บทที่ 5
1957 คำ
*:･ﾟ⸻ ✧*:･⸻*:･ﾟ
“อะไรนะ..คุณตุล! อ๊ะ!” มีนตราร้องเสียงหลงออกมาทันทีเมื่อจู่ ๆ ฝ่ามือร้องของคนเป็นเจ้านายก็เลื่อนมาดึงร่างเธอให้เข้าไปปะทะกับแผงอกแกร่งของอีกฝ่ายอย่างแรงจนเกิดเสียงกระแทกดังสนั่นห้องเก็บเอกสารของอีกฝ่าย การกระทำของคนตัวสูงทำเอาคนที่ไม่ทันได้ตั้งตัวอย่างมีนตรานั้นเซไปหาอีกฝ่ายเต็มแรงอย่างช่วยไม่ได้
แขนเรียวข้างที่ว่างของเจ้านายร่างสูงก็ยกขึ้นมารวบเข้าที่เอวกลมของร่างอรชรทันทีด้วยความรู้งานแล้วจากนั้นจึงเหวี่ยงลูกน้องร่างอรชรของตนเองลงกับโต๊ะทำงานตัวยาวอย่างแรงด้วยความโมโหที่ปิดไม่มิดผ่านดวงตาคมกริบของอีกฝ่าย
“อ๊ะ”
เสียงหวานร้องออกมาด้วยความตกใจทันทีเมื่อจู่ ๆ ฝ่ามือร้อนของคนตัวสูงก็กระชากเนกไทของตนเองออกอย่างแรงแล้วตามด้วยการรวบข้อมือขาวของเธอเอาไว้ด้วยมือเพียงข้างเดียว ก่อนจะตามด้วยการเอาเนกไทของตนเองที่อีกฝ่ายเพิ่งกระชากออกมานั้นมัดเข้าที่ข้อมือของร่างอรชรด้วยความเร็วจนทำให้อีกฝ่ายไม่สามารถที่จะขัดขืนเจ้านายร่างสูงได้เลย
“เชื่อฟังสิ่งที่คนอื่นพูดมากกว่าฉันสินะ”
“คุณตุล มีนตรา อึก มีนตราขอโทษค่ะ” ร่างอรชรกลืนน้ำลายเหนียวลงคอไปด้วยความยากลำบาก เพราะความกลัวที่มาเกาะกินหัวใจจึงทำให้เธอไม่สามารถเอ่ยประโยคนั้นออกมาได้อย่างปกติสุขได้ ดวงหน้าสวยที่กำลังซีดเผือดของร่างอรชรนั้นเด่นชัดในสายตาคมของคนตัวสูงที่กำลังคร่อมร่างของเธออยู่
รวมถึงเลือดสีแดงที่ไหลลงมาที่ข้างขมับของร่างอรชรด้วย
“อย่าทำเหมือนกลัวมากขนาดนั้นจะได้ไหม”
“มีนตรากลัว..อึก กลัวจริง ๆ ค่ะ”
“ถ้าเธอกลัวฉันเธอคงเชื่อฟังคำสั่งของฉันตั้งแต่แรกแล้ว” คนตัวสูงว่าขณะที่ฝ่ามือร้อนของเขากำลังลากไล้ไปมาบริเวณหน้าอกอวบของมีนตราเชื่องช้าราวกับกำลังปั่นประสาทให้ร่างอรชรกลัวเขามากกว่าเดิม
ด้านร่างอรชรเองที่ตอนนี้ข้อมือถูกพันธนาการด้วยเนกไทสีเลือดหมูของอีกฝ่ายก็ปรือตามองใบหูของอีกฝ่ายพร้อมกับที่ปากของเธอเองก็กำลังสั่นไปด้วย และเหตุผลที่เขาเลือกที่จะมองใบหูของอีกฝ่ายมากกว่าที่จะมองสบกับดวงตาคมของคนเป็นเจ้านายนั้นก็เป็นเพราะว่าเขากลัวสายตาของอีกฝ่าย
“...”
“ว่าไง ฉันพูดถูกไหม?”
