บทที่ 02 หุ่นล่ำ 🔞
1463 คำ
"เอา รีบเอายาไปให้นายหัวกิน กินตั้งแต่ที่มันยังร้อนๆ นี่แหละ" ยายแพงยื่นโถยาให้กับหลานสาว เพื่อที่จะเอาขึ้นไปส่งให้กับนายหัวหนุ่มที่บ้านหลังใหญ่
"ยายทำให้เขากินแบบนี้ทุกวันเลยเหรอ?"
"ก็ไม่ทุกวันหรอก วันไหนนายหัวดูหน้าเหนื่อยๆ ก็ต้มให้เขา"
"อ้อ.."
"ไปๆ รีบเอาขึ้นไปได้แล้ว"
"แล้วถ้าคนของเขาไม่ให้บัวเข้าไปล่ะ?"
"ก็บอกเขา ยายแพงให้เอายาขึ้นไปให้ เดี๋ยวเขาก็ให้ขึ้นไปเอง"
"จ้ะๆ"
บัวแก้วตอบรับด้วยความไม่สมัครใจสักเท่าไหร่ เพราะเพิ่งจะเจอนายหัวพญาแผลงฤทธิ์ใส่มาเมื่อตอนเย็น ยังเคืองไม่หายเลย สั่งให้แม่บ้านเอาอาหารทุกอย่างที่เธอทำให้ไปเททิ้งจนหมด ยานี่ไม่สมควรกินด้วยซ้ำ
พอเดินไปถึงหน้าประตูบ้านหลังใหญ่บัวแก้วก็หยุดชะงักและหันไปมองชายฉกรรจ์ 2-3 คนที่นั่งรวมกลุ่มกันอยู่ตรงมุมมืดตรงหน้าบ้าน
"พี่ชาย ว่างไหม"
"ครับมีอะไรครับ?" หนึ่งในนั้นพูดขึ้นมา
"เอายาต้มอันนี้ขึ้นไปให้นายหัวหน่อยสิ"
"เอาขึ้นไปเลยครับ นายหัวอยู่ข้างบนแหละ"
"ฉันให้พี่เอาขึ้นไป" พูดพร้อมกับยื่นโถยาให้
"เอาขึ้นไปเถอะครับ นายหัวไม่ค่อยชอบให้คนงานขึ้นไปป้วนเปี้ยนข้างบน ผมกลัวว่าจะไม่พอใจเอาเปล่าๆ"
"จิ๊! ฉันขึ้นไปเองก็ได้"
แขนเรียวที่ยื้อยื่นโถยาไปให้ลูกน้องของนายหัวก็หดกลับมาด้วยท่าทางไม่สบอารมณ์สักเท่าไร ก่อนที่เธอจะเปิดประตูบานใหญ่แล้วเดินเข้าไปข้างใน
ทุกอย่างในนั้นเงียบสนิทราวกับว่าไม่มีใครอยู่เลย เงียบจนเธอได้ยินเสียงลมหายใจของตัวเอง บ้านหลังใหญ่ขนาดนี้แต่นายหัวกลับอาศัยอยู่คนเดียว ลูกน้องของเขาแม่บ้านต่างอยู่ข้างนอกกันหมด
พอขึ้นมาถึงข้างบนได้เห็นหลายๆ ห้อง ประตูทุกบานเหมือนกันหมด เธอเองก็ลืมไปเลยว่าควรถามกับคนที่นี่ก่อนว่าห้องไหนคือห้องของนายหัวพญา
แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เธอเดินเคาะมันทุกประตูเลย เพราะถ้าห้องนอนเขาอยู่ตรงไหนเขาก็คงออกมาเปิดประตูเอง ทว่าเธอเดินเคาะประตูจนถึงห้องสุดท้ายสุดทางเดิน ก็ยังไม่มีการเปิดประตูออกมา แต่ห้องสุดท้ายไม่ได้ล็อคประตูเอาไว้
แกร๊ก ~
"หยองอยู่หรือเปล่า?" หญิงสาวเอ่ยเรียกเจ้าของบ้าน พร้อมกับชะเง้อหน้าเข้าไปมอง หันซ้ายหันขวามองหาสิ่งมีชีวิตร่างใหญ่กำยำ
"hello หยองหยอย อยู่หรือเปล่า ถ้าไม่อยู่จะขโมยของน้า" เธอพูดเสียงแผ่วๆ พร้อมกับก้าวเดินเข้าไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ ที่นี่เป็นห้องนอนและก็กว้างมากๆ เลยด้วย เปิดไฟอยู่ก็แสดงว่ามีคนอยู่ และเธอก็คงเข้าไม่ผิดห้องชัวร์
