ตอนที่ 28 อาการคนหึง
“มี้...หม่ามี้” เสียงเล็กปลุกผมขึ้นมาในช่วงสายของอีกวัน
“หือ บลูโนเรียกหม่ามี้เหรอ” ผมลืมตาขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น
“ไง...ฟื้นหรือยัง” มาเฟียเอวดุนั่งยิ้มอยู่ด้านข้างมือประคองจับเอวกลมของลูกชายที่ทำท่าว่าจะตะกายปีนเข้ามาหาผม
“ถามจริงเถอะ นั่นเอวหรือเครื่องเจาะถนนคอนกรีต เครื่องในผมเละหมดแล้วมั้ง”
“ฉันเตือนนายแล้วนี่ เอาล่ะคนของนายขนกระเป๋าเสื้อผ้ามากองไว้จนเต็มห้องรับแขกบ้านฉันแล้ว ฉันจะให้คนขนขึ้นมาเก็บบนห้องแล้วจัดของเข้าที่ให้ ส่วนนายถ้าตื่นแล้วมีแรงลุกจากเตียงเมื่อไหร่ มาเลี้ยงลูกด้วย ฉันจะออกไปข้างนอก”
“ไปไหน?” ผมยันตัวเองลุกขึ้นมานั่งตะแคงข้าง เพราะไม่สามารถทิ้งน้ำหนักทับก้นตัวเองได้อย่างเต็มที่
“วันนี้ฉันต้องเข้าไปที่บริษัท เพราะมีนัดพบกับลูกค้าเรื่องการเจรจาธุรกิจ นายคงไม่คิดว่าฉันนั่งกินนอนกินแล้วมีเงินวิ่งเข้าบัญชีเหมือนพ่อนายหรอกใช่มั้ย”
“แต่...วันนี้เ
