04 คุณบอดี้การ์ดจอมโหด🐳(Chalam - Plawan)
1250 คำ
04
?..ผีดิบ..?
@โรงแรมในฮาวาย...
[Part.Pawan]
หึ..สุดท้ายนายนี่ก็ต้องอยู่ฮาวายต่อ เพราะฉันยังไม่กลับ อย่าได้คิดมาขัดใจฉัน ขนาดคุณพ่อยังขัดฉันไม่ได้ นายนี่เป็นใครถึงกล้ามาขัดใจฉัน
"ปลาวาฬ ฉันขอโทษแกจริงๆนะ ที่รู้เรื่องแล้วไม่ยอมบอกแกอะ" จ๊ะจ๋าขอโทษฉัน ด้วยหน้ารู้สึกผิดสุดๆ
"..." ที่นางขอโทษฉันก็เรื่องของนายนี่แหละ จ๊ะจ๋ารู้ว่านายนี่เป็นการ์ดที่พ่อฉันส่งมา แต่นางไม่บอกฉันก่อนไง ปล่อยให้นายหน้าเดียวนี่อุ้มฉันออกจากผับไปเลย
"ปลาวาฬแกอ่า อย่าทำหน้าตึงใส่ฉันสิ"
"ที่หลังแกอย่าทำแบบนี้กับฉันอีก ไม่นั้นฉันเลิกคบแกแน่" ฉันทำสีหน้าจริงจังพูดออกมา
"โธ่..ปลาวาฬ ฉันก็กลืนไม่เข้าคายไม่ออกจริงๆ ก็พ่อแกขอฉันมา ย้ำฉันเด็ดขาด ว่าต้องให้แกไปกับบอดี้การ์ดคนนั้น ว่าแต่เขาชื่ออะไรหรอ?"
"..." นั่นสิ นายบ้านี่ชื่ออะไรนะ ฉันหันมองหน้าเดียวของนายนี่ มันช่างแสนจะไร้อารมณ์สุดๆเลย เห็นล่ะหมั่นไส้
"ปลาวาฬ ตกลงเขาชื่ออะไรหรอ?" จ๊ะจ๋าถามฉันอีกครั้ง
"ผีดิบ.." ฉันมองหน้าเดียวของนายนี่พูดออกมา
"...."
"...^* และฉันรู้ว่ายังไงหมอนี่ก็ต้องได้ยินชัดเจน หึ ก็ทำหน้าไร้อารมณ์ต่อไปสิ
"ห้ะ..คนอะไรจะชื่อผีดิบปลาวาฬ เอาดีๆสิ" จ๊ะจ๋าถามเสียงงงงวยออกมา
"ก็คนอย่างนายนี่ยังไงล่ะ" ฉันหันมาพูดกับจ๊ะจ๋าด้วยรอยยิ้มกริ่ม
"จริงหรือ ชื่อผีดิบหรือ ไม่เข้ากับใบหน้าหล่อเท่ห์ของเขาเลยสักนิด"
"หึ.." ฉันไม่เอ่ยอะไร นอกจากจิบไวน์แดงในแก้วต่อ อย่างไม่สนอะไรทั้งสิ้น
"ปลาวาฬแกจะลงเล่นน้ำอีกรอบไหม?"
"ไม่และ" ฉันว่า ตอนนี้รู้สึกอยากนอนแช่น้ำอุ่นมากกว่า ฉันเลยผูกเชือกชุดคลุมให้แน่นหนา ลุกจากโซฟายาว ค่อยๆก้าวมาหานายผีดิบ
"...."