บัวแก้วมองไปรอบๆ ห้องมองดูเฟอร์นิเจอร์และของตกแต่งที่ประดับประดาเอาไว้รอบๆ มีทั้งรูปภาพ กรอบรูปหัวสิงโต โคมไฟ นาฬิกาถอดวางเอาไว้ตรงโต๊ะหัวเตียง พร้อมกับโทรศัพท์มือถือสีดำ
แกร๊ก ~
ขณะเดียวกันประตูบานสีขาวก็เปิดออกมา ตามด้วยร่างกำยำที่เดินออกมาด้วยสภาพที่แทบจะโป๊เปลือยอยู่แล้ว ส่วนบนเขาเปลือยเปล่าเผยให้เห็นหุ่นล่ำๆ ซิกแพคเป็นมัดๆ กล้ามแน่นๆ น้ำที่หยดจากปลายเส้นผมไหลลงบนหน้าอกมองดูแล้วเซ็กซี่ไม่น้อยเลย ยิ่งมีรอยสักพาดผ่านหน้าอกไปอีก มันยิ่งเพิ่มความเร้าใจ พอมองลงมาตามท้องร่องก็เห็นคนอุยบางๆ เห็นแค่นี้เธอก็รู้สึกใจเต้นแล้ว
และส่วนล่างนั้นก็มีผ้าขนหนูผืนสีขาวห่อหุ้มอยู่ ทว่ามันกลับปกปิดตัวตนไม่มิดเลยด้วยซ้ำ เพราะเนื้อผ้ามันแนบไปกับร่างกาย มันเลยเห็นรอยนูนยาวๆ ที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามันคือลำอะไร
"อึก...โอ้โห หุ่นดีกว่าคนที่ไปออกกำลังกายอยู่ฟิตเนสอีก" บัวแก้วเผลอหลุดโฟกัสไป นึกถึงตอนที่ตัวเองไปออกกำลังกายอยู่ที่ฟิตเนส ได้เจอผู้ชายเยอะแยะมากมาย แต่ไม่เคยเจอใครหุ่นดีเท่านี้มาก่อนเลย
ดีจนอยากเข้าไปสัมผัส อยากลูบ แล้วก็ไล้ลงไปเรื่อยๆ จนถึงขอบผ้าขนหนู จากนั้นก็ดึงออกแล้วก็....
"เธอเข้ามาทำอะไร?"
"......" เสียงทุ้มใหญ่ดึงสติทุกอย่างของบัวแก้วกลับมา จากที่กำลังตกอยู่ในภวังค์เหมือนคนกำลังฝัน ก็กลับเข้าสู่ความเป็นจริงในทันที ความคิดที่จะได้ลูบได้สัมผัสมันก็เป็นเพียงความฝันเท่านั้นเองสินะ
"ใครใช้ให้เธอเข้ามา?"
"อ้อ ยายให้เอายามาให้"
"ยาอะไร?"
"ก็ไม่รู้สิ ยาต้มเห็นว่างั้น"
"ฉันไม่ได้เป็นอะไร เอากลับไปฉันไม่กิน"
"เอ้า นี่บัวไม่ได้เป็นคนทำนะ ยายเป็นคนทำมาให้ จะโกรธอะไรก็แยกแยะหน่อยได้ไหม?"
"ก็ฉันไม่ได้ป่วยจะให้กินทำไม"
"จะกินไหม?"
"ไม่กิน!"
"......" หญิงสาวมองคนตรงหน้าด้วยหน้าตาที่บูดบึ้ง ก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปในห้องน้ำที่นายหัวหนุ่มเพิ่งจะเดินออกมา ก่อนที่เธอจะเปิดฝาและเทยาลงไปตรงอ่างล้างหน้าจนหมด
"เฮ้ยทำอะไรน่ะ?"
"ไม่กินก็เททิ้งไง"
"???"
"เททิ้งน่ะดีแล้ว บัวจะได้กลับไปบอกยายว่าหยองกินหมดแล้ว ยายจะได้ไม่เสียน้ำใจ คนอุตส่าห์ทำมาให้!"
"นี่เธอ!"
แปะ!