“มะ ไม่ค่ะ”
“งั้นอะไรล่ะ? ลองแก้ตัวมาสิ” ดวงหน้าหล่อเหลาที่เคยลอยเด่นอยู่เบื้องหน้าเพียงไม่กี่คืบนั้นค่อย ๆ เลื่อนลงมาใกล้ใบหน้าสวยของร่างอรชรเพิ่มมากขึ้นจนสุดท้ายใบหน้าหล่อเหลาของคนตัวสูงก็ซุกลงที่ซอกคอหอมกรุ่นของร่างอรชรแล้วจากนั้นจึงค่อย ๆ แลบลิ้นออกมาเลียบริเวณเนื้อนิ่มนั้นด้วยความต้องการ
“อื้ออ..อ”
“ตอบ ฉันไม่ได้สั่งให้คราง” คนตัวสูงสั่งเสียงเรียบพร้อมกับมือข้างที่ว่างของเขาก็เลื่อนขึ้นมาปลดกระดุมเสื้อของร่างอรชรออกอย่างอ้อยอิ่งด้วยมือเพียงข้างเดียว ขณะที่มืออีกข้างของเขาก็จับข้อมือเล็กของมีนตรากดเอาไว้เหนือหัวของร่างอรชรเพื่อให้ตนเองได้ทำอะไร ๆ ได้อย่างตามใจ
“แฮ่ก..อึก คุณแอนนาบอกว่าคุณตุล..อนุญาต อะ”
“ฉันบอกตอนไหน?”
“มะ ไม่ทราบ..อ๊า”
“ชู่ว..” ตุลากระซิบเสียงแหบพร่าลงกับใบหูนิ่มของร่างอรชรทันทีที่ร่างอรชรเผลอรองครางออกมาหลังจากที่ถูกปลายนิ้วร้อนที่เคยปลดกระดุมเสื้อของเขานั้นสอดเข้าไปภายในแพนตี้ตัวบางของอีกฝ่ายแล้วสะกิดเข้าที่บริเวณส่วนอ่อนไหวของร่างอรชรที่กำลังเปียกชุ่ม “ฉันไม่เคยอนุญาตให้ใครเข้าห้องนี้”
“ฉันเห็นว่าคุณแอนนาจะหาแหวนมะ หมั้น..อ่า อะ”
“แหวนหมั้น? ของแอนนาเหรอ”
ตุลาผละดวงหน้าหล่อเหลาของตนเองออกมาจากลำคอระหงของร่างอรชรในที่สุด เขาเลิกคิ้วถามคนร่างอรชรด้วยความสนใจ ซึ่งดวงหน้าสวยที่กำลังขึ้นสีระเรื่อเองก็พยักหน้ารับคนตัวสูงช้าเป็นคำตอบ
“แหวนหมั้นของคุณตุลกับคุณแอนนา..”
“ฮึ.. ตลกจริง ๆ” ตุลาหลุดขำออกมาพร้อมกับส่ายหน้าด้วยความเอือม แล้วจากนั้นจึงผละฝ่ามือร้อนทั้งสองข้างของตนเองมาปลดเอากระดุมกางเกงของตนตัวขาวออกโดยใช้เวลาเพียงไม่นานท่อนล่างของร่างอรชรก็เหลือแต่ความเปลือยเปล่าเท่านั้น “เธอโดนหลอกแล้วล่ะ”
“อะไรนะคะ?”
“ฉันเคยบอกแล้วนะว่าฉันไม่ชอบพูดซ้ำ” พูดจบคนตัวสูงก็ค่อย ๆ เลื่อนเรียวขาสวยของร่างอรชรให้แยกออกจากกัน แล้วจากจึงแทรกตัวไปหยุดยืนอยู่ระหว่างกลางลำตัวของร่างอรชรพร้อมกับที่ฝ่ามือร้อนข้างหนึ่งของคนตัวสูงนั้นกำลังชักรูดท่อนเนื้อร้อนของตนเองขึ้นลงอย่างเชื่องช้า
โดยที่ร่างอรชรไม่ทันได้สังเกตเลยว่าอีกฝ่ายถอดอาภรณ์ของตนเองออกไปตอนไหน และขณะที่กำลังชักรูดแกนกายร้อนของตนเองอยู่นั้นดวงตาคมของเขาเองก็จ้องมองไปที่ร่างอรชรซึ่งกำลังนอนหน้าซีดเผือดอยู่ที่โต๊ะด้วย
“คุณตุล..”
“แต่การที่เธอโดนหลอกไม่ได้แปลว่าฉันจะไม่ทำโทษเธอ”
“อยะ อ๊า..!”