"คืนนี้ฉันจะนอนที่นี่นะ" ฉันบอกนายผีดิบ ที่ยืนทำหน้านิ่งๆ นัยต์แววตาไร้อารมณ์
"ไม่ได้ เธอต้องนอนบ้านฉัน.." เสียงนิ่งโพล่งออกมา
"ไม่..." ฉันเองก็ตอบกลับนายนี่สั้นๆ ด้วยสีหน้าไม่ยอม มีความจำเป็นอะไรต้องกลับไปนอน บ้านนายผีดิบนี่ด้วยล่ะ ในเมื่อฉันมีโรงแรมที่หรูกว่าแล้ว
"อย่าให้พูดเยอะ" นายนี่พูดขึ้นมาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ฉันมองหน้าคมนี่ เหมือนกำลังระงับอารมณ์บางอย่าง
"อย่ามาทำตัวเป็นเจ้านายฉัน ทั้งที่นายก็เป็นแค่ลูกน้อง.." ฉันตรอกกลับไปอีกครั้ง ชักจะรำคาญนายผีดิบนี่มากๆแล้วนะ
"ฉันไม่ใช่ลูกน้องเธอ" น้ำเสียงต่ำๆพูดออกมา
เพี้ยะ!! ฉันตบหน้านายนี่ทันที ไม่เคยมีลูกน้องพ่อหรือการ์ดคนไหนมาทำตัวออกคำสั่ง เป็นเจ้านายแบบนี้กับฉันนะ นายนี่มีสิทธิ์อะไร
"...."
"อย่ามาออกคำสั่งกับฉัน" ฉันพูดใส่นายนี่ ก่อนจะเบี่ยงตัวก้าวออกมาเพื่อเข้าโรงแรม
หมับ!!!
"ว้ายยย ไอ้ผีดิบ!" ฉันอุทานร้องอย่างตกใจ
ตัวฉันถูกฉุดขึ้นมาอุ้มตัวลอยขึ้น อย่างกับท่าพ่ออุ้มลูก หน้าอายฉะมัด ตอนนี้ผู้คนรอบๆมองมาหมดแล้ว รวมถึงจ๊ะจ้าที่อ้าปากค้างมองเหว๋อๆ
"นี่นายคิดจะทำบ้าอะไร!" ฉันด่าเสียงกราด ให้คนรอบๆได้ยินด้วย
"...." แต่ไอ้ผีดิบนี่ไม่ตอบ ไม่พูดจาอะไรสักคำ นอกจากอุ้มฉันเดินเข้ามาในโรงแรม
"ช่วย" ฉันเลยจะร้องเสียงดังๆขอความช่วยเหลือ
"แหกปากร้องเสียงดังเมื่อไหร่ ฉันจะโยนเธอให้ตาย" ไอ้ผีดิบนี่ขู่ฉันขึ้นมาอีกแล้ว
"กรี๊ดดดดด.." ฉันเลยส่งเสียงกรี๊ดมันเลย ให้รู้แล้วรู้รอด กล้าดียังไงมาขู่จะฆ่าฉันให้ตาย
"..."
"และเสียงกรี๊ดฉันก็เป็นผล.." เพราะพวกพนักงานในโรงแรมวิ่งกรู่กันเข้ามาล้อมหน้าล้อมหลังนายนี่ หึ ต่างประเทศก็ดีแบบนี้แหละ พอกรี๊ดขอความช่วยเหลือ ผู้คนก็ไม่รี่รอ
"...?? และอยู่ๆไอ้ผีดิบนี่ก็พูดภาษาอะไรขึ้นมาก็ไม่รู้ ไม่ใช่ภาษาอังกฤษ
"เธอเป็นน้องสาวผม อาการโรคประสาทของเธอกำเริ่ม.." (ภาษาฮาวาย)
"นายผีดิบ นี่นายพูดอะไรกับคนพวกนี้!" ฉันถามนายนี่ ซึ่งไอ้บ้านี่ก็ทำหน้านิ่งไม่ตอบฉัน นอกจากคุยภาษาบ้าภาษาบออะไรก็ไม่รู้กับพวกพนักงานโรงแรม
"นาย!" ฉันตวาดไอ้บ้านี่ขึ้นมาอย่างโมโห แต่นายนี่ก็ทำหน้าไร้อารมณ์ อุ้มฉันเดินเข้าลิฟท์มา
เพี้ยะ! ฉันตบเข้าหน้านายนี่แรงๆ เป็นครั้งที่สอง
"...."
