คลาดกัน
1108 คำ
วันต่อมา
ครืดดดดด ครืดดดดด ครืดดดดด
"ฮัลโหล" ขนมจีนงัวเงียรับสาย
"สายป่านนี้ยังไม่ตื่นเหรอลูก อาม่าตื่นมารอแต่เช้าแล้วนะ" ม้าของขนมจีนถามขึ้น
"รอ รอ ไปไหนอะม้า" ขนมจีนถามขึ้น
"ยัยขนมจีน" ม้าของขนมจีนเรียกสูกสาวเสียงเข้ม
"โอเค ๆ ค่ะ จะลุกไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้ค่ะ" ขนมจีนพูดจบก็วางสาย
ฝั่งอชิระ
ครืดดดดดด ครืดดดดดด ครืดดดดด
"ตื่น อย่าลืมนัด" เสียงเข้มของผู้เป็นพ่อพูดขึ้น
"โหพ่อ อะไรนักหนาเนี่ย" อชิระพูดขึ้น
"ถ้าแกไม่มา แกได้เห็นดีกับฉันแน่" อคินพูดจบก็วางสายไป
"เฮ้อ คราวนี้คงผลัดไม่ได้อีกแล้วสินะ" อชิระพูดและเดินเข้าห้องน้ำไป
ณ บ้านของขนมจีน
"ป๊าม้า อาม่าขาาาา สวัสดีค่ะ" ขนมจีนพูดและวางกระเป๋าลง
"กว่าจะมาได้นะ นี่อาม่าบ่นเป็นรอบที่ 100 แล้ว" ผู้เป็นแม่พูดพลางเดินไปหยิบ เซียนท้อที่ลูกสาวชอบมาให้ทานทันที
"โห แม่คะ หนูเรียนมหาลัยนะคะ โครงงาน โครงการ วิจัย หนูก็ต้องทำ วันหยุดไม่เคยได้ไปไหนเลย" ขนมจีนพูดขึ้น
"จริงเหรอลูก" ม้าขนมจีนถามขึ้น
"จริงสิคะ เนี่ยวันหยุดก็ต้องทำงานส่งอาจารย์" ขนมจีนยังพูดต่อ
(สาธุ อย่าให้บาปเลยนะคะ ที่ไม่อยากกลับมาเพราะกลัวจะโดนจับดูตัว) ขนมจีนพูดในใจ
"อาหมวย อั๊วถามลื้อจริง ๆ เหอะ ลื้อมีแฟนอะยัง" อาม่าถามขึ้น
"ม่า พอเถอะค่ะ แค่เรื่องเรียนก็ปวดหัวจะตายแล้ว" ขนมจีนพูดขึ้น
"แล้วทำไมอาต้นรัก อาบุหลันเขาหมั้นกันแล้วอะ ทำไมลื้อถึงไม่มีอย่างเขา" อาม่าถามขึ้น
"โหม่าคะ เขาเจอคนที่ใช่ไง แต่หนูยังไม่เจอ" ขนมจีนพูดขึ้น
"ซี้ซั้วต่า ลื้อนี้มันจริง ๆ เลยนะอาหมวย อั๊วหาคนมาให้ลื้อดูตัวกี่คนต่อกี่คนลื้อก็ไม่เคยมา" อาม่ายังบ่นต่อ
"มาแล้วนี่ไงคะ" ขนมจีนพูดขึ้นพลางยัดลูกท้อที่แม่เอามาให้ใส่ปาก
"อือ คนนี้เนี่ยนะ เป็นลูกชายอานายหัวใหญ่จากภาคใต้เลยน่าาา เขาเป็นญาติเพื่อนป๊าเอง" ป๊าขนมจีนพูดขึ้น
"ป๊า" ขนมจีนพูดขึ้นเบา ๆ
"เอาน่า ถ้าไม่ชอบก็ไม่ต้องคุย ป๊าก็ยังไม่ได้ให้แต่งเลยซะหน่อย" ป๊าขนมจีนพูดต่อ
"อะ นี่ก็ได้เวลลาแล้ว" ม้าของขนมจีนพูดขึ้น
"พาอาม่าไปรอที่โต๊ะอาหารไป" ป๊าขนมจีนพูด ขนมจีนจึงพาอาม่าเดินไปที่โต๊ะอาหาร
"สวัสดีครับ" ป๊ากับม้าของขนมจีนไหว้ผู้เป็นแขก
"สวัสดีครับ" อคินรับไหว้
"เชิญด้านในดีกว่าค่ะ" ม้าของขนมจีนพูดขึ้น
"บ้านสวยจังค่ะ ดูภายนอกธรรมดา แต่ข้างในนี้ หรูสุดยอดไปเลยค่ะ" นุชจรีพูดขึ้น
"ขอบคุณค่ะ" ม้าของขนมจีนพูดต่อ พอทุกคนเดินมาถึงโต๊ะอาหาร
"สวัสดีครับ อาม่า" อคินและนุชจรียกมือไหว้อาม่าขิม ทันที
"นี่อาหมวยจีนหรอคะ หน้าตาสะสวยจังค่ะ" นุชจรีพูดขึ้น
"สวัสดีค่ะ" ขนมจีนยกมือไหว้ ผู้ใหญ่ทั้งสองคน
