ต้นรักเรียกชื่อเพื่อน
"8 ครั้ง แฮ่ ๆ” ขนมจีนพูดขึ้นพร้อมกับหัวเราะแห้ง ๆ
"หึ แกนี้นะแสบมากจริง ๆ” บุหลันพูดและส่ายหัวเบา ๆ
"ฉันไปก่อนนะ ไว้เจอกันวันจันทร์" ขนมจีนพูดและเดินออกไปทันที
"อ้าว ขนมจีนรีบไปไหนอะ" แดนถามขึ้นทันที
"เห็นบอกป๊ากับม้า ให้กลับบ้านไปหา อาม่านะ" ต้นรักพูดขึ้น
"พี่โรมคะ" บุหลันลุกขึ้นไปนั่งตักโรมแล้วทำเสียงอ้อน
"หือ อ้อนแบบนี้อยากได้อะไรคะ" โรมถามขึ้นและโอบกอดเอวบาง ๆ ของบุหลันไว้
"โอ๊ย อยู่กับพวกมึง 2 คู่เนี่ย เหมือนฆ่าคนโสดอย่างพวกกูชัด ๆ” ภาคินพูดขึ้น
"ว่าไงครับ" โรมถามบุหลันต่อ
"อยากไปเที่ยวทะเลค่ะ" บุหลันพูดขึ้น
"นั่นไง ว่าละ" โรมพูดขึ้น
"อยากไปที่ไหนอะ" แดนถามต่อ
"หัวหินค่ะ" ต้นรักพูดและยิ้มให้แดนเบา ๆ
"พวกมึงสองคนไปด้วยกันปะ" โรมหันมาถามสองหนุ่ม
"อือ มีใครไปบ้าง" อชิระถามขึ้น
"ก็คงมี พวกเรา และจันตามั่ง ต้องถามดูก่อน เผื่อน้องอยากไป" บุหลันพูดขึ้น
"กูไป" ภาคินพูดสวนขึ้นทันที
"อ้าว มึงไปกูก็ต้องไปดิวะ" อชิระพูดขึ้น
"ไหนมึงบอก พ่อกับแม่มึงมาไง" ภาคินพูดขึ้น
"เอ่อ อยากเจอกู ก็ต้องรอได้ดิวะ" อชิระพูดขึ้น
"เอางั้น" โรมถามขึ้น
"อือ ตามนั้น" อชิระพูดขึ้น
"ไป งั้นไปเก็บของไปเย็นนี้เลย" โรมพูดและทุกคนก็แยกย้ายออกไปเตรียมของทันที
ครืดดดด ครืดดดดดด ครืดดดด
"ฮัลโหลครับพ่อ" อชิระรับสายและพูดขึ้นทันที
"แกห้ามลืมนัด นัดครั้งนี้สำคัญมาก" อคินพูดขึ้น
"พ่อผมไม่ว่าง "
"ทำไมไม่ว่าง" อคินทำเสียงดุทันที
"ผมก็มีอะไรที่ต้องทำเหมือนกันนะพ่อ เลิกซะทีเถอะ ไอ้หาคู่ให้ผมเนี่ย ไม่เหนื่อยกันบ้างเหรอ" อชิระพูดขึ้น
"ยังไง แกก็ต้องมา" อคินพูดจบก็วางสายไปทันที
ณ ผับแห่งหนึ่งที่เปรมทำงานอยู่
"น้องเปรม วันนี้ไปกับพี่ไหม" ผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาหาเปรมและถามขึ้น
"วันนี้เปรมไม่ว่าง ฉันจองทั้งคืน" ขนมจีนที่เดินเข้ามาพูดขึ้นทันที
"โหอะไรของพี่เนี่ย จะเอาผมไปนั่งกินเหล้าเป็นเพื่อนอีกใช่ไหมเนี่ย" เปรมพูดขึ้น
"อือ ไปเหอะ" ขนมจีนพูดจบก็มานั่งริมแม่น้ำเจ้าพระยาดูวิว
ณ ริมน้ำ
"อารมณ์ไหนพี่" เปรมถามขึ้น
"ป๊ากับม้าเอาอีกแล้วว่ะ"
"อีกแล้วเหรอ คนที่ 100 แล้วมั้ง"
"เฮ้อ เบื่อว่ะ"
"พี่ไม่เจอใครที่ถูกใจเลยเหรอ" เปรมพูดและเปิดกระป๋องเบียร์ส่งให้ขนมจีนทันที
"ไม่อะ ไม่รู้ทำไม รู้นะเว้ยว่าที่ทำอยู่โคตรเจ็บเลย แต่มันหยุดไม่ได้ว่ะ" ขนมจีนพูดและกรอกเบียร์เข้าปาก
"หยุดอะไรไม่ได้" เปรมถามต่อ
"หยุดรักเขาไม่ได้ และดูท่าจะรักมากขึ้นด้วย" ขนมจีนพูดขึ้น
- ผู้เขียน