เพี้ยะ! เพี้ยะ!! เพี้ยะ!! ฉันตบเข้าหน้านายนี่แรงๆ เป็นครั้งที่สอง และสาม และสี่ฯ
"..." ซึ่งนายนี่ก็ทำหน้านิ่ง แต่นัยน์แววตากับเริ่มดุดัน แถมแขนหนาๆรัดเอวฉันก็เริ่มแน่น และแน่นมาก
"อึก!! นายฉันเจ็บ!" ฉันแหกปากร้องโวยวาย คอยดูกับบถึงเมืองไทยเมื่อไหร่นะ ฉันจะกับไปอาละวาดพ่อด้วย ส่งคนผีดิบ ป่านเถือนแบบนี้ให้มาดูแลฉันได้ยังไง!
ติ้ง!! ลิฟท์เปิดมายังที่ฉันพัก โดยนายนี่อุ้มฉันออกจากลิฟท์
ฟรั่บ! ตัวฉันถูกปล่อยลง อย่างไม่ได้รับการทะนุถนอมเลยแม้แต่นิดเดียว
ตี๊ดด!!
"นี่นายแอบเอาคีย์การ์ดฉันมาได้ยังไง!"
"หุบปาก รำคาญหู" เสียงนิ่งหันมาพูด มองหน้าฉันเหมือนฉันเป็นตัวน่ารำคาญ
แกร็ก!! พอประตูห้องเปิด
ฟรั่บ!! ตัวฉันก็ถูกกระชากแรงๆ แทบจะปลิ้วเข้ามาในห้อง
ตุ้บ!! ร่างฉันถูกเหวี่ยงเข้ามาบนโซฟา
"โอ๊ย!! ไอ้คนเลว!" ฉันด่าอย่างหมดความอดทน หมดความอดทนสุดๆแล้วฉัน
ฟรึ่บ!! นายนี่เข้ามาล็อคตัวฉัน ในท่าคร่อมบนโซฟา มือสากๆบีบมาที่คางฉัน
"อย่าทำให้ฉันต้องไม่ทนกับคนอย่างเธอ" น้ำเสียงกดต่ำเอ่ย แววตานิ่งๆก็จ้องมานัยน์แววตาฉันอย่างดุดัน
"...." แล้วเรื่องอะไรฉันต้องยอม ฉันไม่เคยยอมลงให้ใคร และทั้งสองมือฉันยังว่าง เลยกำหมัดทุบตีลงในอกแข็งๆไอ้ผีดิบนี่
ตุ้บ!!ๆๆ ตุ้บ!!
"ฉันเกลียดนาย.."
"แล้วเธอคิดว่าฉันชอบคนอย่างเธอ?" เสียงนิ่งโพล่งขึ้นมา
"ฉันก็ไม่เคยคิดว่าคนอย่างนายมาชอบฉันหรอก!" ฉันขึ้นเสียงแว้ดๆใส่ ถ้าทำนายนี่หูแตกได้ยิ่งดี
"ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าซะ..." นายนี่พูดออกคำสั่งขึ้นมา ค่อยๆลุกออกจากตัวฉัน
"ฉันไม่เปลี่ยน ฉันจะนอนที่โรงแรม" ฉันพูดลอยหน้าลอยตาใส่นายนี่ และเตรียมก้าวเท้าเดินออกจากห้อง
หมับ!! ฟรั่บ!! ตัวฉันถูกกระชากให้หันกลับไป ปมโบว์ชุดคลุมฉันถูกไอ้บ้านี่ดึงจนหลุด จนเห็นชุดบิกินี่ที่ฉันใส่
"กรี๊ดดดด ไอ้ชั่ว คิดจะทำเลวๆกับฉันหรอ.." ฉันกรี๊ด ด่าไอ้บ้านี่ รีบเอามือปิดตัวเองอย่างตกใจ
"คนอย่างเธอ ให้ฟรีก็ไม่เอา ไม่อยากได้"
เพี้ยะ!!! ใบหน้าคมถูกตบจนหัน
"ไอ้ปากหมา!"
******************************
- ผู้เขียน