ยังไม่ทันที่ร่างอรชรจะปฏิเสธอะไรออกมาคนตัวสูงก็ดันท่อนเนื้อร้อนของอีกฝ่ายที่มันแข็งขืนเต็มที่เข้าไปภายในตัวของร่างอรชรทันที โดยเป็นการสอดใส่แบบไร้เครื่องป้องกันครั้งแรกของพวกเขา
ดวงหน้าสวยที่เชิดขึ้นสูงเพราะความเจ็บจากการทีไม่ได้ถูกเบิกช่องทางก่อนนั้นแสดงออกได้อย่างชัดเจนว่าเธอกำลังทรมานกับเซ็กส์ครั้งนี้มากแค่ไหน
“จะ เจ็บ อื้อ”
“อย่าเกร็ง อ่าห์..ฉันปวดไปหมดแล้ว”
“อยะ อย่าขยับค่ะ อ๊ะ เจ็บ ฮึก”
ร่างอรชรเอ่ยห้ามหลังจากที่คนตัวสูงเริ่มขยับเอวสอบของตนเองเข้าออกภายในตัวเธออย่างแรงโดยไม่ได้สนใจเลยว่าร่างใต้อาณัตินั้นกำลังบิดเร่าเพราะความเจ็บมากแค่ไหน หนำซ้ำตุลายังเลื่อนฝ่ามือร้อนมาบีบเข้าที่ลำคอสวยของร่างอรชรอย่างแรงเพื่อระบายความโกรธของตนเอง
“อื้อ ฮึก..อ๊ะ อะ”
เสียงครางปนเสียงสะอื้นของร่างอรชรดังขึ้นทันทีที่ฝ่ามือร้อนออกแรงบีบลงมาที่ลำคอของเธอแรงขึ้นจนเธอแทบจะหายใจไม่ออก มือเล็กที่ถูกมัดเข้าด้วยกันนั้นพยายามที่จะเลื่อนมาดันที่แผงอกแกร่งของคนตัวสูงเอาไว้หมายจะให้เขาผ่อนแรงกระแทกของเอวสอบและแรงบีบที่ลำคอลง
แต่เหมือนว่ายิ่งห้ามก็ยิ่งยุ เพราะนอกจากแรงกระแทกของเอวสอบของคนตัวสูงจะไม่เบาลงแล้วนั้นอีกฝ่ายยิ่งกลับกระแทกสวนท่อนเนื้อร้อนของเขาเข้าหาร่างอรชรมากกว่าเดิม ทำเอาร่างอรชรรู้สึกจุกและแสบบริเวณช่องทางสวาทของตนเองไปหมด
“แค่ก..อื้อ แฮ่ก”
“จำไว้นะ อะไรก็ตาม ถ้าฉันไม่สั่ง..อย่าทำ” คนตัวสูงโน้มดวงหน้าหล่อเหลาของตนเองลงไปหาดวงหน้าสวยของร่างอรชรจนระยะห่างของใบหน้าพวกเขามีไม่ถึงคืบ แล้วจากนั้นจึงกระซิบเสียงสั่นลอดไรฟันออกมา
ดวงหน้าสวยที่กำลังเชิดขึ้นสูงเพื่อหาอากาศหายใจนั้นพยักหน้าช้ารับทราบด้วยความเข้าใจก่อนที่ไม่นานดวงตาสวยของร่างอรชรจะค่อย ๆ มีหยาดน้ำใสไหลลงมาตามแรงโน้มถ่วงของโลก
“หึ”
คนตัวสูงหัวเราะเยาะในลำคอด้วยความพอใจแล้วจึงปล่อยมือออกจากลำคอสวยของร่างอรชรเพื่อเลื่อนมาดึงรั้งเข้าที่เอวคอดทั้งสองข้างเพื่อให้สะโพกผายรับแรงกระแทกจากเอวสอบของเขาไปมากกว่าเดิม
“เฮือก..!”
ทันทีที่ถูกปล่อยให้เป็นอิสระนั้นร่างอรชรก็รีบหอบหายใจอย่างแรงทันทีตามปฏิกิริยาอัตโนมัติของร่างกาย มือเล็กทั้งสองข้างที่ถูกมัดเอาไว้ด้วยกันถูกคนตัวสูงคลายปมเนกไทออกจนในที่สุดข้อมือทั้งสองข้างของมีนตราก็เป็นอิสระออกจากกัน
“แฮ่ก..อ๊ะ อึก ฮึก..”