"อ้อ แล้วอาลูกชายลื้อไม่มาด้วยเหรอ" อาม่าถามขึ้น
"ม่า" ขนมจีนร้องเรียกอาม่าออกมาทันที
"กำลังตามมาครับ พอดีติดธุระนิดหน่อยน่ะครับ" อคินพูดและมองไปที่นุชจรี ส่งสัญญาณว่าให้โทรออกไปหาไอ้ลูกชายตัวดีเดี๋ยวนี้
"อือ ขอตัวเข้าห้องน้ำสักครู่นะคะ" นุชจรีพูดขึ้นและเดินออกไปจากห้องอาหารทันที
ตู๊ดดดดด ตู๊ดดดดดด ตู๊ดดดดดด
"ฮัลโหล อยู่ไหนแล้วคะ" นุชจรีถามขึ้นทันที
"กำลังไปครับ อะไรจะรีบขนาดนั้น" อชิระพูดขึ้น
"อย่าทำให้คุณพ่อโกรธนะคะ รีบ ๆ มาเลยค่ะ" นุชจรีพูดขึ้น
"ครับผมทราบแล้วครับ" พูดจบอชิระก็วางสายไปทันที
"ทานอะไรรอก่อนก็ได้นะคะ" ม้าของขนมจีนพูดขึ้น
"อ่า ๆ เจี๊ยะ ๆ” อาม่าพูดขึ้น
"หนูขนมจีนเรียนคณะอะไรอยู่เหรอ" อคินถามขึ้น
"บริหารค่ะ" ขนมจีนมองไปที่อคินและยิ้มให้เบา ๆ
"อือ ดี ที่ฟาร์มเราเป็นฟาร์มรังนกและโรงแรม ถ้าได้หนูขนมจีนไปเป็นสะใภ้ก็ดีนะ" นุชจรีพูดขึ้น
"แค่ก ๆ แค่ก ๆ” ขนมจีนสำลักและไอออกมา
"ค่อย ๆ กินสิลูก" ม้าของขนมจีนพูดขึ้นและส่งแก้วน้ำให้ลูกสาว
"ขอโทษทีค่ะ" ขนมจีนพูดขึ้น
"ไหนบอกแค่มาดูตัว ไม่ชอบก็ไม่เป็นไร ไงนี่ถึงขั้นคิดไปนู่นเลยหรอวะ หึ สิ้นแล้ว สิ้นแล้วชีวิตอีขนมจีน แเหะ" ขนมจีนพึมพำเบา ๆ
ครืดดดดด ครืดดดดด ครืดดดด
"ฮัลโหล" ขนมจีนรับสายทันที
"เป็นไงบ้างแก" ต้นรักถามขึ้น
"อะไรนะ แกเป็นอะไรนะ" ขนมจีนพูดขึ้น
"อะไรของแก ฉันแค่โทรมาถาม ดูตัวเป็นไงบ้าง หล่อไหม" ต้นรักถามขึ้น
"เฮ้ย แกเป็นหนักขนาดนั้นเลยเหรอ" ขนมจีนยังพูดต่อ
"บ้าดิอะไรวะ"
"แกอยู่ไหนเนี่ย"
"อยู่หัวหิน"
"เฮ้ย ถึงขั้นต้องไปโรงพยาบาลเลยหรอวะ" ขนมจีนยังพูดต่อ
"โรงบาลไรวะ เฮ้ย แกเพี้ยนปะเนี่ย"
"ยัยรัก แกใจเย็น ๆ นะ อย่าร้องไห้" ขนมจีนพูดขึ้น
"ไอ้ขนมจีน แกบ้าไปแล้วหรือไง"
"ส่งโลเคชันมานะ ฉันจะรีบไปหาแกเดี๋ยวนี้" ขนมจีนพูดจบก็วางสายไปทันที
"ป๊า ม้า อาม่าคะ ยัยรักไม่สบายมาก หนูต้องรีบไปหายัยรักก่อนนะคะ" ขนมจีนพูดขึ้น
"อ้าวหรอ งั้นลื้อรีบ ๆ ไปนะ เอาไว้คราวหน้าค่อยนัดกันใหม่" อาม่าพูดขึ้น
"คุณลุงคุณป้าคะ หนูขอโทษด้วยนะคะ พอดีมีธุระด่วนจริง ๆ ค่ะ" ขนมจีนพูดพร้อมกับยกมือไหว้คนทั้งสองและรีบออกไป
"อาหมวยจีน ต้องรีบไปเยี่ยมเพื่อนสนิทอี" อาม่าพูดยังไม่จบ
"ลืมลูกท้อค่ะ ขอโทษทีค่ะ" ขนมจีนกลับมาหยิบลูกเซียนท้อใส่กระเป๋าและวิ่งออกไปทันที
"ไอ๊หยา ไอ้ลูกลิงนี่จริง ๆ เลยอ่าาา" อาม่าพูดขึ้น
"พอดีอาหมวยกับเพื่อนคนนี้สนิทกันมาก ขอโทษแทนอาหมวยด้วยนะ" ป๊าของขนมจีนพูดขึ้น
"ไม่เป็นไรเลยครับ ผมสิครับต้องขอโทษ นี่ก็เลยเวลานัดมานานแล้ว ลูกชายตัวดีของผมยังไม่มาเลยครับ"
"พ่อครับ น้าครับ แฮ่ก ๆ” อชิระวิ่งเข้ามาด้วยความหอบเหนื่อย
"สวัสดีครับ" อชิระยกมือไหว้ทุกคน
- ผู้เขียน
