บำเรอรักขัดดอก

บทที่ 6

*:･ﾟ⸻ ✧*:･⸻*:･ﾟ

เป็นเวลากว่าสัปดาห์แล้วที่เกิดเหตุการณ์ในห้องทำงานของตุลาขึ้น จากวันนั้นถึงวันนี้ทั้งตุลาและ มีนตราเองก็ไม่ได้มีเรื่องให้ต้องสนทนากัน อีกทั้งเจ้านายตัวสูงของเธอยังกำลังหลงไปกับคู่ขาคนใหม่อย่างแอนนาที่เข้ามาพัวพันในชีวิตของอีกฝ่าย

เลยกลายเป็นว่าตอนนี้มีนตราจึงเป็นเพียงพนักงานในร้านแค่คนหนึ่งเท่านั้น

“พี่มีนตรา ลูกค้าโต๊ะสิบสองขอแรง ๆ เหมือนเดิมสองแก้วค่ะ” เด็กเสิร์ฟผู้หญิงหน้าตาน่ารักเดินมาหาเธอพร้อมกับเอ่ยสั่งออเดอร์ด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตร ด้านมีนตราที่กำลังตกอยู่ในภวังค์นั้นสะดุ้งขึ้นมาเล็กน้อยทำเอาเธอเองก็ตกใจไม่ต่างกัน “ขอโทษนะพี่ หนูเสียงดังไปเหรอ?”

“เปล่า ๆ พี่แค่กำลังคิดอะไรเพลิน ๆ น่ะ”

“อ๋อ.. ตกใจหมด คิดว่าหนูทำพี่ตกใจ”

“เปล่าเลย” มีนตราเอ่ยปฏิเสธด้วยรอยยิ้มแล้วจากนั้นจึงหันไปสนใจทำงานของตนเองต่อตามออเดอร์ที่เด็กเสิร์ฟรุ่นน้องเอ่ยบอก ไม่นานน้ำสีอำพันที่ร่างอรชรชงก็ถูกเลื่อนมาวางตรงหน้าเด็กเสิร์ฟสาวสวยอย่างนิรินที่กำลังถือถาดยืนรออยู่ก่อนแล้ว

“พี่ช่วยเอาไปเสิร์ฟให้ทีได้ไหม พอดีฉันปวดท้องกะทันหันน่ะ”

“อะ อ้าว ปวดท้องอะไร ไหวไหม” มีนตราเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงหลังจากที่วางแก้วน้ำสีอำพันลงบนถาดเรียบร้อยแล้ว เธอส่ายหน้าปฏิเสธรุ่นพี่ร่างอรชรไปเล็กน้อยแล้วจากนั้นจึงเอ่ยตอบพร้อมกับทำท่าประกอบไปพลาง

“ฉันปวดท้องเข้าห้องน้ำน่ะ สงสัยกินส้มตำเผ็ดไปหน่อย”

“งั้นเข้าห้องน้ำเสร็จค่อยมาเสิร์ฟดีไหม”

“ไม่ได้นะ ลูกค้าคนนี้วีวีไอพีน่ะ อย่าเสี่ยงเลยดีกว่า” เธอว่าพร้อมกับส่งยิ้มแหย ๆ ให้ร่างอรชรไป ด้านมีนตราเมื่อได้ยินว่าเป็นลูกค้าวีวีไอพีก็พยักหน้าเข้าใจ เพราะร้านของพวกเธอค่อนข้างซีเรียสกับลูกค้ากลุ่มนี้อยู่พอสมควร

เมื่อคิดได้ว่าไม่อยากให้รุ่นน้องอย่างนิรินต้องลำบากเพราะตุลา มีนตราจึงตัดสินใจเดินออกจากบริเวณเคาน์เตอร์บาร์มาถือถาดเครื่องดื่มให้อีกฝ่ายพร้อมกับเอ่ยบอกรุ่นน้องร่างบางไปอย่างใจดี

“ไปเถอะ เดี๋ยวทางนี้พี่ดูแลเอง”

“ขอบคุณนะพี่” มีนตราพยักหน้ารับอีกฝ่ายเล็กน้อยแล้วจากนั้นจึงเดินหมุนตัวออกจากบริเวณนั้นไปเพื่อตรงไปยังโต๊ะของลูกค้าวีวีไอพีที่สั่งเครื่องดื่มชุดนี้ไว้ทันที

ไม่นานร่างอรชรก็เดินมาถึงโต๊ะของลูกค้าวีวีไอพีที่มีร่างสูงเจ้าของไหล่กว้างกำลังนั่งเอนหลังพิงพนักโซฟามองเธอด้วยแววตาเรียบนิ่ง พร้อมกับที่ร่างบอบบางของแอนนาที่กำลังนั่งคร่อมอีกฝ่ายอยู่

