พริษฐ์กระชับกอดแน่นขึ้น เขาพอจะเข้าใจว่าอะไรที่ทำให้จู่ๆ เฌอมาวีร์ที่ไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับพ่อถึงโหยหาที่จะอยากรู้เรื่องราวของพ่อ เพราะมันอาจจะเป็นสิ่งที่ยึดเหนี่ยวความรู้สึกของเธอได้ดีที่สุด ในวันที่ครอบครัวที่เคยสมบูรณ์แบบมันไม่เหมือนเดิม แม้เขาจะไม่ได้ถามรายละเอียด แต่พริษฐ์ก็มองออกว่าพ่อเลี้ยงเธอไม่ได้รักและดูแลเธอดุจเจ้าหญิงเหมือนตอนเด็กๆ แม้แต่คุณแม่เธอเองพริษฐ์ยังไม่รู้ว่าได้ให้ความรักความอบอุ่นกับลูกสาวแค่ไหน เฌอมาวีร์ถึงได้โหยหาผู้เป็นพ่อในความทรงจำอันเลือนรางนั้น
“เฌอเคยคิดที่อยากจะตามหาพ่อนะคะพี่พร้อม แต่ไม่รู้ว่าเฌอจะตามหาคนที่ทิ้งเฌอไปทำไม...แต่ว่าบางทีการได้เจอพ่อแม้ว่าพ่อจะไม่ได้ต้องการเจอเฌอก็อาจจะไม่เสียหายอะไร เพราะตอนนี้ทุกคนก็ทิ้งเฌอ”
พริษฐ์รับรู้ถึงความเจ็บปวด น้อยใจที่อัดแน่นในคำพูดนั้น จนเขาหายใจไม่ทั่วท้อง ต้องกอดร่างเล็กแนบอก...มีความรู้สึกหนึ่งซึมลึกลงในหัวใจเข