“อ่า..ห์ แน่นฉิบ” คนตัวสูงบ่นอุบออกมาทันทีเมื่อตอนนี้ช่องทางสวาทของร่างอรชรนั้นตอดแน่นเสียจนทำให้เขาไม่สามารถขยับเข้าออกภายในได้อย่างต้องการนัก ด้านร่างอรชรที่นอนน้ำตาไหลเองก็พยายามเม้มริมฝีปากตนเองเข้าหากันแน่นเพื่อกลั้นเสียงครางปนสะอื้นเอาไว้ เพราะกลัวว่าเสียงของตนเองจะทำให้อีกฝ่ายโกรธขึ้นมาอีก
ขาเรียวที่เคยตกอยู่กับโต๊ะทำงานตัวยาวนั้นถูกฝ่ามือร้อนทั้งสองข้างของตุลาจับขึ้นมาตั้งขาเรียวลงกับโต๊ะทำงานให้เป็นรูปตัวเอ็ม แล้วจากนั้นเขาจึงโน้มตัวลงไปหาอีกฝ่ายเพิ่มมากขึ้นเพื่อดันท่อนเนื้อร้อนของตนเองให้เข้าไปภายในตัวของร่างอรชรจนสุดความยาว
เซ็กส์ครั้งนี้นับว่าเป็นครั้งแรกที่มีนตรารู้สึกว่าเธอไม่มีความสุขเอาเสียเลยตั้งแต่ที่เคยมีเซ็กส์กับคนเป็นเจ้านาย เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาคนเป็นเจ้านายมักจะดูแลเธอดีมาโดยตลอด และทุกครั้งมันคือวานิลลาเซ็กส์ ไม่มีครั้งไหนเลยที่เธอไม่มีความสุขที่ได้อยู่บนเตียงกับตุลา
จนกระทั่งวันนี้
“อ่าห์!!” เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ที่หูของเธอดับไป แต่ตุ๊กตายางในคราบคนอย่างมีนตรานั้นต้องรู้สึกตัวและตื่นขึ้นมาจากภวังค์หลังจากที่ได้ยินเสียงทุ้มครางต่ำที่ข้างใบหูพร้อมกับหยาดน้ำอุ่นที่ฉีดพุ่งเข้ามาภายในตัวเธอจนรู้สึกได้
“แฮ่ก”
คนตัวสูงซวนซบลงที่แผ่นบอกอวบที่กำลังกระเพื่อมขึ้นลงตามการหายใจของร่างอรชรครู่หนึ่ง แล้วจากนั้นจึงผละตัวถอดความเป็นชายออกจากช่องทางสวาทของร่างอรชรไปพร้อมกับก้มหยิบอาภรณ์ของตนเองขึ้นมาใส่เอาไว้ดังเดิม
ตุลาเหลือบมองร่างอรชรที่นอนนิ่งอยู่บนโต๊ะทำงานครู่หนึ่งด้วยแววตาไร้ความสนใจแล้วจากนั้นจึงหมุนตัวเดินออกจากห้องเก็บเอกสารไปโดยไม่ลืมที่จะเอ่ยสั่งงานร่างอรชรทิ้งเอาไว้
“เก็บกวาดด้วยล่ะ”
ทันทีที่ร่างสูงหันหลังเดินออกจากห้องเก็บเอกสารไปนั้นหยาดน้ำตามากมายที่หยุดไหลไปก่อนหน้านี้ก็กลับมาไหลอีกครั้งโดยที่ร่างอรชรไม่สามารถสกัดกั้นมันได้อีกต่อไป
“ฮึก..ฮือ ฮึก”
เสียงสะอื้นหักที่ดังขึ้นภายในห้องเก็บเอกสารนั้นบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าอีกฝ่ายกำลังเสียใจกับการกระทำที่ได้รับจากคนตัวสูงมากแค่ไหน แต่ถึงจะเสียใจอย่างนั้นก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าหัวใจของเขาก็ยังคงรู้สึกเหมือนเดิม
เธอยังรักตุลาอย่างไม่อาจปฏิเสธได้เลย
- ผู้เขียน