ตุลาเองเหรอที่เป็นแขกวีวีไอพี

มีนตรายืนนิ่งมองดวงหน้าหล่อเหลาของตุลานิ่งไปครู่หนึ่งก่อนที่ไม่นานร่างอรชรจะค่อย ๆ ยกแก้วน้ำสีอำพันลงวางบนโต๊ะกระจกแผ่วเบา เพราะไม่อยากจะรบกวนแอนนาที่กำลังง่วนอยู่กับการกดจูบไปตามแผงอกแกร่งของร่างสูง ซึ่งโผล่พ้นเสื้อเชิ้ตสีแดงเลือดนกที่อีกฝ่ายสวมใส่อยู่ออกมา

“อ้าว เปลี่ยนหน้าที่แล้วเหรอ”

แอนนาที่ผละริมฝีปากออกมาจากหน้าอกแกร่งของตุลาเอ่ยถามร่างอรชรที่กำลังหมุนตัวเดินออกไปจากบริเวณนั้นด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน ด้านมีนตราที่ยืนหันหลังกอดถาดเสิร์ฟสีดำสนิทก็ได้แต่ยกยิ้มที่มุมปากพร้อมกับที่ดวงตาสวยของเธอก็กรอกมองบนด้วยความไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นัก

“อย่าไปยุ่งกับเด็กมันเลย” เสียงเรียบที่เอ่ยห้ามคู่ขาของตนเองนั้นทำให้ร่างอรชรยิ่งรู้สึกไม่สบอารมณ์มากกว่าเดิม เธอพรูลมหายใจร้อนออกมาเพื่อสะกดอารมณ์โกรธของตนเองก่อนจะเลือกเดินออกมาจากบริเวณนั้นโดยไม่ต่อปากต่อคำอะไรกับทั้งสองคนต่อ

ปึง

หลังจากเดินมาถึงบริเวณเคาน์เตอร์ทำงานของตนเองแล้วนั้นร่างอรชรก็วางถาดเสิร์ฟลงกับเคาน์เตอร์บาร์อย่างแรงด้วยความโกรธ ทำเอาน้ำมนต์ซึ่งกำลังยืนอยู่ข้าง ๆ เพื่อเตรียมไปเสิร์ฟน้ำมึนเมาให้ลูกค้าต้องสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจทันที

“ปะ เป็นไรพี่ โดนลูกค้าว่าเหรอ”

“เปล่าหรอก” มีนตราบอกปัดแล้วจากนั้นจึงหมุนตัวเดินเข้าไปยังบริเวณทำงานของตนเองต่อเพื่อเตรียมทำออเดอร์ถัดไปที่เธอได้รับระหว่างทางที่กำลังเดินกลับมา ด้านน้ำมนต์ที่ไม่เคยเห็นอาการแบบนั้นของรุ่นพี่ตัวขาวก็ขมวดคิ้วเข้าหากันมุ่นทันทีด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

“ไม่มีใครรังแกแน่นะ?”

“ไม่มี ๆ อย่าห่วงเลย” มีนตราว่าด้วยรอยยิ้ม ด้านน้ำมนต์เมื่อเห็นอีกฝ่ายยิ้มออกมาแบบนั้นก็พยักหน้ารับด้วยความเข้าใจแล้วจึงหันไปทำงานของตนเองต่อ แต่ไม่นานเสียงหวานของรุ่นพี่ตัวขาวตรงหน้าเขาก็เอ่ยถามขึ้นต่อ “คุณตุลเขาตกลงคบกับคุณแอนนาแล้วเหรอ”

“เอ๋ ทำไมพี่ว่าอย่างนั้นล่ะ”

“ก็.. ไม่รู้สิ เห็นตัวติดกันตลอด”

“ไม่หรอกมั้ง คุณตุลเขาไม่คบใครนี่” น้ำมนต์เอ่ยตอบด้วยความไม่สนใจมากนัก ด้านมีนตราเมื่อได้ยินดังนั้นก็ขมวดคิ้วเข้าหากันเล็กน้อยเพราะความสงสัยที่ยังไม่ถูกแก้ให้กระจ่าง

“แต่สองคนนั้นเขาอยู่ด้วยกันมาสักพักแล้วนะ”

“ก็คุณตุลยังไม่เบื่อนี่นา” มีนตราพยักหน้ารับทันทีที่ได้ยินรุ่นน้องตัวเล็กเอ่ยบอกแบบนั้น ขณะที่สองคนกำลังคุยกันอยู่นั้น ดวงตามีเสน่ห์ของมีนตราก็ไม่วายที่จะมองไปยังโต๊ะวีวีไอพีซึ่งมีตุลากำลังนั่งอยู่ด้วย