"ไม่ต้องมาทำเสียงแบบนั้นเลยนะ ห้ามชี้หน้าบัวด้วย!"
มือเล็กปัดนิ้วของชายหนุ่มที่ยกขึ้นชี้หน้าของเธออย่างไม่เกรงกลัว ถ้าเป็นลูกน้องของเขาก็คงพากันก้มหน้าหลบเพราะกลัวสายตาไปแล้ว แต่ไม่ใช่กับเธอ!
"บอกไว้ก่อนนะ ความจริงก็ไม่ได้อยากขึ้นมาหรอก แต่ก็ขัดใจยายไม่ได้ ต่อไปถ้ายายต้มให้อีกบัวจะเอาเททิ้งให้หมด แล้วก็จะไม่เอาขึ้นมาให้ด้วย อยากป่วยตายก็ตามใจเลย แบร่!"
"!!!!"
"ชิ! คิดว่าตัวเองทำไม่ดีกับคนอื่นได้คนเดียวหรือไง ไม่อยากยุ่งด้วยหรอก ไม่ให้ทำงานก็ไม่ทำ หางานอื่นเอาก็ได้!" พูดจบก็รีบเดินไปที่ประตูแต่ยังไม่ทันที่เธอจะเปิดออกไปก็ดันถูกเสียงของเขาเรียกไว้ซะก่อน
"เดี๋ยว!"
"???"
"ล็อคประตูด้วย"
"เออ!"
ปัง!!
บัวแก้วไม่สบอารมณ์เลยสักนิด จากเหตุการณ์เมื่อตอนเย็นเธอทั้งโกรธทั้งน้อยใจและทั้งไม่เข้าใจว่าทำไมเขาโกรธอะไรเธอขนาดนี้ ขนาดยายยังเข้าใจเธอเลยว่าที่เธอไปอยู่กับแม่เพราะถูกบังคับไป ไม่ใช่เพราะเธอเต็มใจไป
ด้านนอกบ้าน...
"หึ้ย! ไอ้บ้าหยอง! คิดว่าตัวโตแล้วจะข่มยังไงก็ได้หรือไง คอยดูนะ! จะเอาคืนให้ได้เลย ไม่ยอมหรอก!"
หญิงสาวออกมาสบถเสียงดังอยู่ตรงหน้าบ้าน ทำเอาลูกน้องของนายหัวพญาที่นั่งอยู่ต่างพากันหน้าเหวอไปตามๆ กัน เพราะไม่เคยมีใครพูดแบบนี้กับนายหัวพญามาก่อนเลย ถ้ามีคนกล้าจริงๆ ป่านนี้ก็คงไม่มีชีวิตรอดไปแล้ว
"มองอะไรกันเล่า! เจ้านายของพวกพี่แหละ! บอกให้เอาขึ้นไปก็ไม่เอา ยังจะใช้ฉันขึ้นไปอีก น่าโมโหชะมัดเลย คอยดูนะ...หึ้ย!!"
อึ้งหนักกว่าเดิมเพราะดันถูกเหมารวมไปด้วย เป็นเพราะเป็นลูกน้องของนายหัวหรือเปล่า เจ้านายโดนเข้าให้แล้ว ลูกน้องก็คงไม่มีทางรอดหรอก
"อะไรวะนั่น?"
"มึงมาถามกู แล้วกูจะถามใคร"
"ไอ้เชี่ย กูเพิ่งเห็นนายหัวโดนด่า"
"พนันกันมั้ย พรุ่งนี้นายหัวไล่ออกจากบ้านชัวร์"
"แล้วถ้าไม่ไล่ล่ะ?"
"ก็มาพนันกันไงวะ"
"มึงเดิมพันอะไร กูเดิมพันเหล้ากลมนึง"
"กูสองกลมไปเลย ยังไงก็โดนไล่ออกชัวร์"
"แต่กูขอเดิมพัน ว่าอาจจะไม่มีชีวิตรอด..."
ต่างคนต่างเดิมพันในแบบที่ตัวเองคิด เพราะในอนาคตก็ไม่มีใครรู้เลยว่า นายหัวพญาจะจัดการยังไงกับผู้หญิงที่หยามเขาถึงที่แบบนั้น
ปล่อยให้อยู่เหมือนเดิมไม่สนใจ หรือไล่ออกจากบ้านไป หรือว่า....ฆ่าทิ้ง
- ผู้เขียน
