ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมบิดาถึงไม่รู้จักเข็ดหลาบ มาให้มารดาไล่ทุบตีอยู่บ่อย ๆ และไม่ได้ตีแค่เบาะ ๆ อย่างที่คนอื่นคิด แต่เด็กหัวปีท้ายปีต่างเห็นท่านพ่อหัวแตกตัวเขียวช้ำกลับไปเสมอ ถึงอย่างนั้นก็ขยันมาถี่ขึ้นเรื่อย ๆ ยิ่งพอเขาได้เห็นว่าบุตรสาวหมั้นหมายกับบุตรชายนักโทษ ต่อให้ถูกตีถูกด่าอย่างไรยังมาเยือนเสมอ
“ดูเหมือนบิดาเจ้า จะยังไม่พอใจที่เราหมั้นหมายกันทั้งที่ผ่านมาหลายปี”
เขาไม่เด็กแล้ว ย่อมมองสายตาคนออก แต่เข้าใจว่าทำไมเถ้าแก่หลี่ถึงไม่ชอบตน บุตรชายนักโทษคดีอุกฉกรรจ์อย่างเขา ไม่มีผู้ใดอยากได้เป็นเขย ที่ท่านย่าเร่งร้อนจะให้เขาหมั้น คงกลัวว่าจะหาคนแต่งงานด้วยไม่ได้ เพราะจนป่านนี้หยวนเปายังทาบทามสตรีเพื่อหมั้นหมายไม่สำเร็จ แม้ว่าฐานะของพวกเขาจะดีขึ้นจนถึงขั้นร่ำรวยแล้วก็ตาม
“พอใจหรือไม่แล้วอย่างไร ในเมื่อท่านแม่เป็นคนตัดสิน ท่านเองก็ไม่จำเป็นต้องสนใจเขา” นางกล่าวโดยไม่เงยหน้า ความสุขุมล้วนเป็นไ