แน่นอนว่าคนตัวสูงเองก็กำลังมองมาที่เธออยู่เช่นกัน

“เอ้อ เมื่อกี้มีลูกค้าโต๊ะยี่สิบมาสั่งเตกีล่านะ พี่เสิร์ฟหรือยัง”

“เอ๋ ไม่เห็นรู้เลยนะว่ามีออเดอร์นี้”

“อ้าว งั้นน้ำมนต์ลืมบอกพี่แน่ ๆ” รุ่นน้องตัวเล็กว่าด้วยรอยยิ้มแห้ง ด้านมีนตราเองก็ยิ้มรับอีกฝ่ายไปด้วยความเอ็นดูแล้วจึงเอ่ยบอกรุ่นน้องตัวเล็กต่อ

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่ทำเสิร์ฟพร้อมออเดอร์นี้ก็ได้” พูดจบมีนตราก็หันไปทำเครื่องดื่มเพิ่มอีกหนึ่งรายการ ใช้เวลาไม่นานเครื่องดื่มทั้งสองออเดอร์ก็พร้อมเสิร์ฟในถาดเดียวกัน ร่างอรชรเดินถือถาดเครื่องดื่มนั้นไปตามทางด้วยความระมัดระวังก่อนที่ไม่นานจะไปหยุดยืนอยู่ตรงบริเวณโต๊ะทางขึ้นชั้นสองซึ่งเป็นมุมอับพอสมควร

“เครื่องดื่มที่สั่งได้แล้วค่ะ” ร่างอรชรเอ่ยบอกลูกค้าร่างสูงที่กำลังเขี่ยก้นบุหรี่ทิ้งลงกับที่เขี่ยบุหรี่ ซึ่งลูกค้าตัวสูงที่ได้ยินเสียงหวานของร่างอรชรก็หันมามองอีกฝ่ายด้วยความสนใจทันที

“นั่งดื่มด้วยกันก่อนสิครับ”

“ขอบคุณค่ะ แต่ฉันมีออเดอร์ที่ต้องส่งอีกน่ะ” ร่างอรชรเอ่ยปฏิเสธลูกค้าร่างสูงไปด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลโดยไม่ลืมที่จะส่งยิ้มให้อีกฝ่ายอย่างมีมารยาทด้วย ด้านลูกค้าตัวสูงเองก็ยิ้มรับการปฏิเสธนั้นของร่างอรชรอย่างเต็มใจ

แต่ทว่า

หมับ

“ปล่อยนะคะ!”

“อยู่กินเป็นเพื่อนฉันก่อนสิ”

“ไม่ได้ค่ะ ปล่อยนะคะ”

“กูบอกให้อยู่ก่อนไง” ลูกค้าตัวสูงที่จู่ ๆ ก็พุ่งเข้ามารวบเอวบางของร่างอรชรเอาไว้เอ่ยบอกอีกฝ่ายเสียงแข็งและดังขึ้น ทำเอาบรรดาลูกค้าโต๊ะอื่น ๆ เองก็พากันหันมามองที่พวกเขาเป็นตาเดียว

รวมถึงตุลาด้วย

แต่คนเป็นเจ้านายกลับมองมาที่เธอด้วยแววตาเรียบเฉย

“ไม่ได้ค่ะ ปล่อยฉันเถอะนะ มันเป็นกฎที่ห้ามพนักงานนั่งกับลูกค้าค่ะ”

“กฎอะไร กูก็เห็นโต๊ะอื่นนั่งกันเยอะแยะ” ลูกค้าตัวสูงว่าด้วยน้ำเสียงที่ติดจะโมโหเพิ่มมากขึ้น ซึ่งแน่นอนว่าเรื่องกฎอะไรแบบนั้นมีนตราคิดขึ้นมาเองเพื่อปฏิเสธอีกฝ่าย แต่มันกลับเป็นสิ่งที่รัดตัวเธอแน่นมากขึ้นไปกว่าเดิม

“อย่านะคะ หยุดเถอะ!” เพราะดวงหน้าหล่อของอีกฝ่ายที่โน้มเข้ามาใกล้ใบหน้าสวยได้รูปของมีนตราเพิ่มมากขึ้นทำให้ร่างอรชรต้องร้องห้ามออกมาเสียงดังมากกว่าเดิมเพื่อแข่งกับเสียงเพลงดังที่เปิดอยู่

แน่นอนว่าตอนนี้โต๊ะอื่นต่างก็พากันหันไปให้ความสนใจกับกิจกรรมของตนเองกันต่อ โดยไม่มีใครคิดจะเข้ามาห้ามร่างสูงที่กำลังรุกรานมีนตราอยู่เลยแม้แต่น้อย

เช่นเดียวกันกับตุลาที่ตอนนี้กำลังนั่งจูบแอนนาอย่างดูดดื่ม

มีนตราที่เอี้ยวหน้าหนีใบหน้าหล่อของลูกค้าตัวสูงอยู่ก็มองจ้องเจ้านายตัวสูงที่กำลังมีความสุขกับร่างบอบบางบนตักแกร่งของตนเองแล้วก็ได้แต่น้อยเนื้อต่ำใจที่อีกฝ่ายไม่คิดจะหันมาสนใจเธอที่กำลังโดนลูกค้าคุกคามอยู่เลยแม้แต่น้อย

“อึก..” ดวงตามีเสน่ห์ของร่างอรชรที่กำลังคลอไปด้วยหยาดน้ำใสนั้นหลับลงนิ่งเมื่อตอนนี้เธอไม่มีทางที่จะสู้ลูกค้าตัวสูงได้เลยแม้แต่น้อย หรือถ้าจะให้พูดให้ถูกก็คือไม่ว่าเธอจะต่อสู้ยังไงสุดท้ายสถานการณ์แบบนี้ก็ต้องเกิดขึ้นกับเธออยู่ดี

มีนตราหลับตาลงพร้อมกับปล่อยให้หยาดน้ำใสไหลปริ่มลงมาที่หางตาอย่างไม่มีทางเลือกเมื่อตอนนี้ริมฝีปากร้อนของลูกค้าตัวสูงกำลังเคลื่อนลงมาแนบกับริมฝีปากบางของเธอที่กำลังสั่นระริก

หมับ

“ปล่อย” แต่แล้วจู่ ๆ ริมฝีปากสีสดของมีนตราก็ถูกปลายนิ้วมือของใครสักคนสอดเข้ามาปิดเอาไว้ก่อนที่ริมฝีปากของลูกค้าตัวสูงจะได้แนบริมฝีปากร้อนของอีกฝ่ายลงมาได้สนิท ดวงตามีเสน่ห์ของมีนตราที่หลับลงไปในตอนแรกก็ค่อย ๆ ปรือขึ้นมาเล็กน้อยด้วยความงุนงง

“ยุ่งอะไรวะ”

“ถอยออกไป” ประโยคเย็นชานั้นดังขึ้นพร้อมกับดวงหน้าหล่อคมของตุลาที่หลุบลงมามองดวงหน้าสวยของร่างอรชรนิ่ง

ด้านมีนตราที่เพิ่งลืมตาขึ้นมาก็ต้องเบิกตาโพลงด้วยความตกใจเมื่ออยู่ ๆ ตุลาก็มายืนซ้อนที่ด้านหลังของเธอ แถมยังกำลังเอามือปิดปากของเธอเอาไว้เพื่อกันไม่ให้ลูกค้าตัวสูงได้จูบเธออย่างสมใจอีกต่างหาก

“เฮ้ย มึงมาเสือกเหี้ยอะไร”

ลูกค้าตัวสูงโวยออกมาเสียงดังเมื่อตอนนี้ตุลากำลังใช้ร่างของตนเองกั้นระหว่างเขาและร่างอรชรเอาไว้ ดวงหน้าหล่อคมของตุลาจึงหันกลับมามองที่ลูกค้าตัวสูงด้วยใบหน้าเรียบเฉยพร้อมกับเอ่ยบอก

“ผมขอเชิญคุณออกจากร้าน ในฐานะเจ้าของร้าน”

“เจ้าของร้านเขาทำแบบนี้กันเหรอวะ”

“รีบไสหัวออกจากร้านของกูไป เพราะตอนนี้มึงไม่ใช่ลูกค้าร้านกูแล้ว” ตุลาเอ่ยบอกเสียงกร้าว ทำเอาร่างอรชรที่ยืนหลบอยู่ด้านหลังไหล่กว้างของคนเป็นเจ้านายต้องก้มหน้างุดทันทีด้วยความกลัว

ไม่นานหลังจากเสียงประกาศกร้าวของตุลา การ์ดร่างสูงใหญ่สองถึงสามคนก็ต่างพากันวิ่งกรูมาบริเวณนี้เพื่อลากเอาลูกค้าร่างสูงออกไปจากบริเวณนั้นทันที

“ส่วนเธอ เลิกงานแล้วไปรอฉันที่ห้อง”

พูดจบตุลาก็หมุนตัวเดินออกจากบริเวณนั้นไปด้วยใบหน้าเรียบเฉยเหมือนอย่างเคย ทิ้งให้ร่างอรชรที่ยังยืนก้มหน้างุดอยู่ตรงนั้นค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมามองตามตามแผ่นหลังกว้างซึ่งกำลังเดินขึ้นชั้นสองไปด้วยความเร็วราวกับกำลังไม่พอใจอะไรบางอย่าง

*:･ﾟ⸻ ✧*:･⸻*:･ﾟ